Salou Spanje 2012

Van 11 juli t/m 9 augustus 2012

• Reis en aankomst
• 13 juli
• 14 juli
• 15 juli
• 16 juli
• 17 juli
• 18 juli
• 19 juli
• 20 juli
• 21 juli
• 22 juli
• 23 juli
• 24 juli
• 25 juli
• 26 juli
• 27 juli
• 28 juli
• 29 juli
• 30 juli
• 31 juli
• 1 augustus
• 2 augustus
• 3 augustus
• 4 augustus
• 5 augustus
• 6 augustus
• 7 augustus
• 8 augustus
• 9 en 10 augustus

Inleiding

Na een hele korte nacht, ik geloof dat ik maar 3 uur geslapen heb, ging om 3:00 uur de wekker. Gelijk klaar wakker, en snel alle laatste punten doorgelopen. Het lijkt wel of we steeds meer ervaren worden... Exact om 4:00 uur rijden we weg. Op naar Spanje. Het is nog donker als we gaan, en het gaat heel voorspoedig. Zelf was ik vroeg naar bed gegaan, maar de dames niet. Dat heeft zijn uitwerking:
En Corina gaat er altijd prat op dat zij nooit slaapt, dat ze wakker blijft voor mij. Helaas, de slaap overwint het toch!

Voor het eerst rijden we met een ander navigatiesysteem. En ondanks dat we het al 2 keer hebben gereden, mis ik de afslag en rijden we richting het centrum van Luik. Ojee, dat mag helemaal niet, en we riskeren een boete. Gelukkig worden we niet aangehouden, en hebben we stiekem toch een stuk afgesneden. Om 7:30 uur zijn we al in Luxemburg. Daar hebben we onze eerste stop. Niet alleen omdat hier de benzine een stuk goedkoper is, maar we zijn inmiddels alweer 4 uur aan het rijden. Tijdens onze pauze krijgen we een SMS van Ad, onze buurman. Zijn we hem alweer vergeten! "Hoezo, je lag toch in de caravan?". "Nee, ik was even geld pinnen, grapt ie terug!"

We komen wel midden in de ochtendspits in Luxemburg, en hebben we een kleine file bij Luxemburg stad. Maar gelukkig duurt deze niet lang, en om 8:30 uur rijden we al Frankrijk in. Het is de hele tijd al bewolkt, maar voor het rijden is dit niet erg. Om 12:00 uur stoppen we bij Dijon. Eigenlijk had ik in Luxemburg al de video schermpjes voor de kinderen moeten ophangen, maar daar ben ik het vergeten. Hier wordt ik nu aan herinnerd door Claudia, en samen sluiten we alles aan.

Ze doet uitstekend haar best, maar papa moet er toch bij komen om het werkend te krijgen.
Het is nog steeds bewolkt, maar het begint wel al open te trekken.

Om 14:40 uur rijden we Lyon binnen. Zoals verwacht is het hier druk, en rijden we in file. Maar het rijdt gelukkig toch wel aardig door, en om 14:55 uur zijn we er al helemaal doorheen. Dat valt niet tegen!

Ondertussen komt Claudia erachter dat ze haar pinpas thuis heeft laten liggen. "Ja, dan moet je bij mama zijn voor geld", zeg ik. Waarop Claudia spontaan antwoord: "Ik hou van jou mama!".

Het rijden gaat echt relaxed. Normaal stoppen we alleen om te tanken. Maar Claudia klaagt over haar benen, en om 15:30 uur worden even de beentjes gestrekt. En Jessica heeft eindelijk haar favoriete Franse broodje. Inmiddels zijn wel al Bolene gepasseerd, onze stopplaats van vorig jaar. Maar ik ben nog zo opvallend fit, dat we nog doorrijden. Ondertussen heeft Corina een volgende camping uitgezocht op de A7. Tja, alleen komen we daar helemaal niet, want daarvoor slaan wij al af op de A9. En nu? We stoppen bij de eerste de beste "aire", ofwel een gewone parkeerplaats. Daar wordt in het ANWB boekje een andere camping opgezocht. Het wordt camping "les Amandiers", een 4 sterren camping in de buurt van Nimes. De eerste dag, onbedoeld, toch zo'n 1150 km gereden!!

Het is een "echte" camping waar voornamelijk Fransen verblijven. De Nederlanders zijn op één hand te tellen. In ieder geval niet voor een overnachting, alle hollanders hebben al eerder een overnachtingscamping gezocht. Het laatste stuk was er ook geen caravan te ontdekken op de route du soleil, alleen deze stomme hollanders!
Natuurlijk gaan we traditie getrouw bij de camping zelf eten. Maar dat valt nog niet mee: men spreekt totaal geen Engels, en de menukaart is ook alleen in het Frans. Zoals gezegd: het is een hele nette camping, ook het toiletgebouw, maar het is echt een compleet Franse camping. Enkele Nederlanders, maar de rest alleen fransen, en alles in het Frans. Het eten valt wat dat betreft ook wel tegen, we hadden er meer van verwacht.

Er is wel "live" muziek. Nou ja, er zijn een man en een vrouw die een soort van karaoke houden. Door de kinderen al snel omgedoopt tot Jut en Jul! Ze bewegen voor geen meter, en het lijkt of ze alles van papier oplezen. Ach, ze doen hun best, en het is leuker dan gewoon een cd. (en nee, het is geen bewerkte foto, ze is echt zo fors!)

Claudia had het gelijk opgemerkt: Er is ook een pool-biljart. Tja, die kunnen we natuurlijk niet overslaan! Zoals gezegd heb ik nog fut genoeg, en ga met Claudia poolen.

Maar het biljart is zo scheef en stroef, een echt partijtje zit er niet in. Dus dan maar grof geweld. Tot 2x toe vliegt bij mij de witte bal van het laken, en ik word toegsproken door de eigenaar. "C`est la deuciem fois", dat is al twee keer! Ok, dan maar wat rustiger. We doen het wel heel serieus: Als voor Claudia een bal van mij in de weg ligt, legt ze hem even aan de kant, en daarna weer terug. Maar het biljart is echt heel erg, zelfs zo erg dat als Claudia de bal voor een gat legt, de witte bal erachter, zelfs dan 3x moet schieten voordat de bal daadwerkelijk in het gat verdwijnt!

Na het eten gaan we terug naar de caravan om nog even wat te drinken en een spelletje te doen. Met drieën gaan we dobbelen, ons favoriete spel 24'en. Behalve Jessica, die wil nog achter de iPad. Ach, laat maar, ze kan toch niet tegen haar verlies!

Maar we doen maar 1 game. De uurtjes beginnen nu wel te tellen, en we zoeken ons bedje op. We zijn zo'n anderhalf uur doorgereden ten opzichte van vorig jaar, maar hebben hier helaas niet veel profijt van: We mogen pas om 8:00 uur van de camping af. Normaal rijden we de 2e dag al om 7:00 uur aan. Dus niet veel voordeel qua tijd, maar gelukkig hoeven we morgen "nog" maar zo'n 450km te rijden. Spanje, we komen er aan! We gaan naar bed, en al snel ligt alles te slapen.

Index