Spanje, Sanguli Salou 2012
Van 11 juli t/m 10 augustus 2012
Dag 18, Zaterdag 28 juli
Zoals gewoonlijk ben ik weer als eerste op. Even lekker douchen en verder opfrissen. Kom ik terug, is mijn vrouw ook al op. Het moet niet gekker worden. Niet veel later komt ook al Claudia uit haar tent. Het is ook alweer goed warm.
Ik maak van het vroege tijdstip gebruik om de blog verder af te maken, want thuis hebben ze al 2 dagen niks kunnen lezen.
Corina verzamelt de vuile was, en gaat deze wegbrengen. Dat karretje is toch ook overal goed voor! En ze heeft bij de Nederlandse pakezel goed afgekeken hoe het moet: Effe het karretje op een stoel laten hangen om alles erop te zetten.
De Ooitjes gaan vandaag niet naar het strand, maar naar Cap Salou. Niet omdat ze niet naar het strand willen, maar ze hebben ook de vuile was weggebracht. Inclusief alle strandlakens, en die zijn pas om 17:00 uur vandaag klaar! Het is een gekkenhuis daar bij de wasserette. De verbazing is dan ook groot dat onze was morgenvroeg om 10:00 uur klaar is. En wij hebben wél genoeg grote handdoeken bij ons.
Claudia heeft het ontzettend warm, en zeurt gewoon om naar het strand te gaan. Dus snel alles verzamelen, en om 13:00 uur zitten we op het strand. Een plek aan het water kunnen we wel vergeten: Het is zaterdag, en dan zitten ook alle spanjaarden aan het strand. Dan maar net erachter. Wel leggen het breed genoeg dat straks de familie Timmermans er ook bij kan.
Claudia gaat telkens laat naar bed, maar is door de warmte ook altijd weer vroeg wakker. Daarbij geeft haar zus ook niet veel ruimte op het bed. Volgend jaar wellicht 2 éénpersoons luchtbedden, en de rest in het midden. Dan hebben ze allebei evenveel ruimte. Ze trekt haar favoriete Barce strandlaken over haar heen, en ze is vertrokken. Even bijtanken, laat ze lekker!
We zitten nu maar met zijn drietjes, Jessica komt later met Remco en de femelie. Maakt Corina gelijk gebruik van de rust om wat hoofdstukken te lezen.
Goed een half uur later arriveren de Timmermannetjes. Aangezien we niet vooraan zitten, is er nu plek zat. Maar de tortelduifjes delen toch een stoel. En dus niet omdat er niet genoeg plek is...
Cees en ik gaan een paar bakkies koffie drinken bij de strandtent. Ik vraag of Jessica zo een foto wil komen maken. Maar de verliefdheid zit diep, ze vergeet alles! Helaas geen foto.
Claudia is inmiddels wakker geworden, maar nog niet in haar hum. Dan maar luieren met de DS.
Het is heel rustig zo. De een leest, de ander puzzelt, en weer een ander slaapt wat bij. Remco en Jessica zijn naar het blauwe vlot, en Claudia verveelt zich. We zijn de batjes vergeten (het houten tennisspel voor in het water), dus ik stel voor om deze op de plek te gaan halen, zodat we een balletje kunnen overslaan. (Achteraf mooi voor niks op en neer gelopen!)
Ondanks dat de Ooitjes er niet zijn, hebben we toch wel weer genoeg strand bezet.
Ik heb het al eerder geschreven: Je doet hier veel luieren, maar dat is vaak vermoeiender dan thuis, of niet Cees en Lies?
Rond 15:30 uur komt er bewolking uit de bergen opzetten. En ik moet zeggen: Het ziet er raar uit, net ronddraaiende wolken. Zou er onweer komen? Cees naait Corina nog eens extra op, die al benauwd kijkt. Ze heeft het er niet op. De kinderen zijn wat snacks halen bij Niek's, maar daar wacht ze niet op: Ze wil terug naar de plaats. Dus snel alles opgeruimd, en terug naar de plek. Komen net de kinderen aangelopen met de snacks. Jessica blijft (natuurlijk) bij Remco, en Corina en Claudia eten al lopend hun snacks op. Fototoestel natuurlijk onder in de tas, wéér geen foto. Oh wat baal ik daarvan. Voortaan in mijn broekzak, bij me!
Om 16:00 uur zijn we terug op onze plek. Qua onweer lijkt het loos alarm. Ik werk nog de laatste veranderingen door, en nu snel naar het internetcafe dat ze thuis ook weer wat te lezen hebben!
Wanneer ik terugkom op onze plek is inmiddels alweer 18:00 uur geworden. Jordy, Remco, Emily en Jessica staan bij Angela te praten. Zij gaan zo wokken bij Asia Wok in Salou.
En daar gaan ze. "Let goed op onze Jessica!", "Jessica bij hun blijven", "Heb je je telefoon bij je?", roept Corina. Blijft spannend, je dochter zo weg te laten gaan.
Het bandje plakken van Henk was geen succes, dus gaat Patrick zelf maar aan de gang. Maar dat wil ook niet zo lukken. "Die plekkertjes deugen gewoon niet!". Zou het dan toch over de datum plekkertjes zijn geweest? "Of ligt het misschien aan degenen die plakken", vraag ik. De blik van Patrick zegt voldoende.
Arjan heeft nu ook een nieuwe helicopter, want deze nieuwe zijn veel stabieler. Ook Claudia gaat ermee aan de gang. Oh, oh, wij straks ook een?
En inderdaad, Arjan houdt hem al een heel stuk stabieler.
Het is misschien niet helemaal goed te zien, maar de helicopter hangt links, net boven het midden.
Nikki heeft een nachtlampje in Salou gekregen, en wil hem laten zien. Maar het is heel breekbaar, dus Angela kijkt heel verontrust dat ze hem niet laat vallen.
Is ie niet mooi?
Wij zijn door Cees uitgenodigd om daar zijn beroemde "Groene Vlinder" te komen eten. Dat zijn hamburgers met van alles en nog wat erop en eraan. We hebben om 19:00 uur afgesproken, en als we aankomen is de Chef kok al druk bezig.
Nog even wat plakjes kaas erop.
Dan gaat het geheel naar binnen, waar al het groen en een eitje erbij worden gedaan. Corina heeft de eer om de eerste te mogen ontvangen. "Wow!"
Het ziet er heel mooi uit, en het is een hele maaltijd!!
Niet veel later zitten we allemaal lekker te eten.
Het begint te betrekken, en tegen negen uur horen we al donder. Ik spurt terug naar de tent voor de handdoeken en het dakraam dicht te maken. Maar Angela had de handdoeken al gedaan, en het tentje van de kinderen dicht gemaakt. "Als je de caravan open had gelaten, hadden we ook het raam al dichtgemaakt!" De schatten!
We willen er geen conclusies aan verbinden, maar het begint precies te regenen als Patrick voor Joep en Gerrie de boeking voor volgend jaar afrondt! (Zij komen volgend jaar ook, gezellig!) Ik loop terug, en de onweer komt steeds dichterbij. We zitten eerste rang, want we zien de onweer zo aankomen. Het is een heel schouwspel, en telkens hoor je over het hele laantje: "Wow", als de lucht weer helemaal wordt verlicht. Cees heeft goed in de gaten dat Corina het er niet op heeft, en naait ze ook nog flink op. "Mooi, he Corina, maar het is nog rustig, mag wel iets meer flitsen". Maar Corina heeft het er helemaal niet op!
Ik probeer de bliksem vast te leggen. Ik zit in de aanslag als er ineens een hele felle streep is. Maar mijn camera kan dit niet aan, het is volledig overbelicht. Snap niet hoe die fotografen dat doen.
Er vallen behoorlijk dikke druppels en de wind zwelt aan. Maar de bui schampt ons, de echte bui blijft ons bespaard.
We zijn wel ongerust over het viertal dat Salou in is gegaan. Met 2 telefoons wordt contact gezocht, en krijgen ze uiteindelijk te pakken. Gelukkig, ze zijn al onderweg naar de camping, met de bus.
Claudia heeft het koud, en wil een jasje hebben. Terug naar de plek, want die ligt in de auto. Papa mee, want ze vindt het toch nog wel eng. Daar neem ik gelijk wat paraplu's mee. Is het geen Nederlands plaatje zo?
Ondertussen komt het viertal al aangelopen, tot grote opluchting van Corina en Lies. En Jessica heeft weer iets gekocht. Maar niet voor haarzelf maar voor Claudia. Een FC Barcelona cover voor haar Blackberry. Wat lief!
We babbelen nog wat en het is een gezellige boel.
Jessica zit met Remco en Jordy in het huisje te kaarten. Maar ze spelen zo vals als het maar zijn kan: Telkens als Jordy even van zijn plek is, zitten Jessica en Remco de kaarten uit te zoeken!
De onweersbui trekt steeds verder weg, en Corina wordt weer wat spraakzamer. In tegenstelling tot Lies: Die wordt stiller en stiller. Ze heeft ontzettend last van haar buik. Tot op een gegeven moment er alles uitkomt, ocherm! Het is inmiddels 23:30 uur. Als je zo ziek bent, heb je geen behoefte aan visite. Dus Corina en ik bedanken Henk en Lies voor de heerlijke maaltijd, en wensen Lies beterschap. Wij gaan terug naar onze plek.
Eenmaal terug gaat bij Corina het lichtje uit. Maar er moet toch iemand wachten op Jessica. Die komt om 1:00 uur thuis. "Ga jij maar lekker naar bed, schat". Ze valt bijna om. Ik kijk nog wat naar de Olypische spelen. Om 0:55 uur wordt Jessica netjes thuis gebracht door Jordy en Remco. Gaat perfect zo! En tegen 1:30u gaat letterlijk en figuurlijk het licht uit.