Spanje, Sanguli Salou 2012
Van 11 juli t/m 10 augustus 2012
Dag 14, Dinsdag 24 juli
Het was gisteren weer niet vroeg dat we gingen slapen. Zo word ik als eerste wakker, zo rond 9:30 uur. Ik gooi de deur open. Het is strak blauw en de zon is alweer goed warm. We hebben nu TV, dus ik zet het nieuws aan met een bakkie koffie. Patrick gaat al naar beneden met zijn spullen om een plekkie aan het water te reserveren.
Niet veel later gestommel bij de kinderen, Claudia is al wakker geworden van de warmte. Ze stommelt naar de tafel, en de TV aan. Fijn he? Claudia!
Vandaag is Huib jarig, de vaste kapper van Corina, beide oma's en mezelf. Dus Corina bellen, en begint gelijk te zingen: "Er is er een jarig, hoera, hoera". Hij heeft geen flauw idee wie hij aan de lijn heeft. Corina: "Gefeliciteert uit Salou!", "Och Corien!". Hij is echt verrast, en gelijk bezorgd of wij ook last hebben van de bosbranden. Gelukkig niet!
Onze Belgische buren heb er ook vertrouwen in. Er zijn inmiddels Nederlanders aangekomen zonder problemen. Dus zij wagen het erop, en vertrekken. We wensen ze een voorspoedige reis. Ik hoop dat het over dik 2 weken ook gewoon veilig is!
De Ooitjes zijn altijd eerder wakker dan ons, en maken zich al klaar om te vertrekken. De kinderen worden al goed ingesmeerd!
Ondanks het goede toezicht van Nikki is de band toch weer leeg. "Ge kunt gewaon gin bentje plekke!"
"Nee!", zegt Henk, Joep heeft gewoon "over de datum plekkertjes gekocht!", ja, ja!
De Ooitjes vertrekken al. Ik SMS mijn moeder of ze het stukje naar "Central" kan lopen. "Is goed", SMS't ze terug. Central ligt precies op de hoek waar wij recht oversteken naar het strand. Dus na een uur of zo, Jessica heeft toch wat meer tijd nodig, vertrekken wij ook naar het strand.
En wat schetst onze verbazing: We zien ons moeder oversteken naar winkeltjes: Ze is snel vandaag. We moeten nog wat halen bij MichelAngelo's maar sjonge, jonge dat duurt lang... Succesvol winkeltje.
We zoeken de Ooitjes op, maar wat is het druk! En het is niet eens weekend! We passen er eigenlijk niet tussen, maar het lukt net. Ik wil de parasols opzetten... Vergeten! Ik weer terug naar onze plek om ze te halen.
Kom ik terug, zet de standaard in de grond, wil de parasol erin steken, zit ik met onze parasol in die van de buren. "Dan blijf je maar zo staan!", roept Angela, en grijpt gelijk het fototoestel!
Na wat schuiven past het toch, en staat de parasol. Eenmaal terug op onze plek zie ik dat ze ook een foto van haarzelf heeft gemaakt. Waarschijnlijk is ze bang dat ze niet op de site komt. Nou, bij deze Angela!
De 2e parasol heb ik voor niks meegenomen, madam Jessica wil in de zon...
En zo bezetten we toch wel weer veel strand. Nu is nog de vraag of Cees en Lies met de femmillie nog komen! De spanjaarden gaan weer siësta houden, en we bezetten steeds meer plek. Eén spaanse dame rest ons nog tot het water, en we kijken ze bijna weg. Uiteindelijk gaat deze ook, en hebben we een mooie plek aan het water!
De kinderen krijgen hier niks van mee, die liggen natuurlijk allang in het water! En gelijk hebben ze.
En ze worden ook nog door Diana getrakteerd op ijs. Wat een feest!
Henk krijgt het allemaal niet meer mee, voor hem wordt het allemaal teveel!
Jessica heeft bij MichelAngelo's een chocolade muffin van moeders afgetroggeld. Deze wordt nu uit de koelbox gehaald. Maar dames, dan moet je hem wel snel eten! Het wordt een lekkere smeerboel!
Ook het dambord is weer meegekomen. Nikki neemt het op tegen Jessica en wint een aantal keer. Mede geholpen door papa, maar de spelregels worden wel geregeld op de hak genomen. "Ja, zo kan ik ook winnnen!", zegt Jessica.
En de andere kids? Die liggen natuurlijk weer in het water, en hebben de grootste pret!
Ook de groten zoeken verkoeling.
Zelfs Henk gaat het water in!
En Patrick ligt rustig te dobberen...Dat kan natuurlijk niet lang goed gaan?
Tuurlijk niet... zal wel het testosteron zijn?
Toen de Spanjaarden siësta gingen houden, hadden we snel wat spullen naar voren gelegd. Maar nu komen er steeds meer mensen terug en gaan ook weer aan het water zitten. Hierdoor houden wij één bedje breed toegang tot de zee! Lang gerekte plek!
Rond 14:30 uur komt Corina's vaste masseuze langs gelopen. "Ma-Sa-Géé?", vraagt ze. Nee hoor, Corina houdt vast aan 16:00 uur. Maar er loopt voor ons een onbekende man achter de masseuze aan, en die wil persé een massage. Maar hij heeft niets bij zich, en ze gaan in de schaduw van Patricks parasol liggen.
Patrick kijkt het verbaasd aan, en vraagt wat het hem op gaat leveren! (Heel weinig, ben ik bang!)
Rond 15:00 uur wil Claudia naar een van zwembaden van Sanguli. Ze gaat dan ook rond om te vragen wie er mee wil.
En met de meeste dames gaan ze niet veel later terug naar de camping. Er wordt nog goed op haar hart gedrukt dat ze goed op alle "kleintjes" past. Tuurlijk, dat komt wel goed.
Direct na die vreemde gozer is Corina aan de beurt. Het is inmiddels ook al bijna 16:00 uur. Ligt Corina net lekker te genieten, roept de masseuze: "Policia!", en ze is met de noorderzon verdwenen. Zo, denk ik, daar komen we goed vanaf. Maar een half uur later komt ze weer terug en tot grote tevredenheid van Corina maakt ze haar massage af.
De overgebleven dames zijn verder gegaan met dammen.
Totdat de meligheid toeslaat: Patrick moet er aan geloven. Hij ligt te zonnen en bijna te slapen, als Jessica een beker water over hem heen gooit. Lekker verfrissend! Ook voor Jessica: Die wordt gelijk opgetilt en vliegt de zee in!
Iedereen lachen natuurlijk. Ik lig rustig een krantje te lezen, als plotseling ook ik verrast wordt door een koude douche! Daan is achter mij omgelopen, en ik moet er ook aan geloven! (en nou zat er natuurlijk wel iemand klaar met een camera!)
Opeens gaat de telefoon. Wij kijken: Al 2 gemiste oproepen van Michel. Er zal toch niks ernstigs zijn? Nee hoor, Asmara had het gisteren zo goed naar haar zin, dat ze graag vanavond ook weer bij ons wil zijn. Geen probleem natuurlijk.
Moeten we alleen wel bijtijds terug naar de caravan. Dus wij op tijd terug, maar ja, het zullen de Enders weer niet zijn, altijd laat, en pas rond 19:30 uur een SMS of ik haar bij de ingang op kom halen. Zo gezegd, zo gedaan. Ook gelijk Claudia ge-SMS't dat ze terugkomt, kunnen we gelijk eten. Ook Dendeny eet mee, gezellig
Ben ik net terug op de plek, een SMS van mijn moeder. Ze wou proberen om naar ons te lopen, maar het wil niet lukken. Dus snel in de auto, en moeders ophalen bij Augustus.
Arjan heeft inmiddels een radiografische helicopter gescoord. En natuurlijk moeten er dan meerdere zo'n dingen hebben. Zo gaat alles bij Patrick in de auto, op naar Sanguli Centrum. Niet veel later is ie terug. Maar voor wie is die helicopter nou, Patrick?
Als ik met mijn moeder terugkom, zijn er al meer aangeschoven. Het wordt een gezellige boel.
De helicopters zijn natuurlijk een hot item, en er wordt veel mee geoefend. Na tig mislukte plaatjes heb ik maar gekozen voor deze. (Leer nou eens zo'n ding stil te laten hangen!) Hij is weliswaar niet scherp, maar dan hebben jullie een idee
Het valt niet mee om zo'n helicoptertje te besturen, en ze crashen dan ook geregeld. Je kunt er natuurlijk op wachten, en ja hoor: Die van Michelle doet het al niet meer.
Patrick bijt zich er op vast om het ding weer aan de gang te krijgen, en Michelle zit helemaal in zak en as! Ocherm!
En dan opeens: Hij doet het weer. Ik had het niet verwacht, maar Patrick heeft hem toch weer aan de gang. Tot grote opluchting van Michelle!
Onder het genot van Bacardi Razz en Caipirinha (een lokaal likeurtje) wordt het een gezellige bedoeling. Al gaat bij sommigen al wel langzaam het kaarsje uit, he Arjan?
De alcohol begint al aardig door te komen bij sommigen. Zo vraagt Angela waar Arjan is gebleven. Zoals jullie zelf op de vorige foto kunnen zien, die zit gewoon naast haar. Oh, oh, dat gaat niet goed! We liggen helemaal dubbel.
Zo rond 23:30 gaan Henk en Diana naar huis. Asmara en Claudia komen netjes 10 voor 12 thuis, want Asmara wordt door Michel om 24:00 uur weer opgehaald. Ik breng ze naar de uitgang, weer vergezeld door mijn moeder. Kan ze weer meerijden, scheelt toch de helft lopen. Michel, nogmaals bedankt!
Claudia wil een pasoa sinas. Nou vooruit, ééntje dan. "Wil je er nog wat ijs in?", vraag ik. "Nee, is zonde van mijn Pasoa!" is het antwoord.
Patrick en Angela blijven nog even zitten. Het is een melige bedoeling en moeten geregeld ons inhouden, ssst, ssst, anders hebben we straks nog de bewaking op ons dak. En ja hoor, na weer een lachbui komt er al een aan. Oh, oh, straks moeten we er nog af! Het is al over enen, dus we maken er maar een eind aan. Tenminste als Angela haar slippers aan krijgt!
Claudia helpt haar maar, want zelf ligt ze in een lachstuip! Uiteindelijk lukt het haar, en om 1:30 uur ligt alles te slapen.