Dag 12, Zondag 22 juli
Het is nog donker als ik wakker wordt door lawaai. Corina probeert het raam dicht te maken, want het waait behoorlijk buiten. "Ja, straks waait ie er nog af". "Dan zal ik het dakraam maar dichtmaken, want die staat stijl overeind!". Als er iets afwaait, dan is het die wel.
We slapen nog onrustig wat verder en komen er om 9:30 uur uit. Ik praat wat bij Angela, en ineens komt een andere Angela aangelopen. Het is de moeder van Desdeny die samen met Kengji ons aan het zoeken zijn. Zij blijken al dagen op Sanguli te staan, en ons te zoeken. He he, nu heeft Claudia hier ook een vriendin.
Ik had gisteren al een dag klaar staan voor de site, maar kon hem gisteren niet uploaden. Dus nu maar even kijken, en nu lukt het wel. Zo, hebben de thuisblijvers ook weer wat te lezen, en kan de familie van Patrick en Angela ook zien dat alles goed met het gezinnetje is.
De Belgen achter ons gaan morgen vertrekken, en zijn aan het afbreken. Hij komt met een stok aangelopen, daar zit een kleine salamander in. Hij tikt hem eruit, en het beestje schiet de boom in. Alle kinderen natuurlijk kijken. Hij is te snel voor mij om een foto te maken.
We zijn vandaag erg vroeg, het is pas 12:15 uur als we op het strand arriveren bij Hotel Augustus. De andere 2 gezinnetjes zijn vanaf de camping recht vooruit gelopen. Maar mijn moeder is niet zo mobiel, die wil ik niet zo ver laten lopen. Jammer maar helaas, dan maar niet bij elkaar.
Het is erg druk. Vandaag is het zondag, en alle spanjaarden zijn ook vrij. Er is geen andere plek dan helemaal achteraan.
Claudia heeft nog weinig zon gehad. Er wordt eerst een nieuwe fles factor 30 gehaald, en Ze wordt door mama goed ingesmeerd. Er is wat sluierbewolking en hierdoor een waterig zonnetje. En er staat nauwelijks wind, dat maakt het toch weer erg warm. De zee is ook heel erg rustig.
Claudia en ik gaan de zee in om wat met de bal over te gooien. Maar is waarschijnlijk een andere stroming: Het water is een stuk kouder dan de vorige dagen. We moeten er echt even doorheen!
Niet veel later arriveren ook Jessica met Remco en hun gezinnetje. Het is weer een hele groep.
Vandaag is de formule 1 van Duitsland op Hockenheim. Gelukkig is Tropical weer oude stijl (vorig jaar was het alleen restaurant), en kan ik daar weer de formule 1 kijken. Wat hebben we het toch goed zo!
Alonso rijdt een perfecte race, en tot grote vreugde van alle spanjaarden in de strandtent schrijft ie de grandprix op zijn naam. Heel gezellig zo formule 1 kijken!
Als ik terugkom zijn alle kinderen weg. Ze hebben een waterfiets gehuurd. "Heb je er al een foto van gemaakt?", vraag ik. Nee, dat hebben ze niet. Gaat toch helemaal niet goed als ik er niet ben! "Waar zijn ze?", ze zitten helemaal bij het eilandje. "Daar kan ik toch geen foto van maken", zegt Corina. Nou laat dat maar aan mij over. Effe inzoomen, en hoppa, een foto!
De tijd vliegt voorbij, en Claudia wil weg. Ze begint zelf al op te ruimen! Dat valt nog niet mee, he Claudia, zo'n bedje in te vouwen!
Na ons gebruikelijke afzakkertje bij hotel Augustus gaan we terug naar de camping.
Het is toch wel vermoeiend, al dat luieren, en ik ga even liggen. Nu maken ze wel snel een foto!
Vanavond nemen wij oma uit eten in Hotel Augustus. Jessica is er niet bij, die eet vandaag bij haar "schoonfamilie". Moet niet gekker worden.
Oma wil een toetje halen, maar komt zonder terug. "Ze hebben geen aardbeienijs meer". Claudia schiet weg, en komt zo terug met 2 ijsjes. Om het hoekje hadden ze er nog zat.
Na het eten gaan we met zijn allen naar Hennie en Rietje. Daar gaan we vanavond rikken. We komen er om 21:00 uur aan en kletsen wat. De tijd vliegt voorbij en het is al snel bijna half 11 als Hennie zegt: "Zullen we nog gaan rikken, of niet?"
Claudia heeft Desdeny als maatje, en zien we de hele avond niet meer terug. Jessica is met Remco en de rest naar het strand geweest. Ze komt later langs met spullen die ze gescoord hebben bij de "Zwarte mennekes". Een Gucci riem en tasje.
Rond half een gooien we de pannen erop. Ik loop met mijn moeder terug naar Augustus. Ze doet het opvallend goed, ik moet ze zelfs inhouden, dat ze niet te hard loopt! Ik zet ze af bij de lift, wens haar welterusten, en loop weer terug.
Even later komen Jessica en Remco weer terug bij de caravan. En ja hoor, 23 juli is het een feit: Ze gaan met elkaar! Ze wensen elkaar goede nacht, en met een kus nemen ze afscheid. Oh, jee!