Spanje, Sanguli Salou 2012
Van 11 juli t/m 10 augustus 2012
Dag 28, Dinsdag 7 Augustus
Ik wordt wakker doordat Corina er al uit gaat. "Heb ik me alweer verslapen?", denk ik nog? Dus ik snel er ook uit, is het pas 8:45 uur! Corina had last van haar rug, en kon niet langer blijven liggen. Patrick is ook vroeg wakker: Die is hun gronddoek al aan het schoonspuiten bij de wasstraat.
Maar het is niet erg om wat eerder op te zijn: Kan ik alvast wat opruimen. Morgen moeten we helemaal opruimen, dus alles wat we vandaag doen, is meegenomen. Ik begin met het doek op te ruimen. Er staat een waterig zonnetje, dus voor de kids hoeft ie niet te blijven hangen. En hij is helemaal droog, dus eraf dat ding!
Het doek valt op het tentje, en de kinderen slapen gewoon door!
Ik maak nog de andere punten los, en het hele doek is ligt op de grond. Net als ik het op wil vouwen roept Patrick om weer wat plekken op het strand te reserveren. Hij heeft ook al Fred en Mieke opgehaald, en we gaan samen met Fred even wat plekken op het strand innemen. Hij is al aardig ingeburgerd met zijn karretje!
Het begint weer licht bewolkt, maar ondanks dat liggen we weer 2e rangs: De voorste lijn is weer helemaal bezet!
Hierna gaan de Ooijtjes ontbijten.
Ik ruim ondertussen nog meer op. Zo hebben Claudia en Corina het doek netjes opgevouwen en kan deze de caravan in, en zo ook het tafeltje waar het oventje op stond. Ik ga gelijk verder om de verlichting eraf te halen. Dit zijn lampjes in de vorm van druiventrossen. Gelijk als ik hier aan begin wordt er door Angela geroepen: "Ho, ho, vanavond pas, ze zijn nog niet rijp!".
Wij gaan ook weer "brunchen".
Claudia wil weer pasta, en wederom is ie zo hard als een bikkel. Dan maar weer in de zon, niet dan Claudia?
De Ooijtjes vertrekken ondertussen al. Maar ik wil persé nog de site bijwerken, anders loop ik straks wel erg veel achter. En ik krijg al op mijn donder als men een dag moet wachten!
Mieke heeft haar nagels gelakt. "Kijk eens hoe mooi Ron!". Ach, laat ik de rest toch ook even mee genieten!
De foto van gisteren mocht ik niet plaatsen. "Mag deze wel, Mieke?"
Ik heb al aangegeven dat de rest wel alvast naar het strand mag: De bedjes staan er toch al. Maar als ik terugkom van het internetcafe, zitten ze nog op mij te wachten. Jessica wil de letterlijk de kar trekken (duwen). Komt ze op het einde van de vakantie mee!
Om 12:45 uur zijn we op het strand. En zo met z'n allemaal compleet, is het weer een hele groep!
Nog geen half uur later roept Fred: "We zijn nog niet in Tropical geweest!". En de mannen gaan daar een pilsje pakken. Corina neemt de honeurs waar als reporter, als de kids weer op de banaan gaan.
Eenmaal alle benodigde attributen aan is het op naar die banaan!
Nog effe zwaaien, en daar gaan ze!
Het gaat even vrij aardig, maar dan... vallen ze stil!
De Jetski moet er aan te pas komen om ze terug te halen: De boot is echt stuk! (voor de 2e keer deze week!)
En getrokken door de Jetski komen ze terug de haven in. Gelukkig krijgen ze wel allemaal hun geld terug!
Rond 15:30 uur gaan de dames naar hotel Augustus voor een kopje cappucino, en komen hierbij langs Tropical, waar de mannen nog (steeds) aan het bier zitten. (Oeh, wat gaat de tijd snel!) Natuurlijk krijgen we de nodige opmerkingen en "the look". Maar daar is niks van gemeend. (Toch, dames?).
Het is trouwens niet eens onze schuld dat we zo lang hier zitten. De bediening is zo chaotisch, dat we aan de bar moeten bestellen. Maar daar schiet het ook niet op: 15 minuten wachten om te mogen bestellen is niets. Moeten ze in de Bossche horeca eens proberen!
Maar Patrick en ik hebben zo'n beetje alle dames langs zien komen. "Wie past er dan op onze spullen?", vragen wij onszelf af. Van Patrick ligt er nog een iPhone, en van ons 2 iPad's! Die zullen ze toch niet bij een paar kinderen gelaten hebben? Dus Pat en ik gaan alvast weer terug, Henk en Fred pakken nog een afzakkertje.
Maar eenmaal terug blijken Angela en Rob er nog te zitten. Niet veel later komen de eerste kinderen alweer terug. Voor... de iPad!
Zo rond 16:30 zijn ook de dames weer terug. Het commentaar valt mee!
Gelijk maar even afkoelen. Er schieten gelijk een hoop het water in, gevolgd door Angela en Diana. Deze hebben er meer moeite mee.
Kom dames, gewoon doorlopen: Ineens er doorheen!
Of niet Mieke? Eh, Fred, een beetje zonnebrand kan geen kwaad, denk ik!
Alles ligt nu in het water. Nou ja, je hebt van die die-hards die de iPad belangrijker vinden!
Wanneer ikzelf uit het water kom, is Corina al aan het opdrogen. Wederom onder het genot van een massage. Maar er loopt weer policia rond, en ik moet zelfs ons karretje als schild er omheen zetten. Nou Corina, voor de laatste keer? Of morgen echt voor het laatst?
Tegen zessen zijn we terug op de camping.
Daan is niet bij Jessica weg te slaan, dikke vriendinnen!
Claudia wil weten in welke klas ze zit, en Jessica helpt haar hierbij. Met de laptop naar het internetcafe. Ze weten het niet zeker, maar het is waarschijnlijk H2F.
Ik werk nog aan de site. Zoals gezegd wordt het na vandaag lastig, dus ik probeer vandaag nog de laatste bezigheden op de site te zetten.
Rond half acht vertrekken we gezamelijk naar het Kebab House, naast Niek's eetcafe.
Maar we missen één persoon. Die heeft een hond gezien, en voert daar een inhoudelijk gesprek mee.
De Ooijtjes zijn al eerder in het Kebab House geweest, en vonden het daar beter dan bij Niek's.
we eenmaal daar aankomen is het even een gepuzzel of ze zo'n grote groep wel kwijt kunnen. Of we gereserveerd hebben? Nee!
Maar het kan. Het uitzoeken van de gerechten is een grote kiepekooi, wat een kabaal! Moedertje Jessica heeft het weer druk!
Als eerste wordt de drank opgenomen, en de dames bestellen een liter Sangria, die is daar zóó lekker. Waarop Fred antwoord: "één liter, daar hebben jullie nooit genoeg aan!". Corina vraagt aan Patrick: "Doe mij ook een glaasje". Hij is uitgeslapen, en wil een leeg glas geven. "Nee, met inhoud!". Ok, denkt hij, en doet er een ijsblokje in! Na de voor mij bekende "Look", kiest hij eieren voor zijn geld, en schenkt er Sangria bij.
Als eenmaal het eten doorkomt, wordt het stiller, een vreetzame familie!
We laten het ons lekker smaken!
Nikki had een portie bitterballen met friet. Maar na een paar van die bittere balletjes hoeft ze niet meer.
Dus Angela rond met het bord: "Wie wil er een paar bitterballen?", waarop Nikki roept: "Ikke nie!".
Het is goed eten daar. De meesten hebben een halve kip met friet. En waar deze normaal erg droog is, is deze zó lekker gebakken. En veel! De meesten kunnen het niet op!
Met het eten hebben de meeste misschien problemen, maar de dames hebben met de Sangria geen probleem. Althans niet om hem op te krijgen, he Angela?
Na het eten krijgen we een blaadje met apperatiefjes. Wat zou het zijn? Mieke probeert een slok, en vindt het zichtbaar lekker...
Not!!
De rest pakt een borrel, en is toch wel lekker. Of niet Jessica?
Rond 21:15 uur staan we buiten. De rest van de groep gaat nog één keer Salou in. Ik denk aan de thuisblijvers, en ga terug om de blog bij te werken. Corina werkt tijdelijk even als vervangende verslaggever. Zo komen ze langs een ijswinkel, en daar wordt natuurlijk even gestopt.
En zo lopen ze verder Salou in. Eenmaal in Salou wilt Jessica nog langs een bepaalde winkel voor oorbellen. Hier splitst de groep.
Rond half twaalf druppelt alles langzaam binnen. De een na de ander, tot we uiteindelijk weer helemaal compleet zijn.
De kids duiken weer gelijk onder onze luifel om TV te kijken of wat met de elektronica te spelen.
Rond middernacht gaat Nikki slapen. Maar ze heeft de slappe lach en steekt iedereen aan. Aangemoedigd door ons lachen gaat ze de clown uithangen. Zo komt ze ineens weer met het vorig jaar zo populaire "Hup OC!!" Iedereen ligt in deuk!
Niet veel later gaat de rest ook één voor één naar de eigen plek, en ligt alles in rust. Want morgen is het vroeg op, dan moeten we alles opruimen! Bah, bah, moet er niet aan denken. Niet alleen aan het werk, maar ook dat dat het einde betekend van onze vakantie!