Spanje, Sanguli Salou 2012
Van 11 juli t/m 10 augustus 2012
Dag 11, Zaterdag 21 juli
Het is half 8, de wekker gaat af. Vandaag komen de Ooitjes. Nog even "snoozen". Rond 8 uur horen we een wagen. Ik spurt het bed uit, maar vals alarm. Het is bewolkt, en er staat een behoorlijke wind. Ik wil er geen conclusie uit trekken, maar het is wel toevallig nu de Ooitjes vandaag aankomen. Om 8:45u, daar zijn ze eindelijk. Althans, Patrick en de kinderen, Angela is lopend. Ik zeg tegen Nikki en Michelle: "Ga de kinderen maar wakker maken", en ze duiken de tent in. Onze kinderen moeten nog duidelijk "even wakker worden".
Niet lang daarna komt Angela aangelopen, en Corina vliegt haar om haar nek.
Ze waren al om 5:30 in Salou, en hebben de overige uren bij Henk en Diana gezeten, die net buiten de camping staan. Het was nog te vroeg om in te checken, en dan mag je de camping nog niet op. Ze hebben de hele nacht gereden, dus een bakkie gaat er wel in.
Goed een kwartier later komen ook Henk en Diana en de kinderen.
Er wordt snel wat brood gehaald, en wat gegeten. Lekker vol zo, overal wordt wat geregeld om te zitten: Krukjes, bankjes, koelbox... tja, daar zijn we niet op ingesteld, zoveel mensen.
Henk heeft hun camper inmiddels op hun plek gezet. Het is even zoeken, maar uiteindelijk vinden Diana, Angela en ik ook hun plek. Patrick is gelijk begonnen met het belangrijkste: Het stellen van de schotel! Ik sta er een beetje wortel te schieten, dus besluit terug te gaan naar onze eigen plek. Het is inmiddels al 10:00 uur geworden, en ik zou mijn moeder op gaan halen. Het is tenslotte haar verjaardag! En we wisten dat Patrick en Angela vandaag zouden komen, en dan wil je natuurlijk meehelpen. Zodoende hadden we gisteren al afgesproken dat ik mijn moeder naar de caravan zou halen.
Rond 11 uur gaat Patrick hun caravan halen. Deze staat bij caravanstalling Piet, zo'n 30km verderop. Voorgaande jaren werd voor €30,00 de caravan gebracht, en nogmaals €30,00 om hem weer op te halen. Maar nu mag deze Piet niet meer op de camping. (Spanjaarden eerst??) Enfin, voor die €60,00 haalt en brengt Patrick hem zelf wel, zou ik ook doen. Eerst zou ik mee rijden, maar Henk rijdt al mee. Geeft mij weer meer tijd om de site bij te werken. Dus het mag wel, maar hoeft niet. Dan blijf ik liever hier, want ik heb nog heel wat in te halen voor de site!
Bij Jessica is het de eerste dagen te hard gegaan, en is behoorlijk aan het vervellen. Alle dames zijn mee aan het pulken, om de oude velletjes eraf te krijgen. Maar dat is nog niet het ergste... Bij mij begint het nu ook al! Te weinig voor kunnen kleuren in Nederland.
Claudia wil gaan voetballen met Michelle. Met veel moeite wordt de ballenpomp onder het bankje uitgevist. Ze probeert zelf wel de bal op te pompen. Ineens: Psssj, punt van de pomp afgebroken. "Wat een pech, pomp weg, da's balen, nieuwe halen", zegt ze spontaan. Waar haalt ze het vandaan?
Rond 12:00 uur komt Patrick met de caravan aan. Hij zegt dat ie niks kan zien, maar het kan ook komen door de vele mensen die staan te kijken, maar het wil hem niet lukken om de caravan in te steken.
Niet moeilijk doen, gewoon loskoppelen, genoeg mensen om te duwen.
En een paar minuten later staat ie precies op de plek waar die moet staan. Gaat toch veel sneller zo?
Patrick doet de disselbak open, en daar wacht een onaangename verrassing: Er hebben muizen in gezeten! Het net, de slab onder de caravan, en nog andere zaken zijn aangevreten. Maar dat is nog niet het ergste... De geur. Oh, wat een stank komt er uit die bak. Ik vraag aan Patrick, uit belang van het hele veldje of die klep weer dicht mag. Alleen maar effe opnaaien natuurlijk, erg zat voor hun. Vorig jaar het wespenest, en nu dit weer, het zit ze niet mee.
Bij gebrek aan eten hebben de muizen alles aangevreten, het meest kan zo de vuilnisbak in. Patrick vraagt of ik nog een vegertje wil hebben...
En dan begint natuurlijk het opbouwen. Inmiddels is het al aardig open getrokken en is de temperatuur al aardig opgelopen. Henk moet er even bij gaan zitten.
Ik wil helpen, maar wordt door Patrick weggestuurd. Alles wat er moet gebeuren kan ik samen bij Henk, "Ga jij maar bij je moeder zitten!" En natuurlijk, als er extra handjes nodig zijn, ben ik nog zo overgestoken.
Zo tegen tweeën staat het grootste gedeelte al. Gelukkig maar, want de zon schijnt volop. Nu hebben ze in ieder geval al wat schaduw.
Eindelijk zijn de kindjes samen bij de caravan, en geven we ons moeder haar cadeau. Een mooie asbak, met een schaaltje in dezelfde stijl waar ze een kaarsje op kan branden. "Mooi voor bij de foto van opa", zegt Jessica. Hoe kan het af en toe toch raar lopen: In de week dat wij weg zijn, heeft ze haar vaste asbak kapot laten vallen. Deze komt dus heel gelegen!
Zo, eindelijk ben ik helemaal bij met de site. Althans tot en met gisteren, en ik geef mijn moeder de primeur. Aandachtig leest ze het verhaal door.
Zoals jullie al hebben gelezen was het luchtbed van de kinderen lek, en zou Angela een nieuwe meebrengen. En wat ze beloofd, doet ze ook. Dus wordt het nieuwe luchtbed geinstalleerd. Alleen past onze pomp niet goed op het gat. Corina is behoorlijk aan het hannesen om het luchtbed opgepompt te krijgen. Uiteindelijk biedt de pomp van Angela uitkomst. Thuis wel kijken voor een goed verloopstuk, een andere pomp, of toch nog een ander luchtbed!
En kan het oude gelijk in de kliko!
Tegen 15:00 staat bijna alles, en kunnen de Ooitje ook effe rustig zitten.
Alle kinderen zijn naar het zwembad, en wij besluiten om daar ook even te gaan kijken. Of dat het nu komt dat het vanmorgen bewolkt was, weten we niet, maar het is me toch druk in en om het zwembad!
Een plekje in de zon is er dan ook niet bij. Dan maar gewoon genoegen nemen met de schaarse plek die er is... In de schaduw.
Niet dat het ons veel geholpen had. Rond 16:00 uur komt er namelijk bewolking uit de bergen opzetten. Best frusterend: Het 3e zwembad ligt vrij hoog. Vanaf hier kunnen wij de hotels aan het strand zien. Die staan nog volop in de zon, en wij zitten net in de schaduw door de bewolking. Enfin, voor ons te fris om het zwembad in te gaan. Best sneu voor oma, ze hebben hier speciaal voor de minder validen een zacht aflopend pad om het zwembad in te komen.
Het is even zoeken in de mierenhoop, maar uiteindelijk vinden we ook onze kinderen terug. De ene helft op de bedjes...
De andere helft in het zwembad!
Iets over 17:00 uur vinden we het echt niet prettig meer. Door de bewolking, en de hoge ligging van het zwembad is het gewoon fris. Dan kunnen we beter op onze plek zitten. Daar is het sowieso warmer, en zitten we een stuk beter.
Na nog wat drinken breng ik mijn moeder terug naar het hotel. Corina maakt van de gelegenheid gebruik om nog een dutje te doen, en Jessica is bijtijds naar de douche. Zo, helemaal alleen maak ik gebruik van de rust om de site tot nu toe bij te werken, en ga hem gelijk uploaden. Kan de familie van Angela en Patrick ook lezen hoe dat het met hun gaat!
Ik kom bij het internetcafe... Helemaal afgeladen vol! Ik neem plaats op het randje voor het internetcafe, en hoor een paar nederlanders vloeken over de verbinding. Dat beloofd niet veel goeds. Ik probeer alleen een webpagina te openen, maar niks hoor. Nou dan hoef ik ook niet te proberen om mijn pagina's te uploaden, dat is onbegonnen zaak. Sorry thuisblijvers, het wordt iets later!
Jessica gaat al heel vroeg douchen. Oh, ze leert het, dan is ze strak in ieder geval op tijd. Maar alles is al terug, behalve ons Jessica. Tja, ze gaat straks ook uit, met Cees en Lies, en hun kinderen naar "de Skihut", dus ze zal wel iets meer tijd nodig hebben. Uiteindelijk duurt het weer zóó lang dat Corina ze maar gaat roepen. Gelukkig zijn we deze keer op tijd, en zijn we precies om 19:45 uur bij Augustus. Oma zit zoals gewoonlijk ons weer op te wachten op een bankje voor het hotel.
Vandaag is een nieuwe lichting aangekomen, en ondanks dat we op tijd zijn, staat er al een behoorlijke rij. Maar het schiet goed op, en niet veel later zitten we op onze vertrouwde plek aan het raam. Als we daar naar toe lopen, zien we al waar we uit kunnen kiezen. En vandaag: Slibtongetjes! Echt iets voor Corina en mij.
De jongere dames beginnen iets minder exotisch: Hamburgers!
En Jessica maakt hier een compleet kunstwerk van!
Ik vraag aan oma of ze zo een leuke verjaardag heeft. Met volle mond zegt ze: "Hmm, hmm". Aan haar uitdrukking te zien lijkt het mij dat ze het goed naar haar zin heeft.
Jessica heeft wel eens van oma Toos een slibtongetje geproefd, en dat beviel goed. Dus ze probeert er ook een. Maar ja het fileren, dat kun je niet zomaar. Na wat aanwijzingen van papa en mama lukt het goed. Heel serieus wordt de vis ontbonden, en zonder één graat geniet ze er van.
Na het eten weer de gebruikelijke cappuccino's. We zitten nu helemaal aan de zijkant van het hotel, achter de muziek. Het is bewolkt, en nogal wat wind vanuit zee, precies op het terras van hotel Augustus. Zo is het toch wel fris. En Corina heeft ook wat spatters gevoeld. (Zal we van een handdoek boven ons zijn, want er is verder geen druppel gevallen!) Corina heeft het echt fris, en ik haal voor haar een vestje van oma's kamer.
Jessica heeft goedkeuring van haar peetvader (Patrick) om vanavond weg te gaan. Niet veel later loopt Corina met Jessica en Claudia terug naar de caravan. Zij wil graag bij de caravan blijven filmpje kijken en op haar DS spelen. Angela en Patrick blijven bij de caravan, dus dat is geen probleem.
Corina komt pas 21:50 uur terug. "Is toch een hele tippel!" Ze heeft ook gelijk maar een lange broek aan gedaan, en voor mij een ander shirt meegenomen. Geen overbodige luxe, de wind komt recht van zee het plein op, en is best fris.
Enfin, nu zijn we nog maar met drieën.
Het is een spaanse avond. De animatie heeft vrijaf, en er speelt een bandje. Ook deze kennen wij nog van vorig jaar. Ze krijgen wel de mensen op de dansvloer. Met name de oudere spanjaarden genieten van een dansje.
En ook bij Augustus heb je terugkerende gasten. Zo ook een geestelijk gehandicapte man. Hij wordt herkend, en het podium op gevraagd, om het publiek mee op te zwepen. Dat laat ie zich geen 2x zeggen.
We waren vandaag al vroeg op, en dat beginnen we nu wel te merken. Zo rond 23:30 uur wensen we dan ook oma goedenacht, en gaan terug naar de camping. Op de camping is het echt veel behaaglijker qua temperatuur, wat een verschil!
Op de weg naar boven staat Django Wagner. Daar hebben we nog mee staan te praten over zijn schotelontvanger Een mooi bolletje die zichzelf stelt. "Is misschien wel een mooi vaderdag cadeau voor volgend jaar", had Corina gezegd. Tot ze de prijs hoort! Enfin, daar is alles dicht en opgeruimd. Helaas geen foto meer van hem kunnen maken! Wel een hele vriendelijke gast, zonder capsones.
We komen boven, en er is gewoon feest achter de tent van Angela en Patrick. Dat hadden we nog niet meegemaakt. Misschien laatste avond van een laantje. Maar precies om 24:00 uur is het stil, netjes.
Claudia is met de kids van Angela en Diana naar de show geweest, en zit bij hun bij de caravan. Dus we schuiven ook even aan voor een afzakkertje. Ondanks dat ze al zolang op zijn valt het wel mee hoe moe ze zijn. Maar het blijft bij één, en steken het laantje over naar onze caravan.
Jessica is stappen, en ik besluit om op te blijven tot ze thuis komt. Corina valt bijna om van de slaap. Ligt ze net op bed, komt de hele groep aan!
Het is nog geen 1:00 uur. Ze kwamen de Skihut niet in, ondanks dat er ouders bij waren. Toch te jong! Van de ene kant sneu, van de andere kant netjes dat ze zo strikt de regels hanteren. Corina lag net op bed, maar lag nog niet te slapen. We bieden ze wat te drinken aan, en we praten nog heel gezellig. Is het toch weer 2:00 uur voordat we gaan slapen. Zo wordt de vakantie nog vermoeiender dan werken!!