Spanje, Sanguli Salou 2012
Van 11 juli t/m 10 augustus 2012
Dag 25, Zaterdag 4 Augustus
Om 7:00 uur wordt ik wakker door lawaai: Onze achterburen vertrekken. Hij maakt handig gebruik van een schroefboormachine om zijn pootjes in te draaien. Met slipkoppeling: Drrrrr, drrrr... heel fijn voor degenen die nog lagen te slapen. Gelijk daarna rijden ze weg. En nog geen minuut daarna nog een diesel die start: Patrick gaat Fred en Mieke ophalen. Ze hebben al geSMS't dat ze Salou inrijden.
Ik kom naar buiten, en Angela is haar plek aan het vegen: Uitslover! Nee, ze hebben tig mieren na het morsen van 7up gisterenavond. Angela geeft aan dat het nog wel een uur kan duren voordat ze hier zijn. Dan ga ik nog even liggen!
Tja, ik val weer in slaap, en word om 9:00 uur wakker doordat Claudia de caravan in komt. Ze is alweer vroeg wakker! Ik kom de caravan uit, en zie alleen Mieke zitten: Patrick en Fred zijn een plaats op het strand aan het reserveren, en broodjes aan het halen. We verwelkomen elkaar. Niet veel later komt ook Fred aan en heet hem ook welkom. Leuk dat ze er weer zijn. Ze gaan eerst eten, en laat ze lekker even met rust, het was een zware reis.
Wij eten voor onze doen ook vroeg. Het is alweer erg warm, en we willen zo spoedig mogelijk naar het strand. De Ooijtjes zijn snel klaar, en gaan al naar het strand. Arjan is niet lekker, en ze lopen Henk en Diana tegemoet. Ik maak nog een geintje: "Komen hun dalijk via die kant". Ze zijn nog niet weg, komt Diana inderdaad via de andere kant aangelopen!
Ze heeft spul bij voor Claudia's haar, de uiteinden zijn nogal aan het pluizen. Samen met Corina worden deze behandeld.
Diana moet nog wat spullen hebben die bij Angela in de voortent liggen. Komt Henk terug, op zoek naar zijn vrouw. Hij ziet ze niet, en kijkt erg verbaasd. Maar daar is ze hoor Henk!
We willen snel naar het strand, en ik laad de koelbox vol. Maar de koelblokken zijn niet echt bevroren: De koelkast moet ontdooit worden! Dus alles passen en meten om de rest in één koelkast in de caravan te krijgen. Dat lukt gedeeltelijk. Zo, koelkast uit, met 30+ graden moet deze vanmiddag toch wel ontdooit zijn.
Ondanks deze vertraging zijn we toch weer vroeger op het strand: Al om 12 uur.
En het lijkt wel of de duvel ermee speelt: Iedere keer als er bekenden aankomen, is het bewolkt. Voor Fred en Mieke niet zo erg, kunnen ze langzaam opbouwen. Ze zijn duidelijk vermoeid en rusten wat.
Maar de bewolking trekt gelukkig snel weg, en het trekt helemaal open. Het lijkt wel of iedereen vermoeid is. De meeste zitten wat te lezen.
Michelle is niet helemaal lekker, maar gelukkig kan ze nog wel lachen. Ze wordt voor de zekerheid in de schaduw gelegd.
Corina heeft vandaag een beschermengel: Ze zit net goed en wel, als ze haar armband met bedeltjes voelt wegglijden. Hij is gebroken op een van de schakels. Tijdens het lopen, of in het zand, en je had hem nooit meer terug gezien. Ze bergt hem snel op in onze portemonee!
Nikki was door Fred en Mieke ook al vroeg op, en is ontzettend moe. Moedertje Jessica ontfermt zich over haar.
Het is blijkbaar erg vermoeiend, want niet veel later is ze zelf ook vertrokken!
Iets voor half 2 komt Corina's masseuze alweer langs. "Ma-Sa-Gee?". Normaal wil Corina pas op het einde van de dag een massage, maar ze wil nu al gemasseerd worden. Ze blijkt behoorlijk last van haar rug te hebben, en hoopt dat dit helpt.
Fred en ik hebben elkaar al even weer niet gezien, en we kletsen wat bij. Het is net over enen, en Mieke is ondertussen met Patrick naar het hotel om in te checken. Fred mag lekker blijven zitten, de mazzelaar! Dat laat ie zich geen 2x zeggen.
De kids zijn inmiddels wakker geworden, en krijgen een gezonde snack. Smakelijk!
Mieke komt niet veel later terug. Ze hebben een mooie en ruime kamer.
Claudia was weer vroeg wakker, en slaapt weer wat bij. Ik kan zo ongeveer één en dezelfde foto elke dag herhalen!
Corina's zonnebril heeft zijn langste tijd gehad, deze valt letterlijk van ellende uit elkaar. Geen probleem, er lopen hier genoeg verkopers rond. De eerste heeft niks naar haar zin, maar bij de 2e is het raak, en kiest ze een nieuwe sjieke zonnebril uit.
Claudia is inmiddels wakker geworden, en wordt door mama overgehaald voor een potje tennis. "Kom op, lui varken!", wat beweging kan geen kwaad. De zee is gewoon warm, bijna lauw water, dus dat kan geen excuus zijn.
Een gedeelte van de kids gaat naar het zwembad op de camping. De rest is zichtbaar vermoeid en gaat het water niet in. In plaats hiervan spelen ze op de iPad.
Ook bij Henk en Diana is de vermoeidheid duidelijk zichtbaar. De bedjes van Patrick zijn leeg, en Patrick biedt ze aan. Maar ze zijn zelfs te lui om zich te verkassen!
Vermoeiend dat campingleven. Iedereen is stil en hangerig.
De rust wordt ineens verstoord door gejengel: De kokosnootman. Henk, Diana, Fred en Mieke hebben dit nog niet meegemaakt, en Patrick roept hem.
In tegenstelling tot onze kinderen een aantal dagen geleden, hebben zij wel geluk: Er zit heel wat vruchtwater in. Henk neemt een slok. "Vergis je niet tussen je linker en rechterhand, he Henk!".
Mieke eet wat van het vruchtvlees van de cocos. "Bah bah, wat is da taaie zooi!". Maar niet veel later vraagt ze nog een stukje. Toch lekker, Mieke?
De kids die bij ons aan het strand zijn gebleven hebben zich allemaal verzameld rond één iPad en spelen spelletjes.
Tot irritatie van Claudia: Op die iPad staan haar stripboeken! Volgend jaar op beide iPad's zetten. Hoeft ze niet meer zo te mokken!
Fred is Joep aan het sarren met SMS'jes. Tot ie op een gegeven moment telefoon krijgt. "Waar is mijn bril!" roept ie, en zoekt hem in paniek. "Op je pet!" roepen we in koor!
En het is maar telefoon, je hoeft alleen maar aan te nemen Fred. De dames houden hem voor de gek.
Als je zo net uit Nederland in de Spaanse zon komt, moet je jezelf natuurlijk wel goed insmeren. Maar je kunt ook overdrijven, Fred! Hij krijgt het bijna niet uitgesmeerd!
Claudia is verveeld en wil om half vijf al naar de camping. Dat vinden wij te vroeg: Het is gruwelijk warm, en dan is het op onze plek bijna niet uit te houden. We weten het nog een half uur te rekken, maar dan begint ze zelf spontaan op te ruimen. (G)een stille hint?
Ik heb net nog een biertje gekregen, en zeg dat ze rustig aan moet doen. Maar ze gaat rustig door. "Kom op, papa". Ja, rustig aan, tranquillo.
Enfin, papa vindt het wel relaxed zo. Kan ze dat niet iedere dag zo doen? Niet veel later is alles op het karretje geladen, en heb ik mijn bier op. We lopen maar terug naar de camping, alles voor de kinderen, nietwaar?
Op de plek is, zoals verwacht, de koelkast helemaal ontdooit. Een nat spoor op het kleed is getuige dat er veel ijs in zat. Ach dat droogt wel weer. Ik maak hem verder schoon zodat ie weer aan kan: We hebben de extra koelkast hard zat nodig!
De kinderen die naar het zwembad waren zitten op de plek van Angela en Patrick. Maar wat blijkt: Ze hebben alleen daar zitten 'chillen', ze zijn helemaal niet bij het zwembad geweest!
Niet veel later komt de rest ook terug. Gezellige drukte bij de Ooijtjes!
Voordat wij kunnen gaan eten, moet er eerst afgewassen worden: Alles is vuil! Ik breng de afwas mee naar de afwasplek. Corina hoeft geen hulp, maar ik stuur toch onze Claudia er achteraan. Corina zou bellen om de afwas weer mee terug te dragen, maar zie ik haar ineens aankomen. Misverstand: Ze dacht dat ik Claudia had gestuurd om te dragen. Dat werkt toch niet?
Door de grote groep is bij de Ooijtjes de eettafel voor de kinderen ook wat uitgebreider.
Bij het ontdooien van de koelkast waren de snacks in het kleine vriesvakje gegaan. Deze kan het niet aan, en we moeten deze dus vandaag opmaken. Dus de frietoven aan, en bakken. Claudia pakt de mayo, knijpt iets te hard, en spuit zo over de hele tafel heen.
We beseffen goed dat we het grootste gedeelte er nu op hebben zitten. Nog maar een paar dagen. Corina begint al op te ruimen, en haalt de hangzak aan de caravan al zo goed als leeg. Begin van het einde?
De Ooijtjes zijn nog aan het eten, en onze kinderen wachten daar op. Kan het nog luier Claudia? Voeten van tafel!
Nikki komt uit de douche, en vraagt heel verlegen aan Jessica of ze haar haar weer wil doen. Maar natuurlijk!
Maar daarna gaat madam zelf in de douche, en als ze terugkomt: "Mammm?". Moet ze zelf geholpen worden met haar haar.
Vanavond is het mister Sanguli verkiezing. Naar verluit wordt dat steeds pikanter om de hoofdprijs van €300,00 in de wacht te slepen. De kinderen twijfelen of ze naar de show gaan, of naar de trampoline. Gelukkig kiezen ze voor het laatste... Als het echt zo pikant is als ze zeggen!
Alle dames daar naar toe, inclusief Corina en Jessica. Hoezo, jullie mister Sanguli zit nu alleen onder de luifel! Ik werk de site nog bij, morgen uploaden. En niet veel later schuif ik aan bij de mannen.
Wij vragen ons af wanneer miss Sanguli is. Misschien iets voor ons. Maar niet veel later komen de vrouwen alweer terug: Hun mannen zijn toch beter dan de kandidaten die ze gezien hebben!
Even later komt Claudia alleen aangelopen: De rest van de kids is toch naar de show, maar hier had zij geen zin in. Maar enkele minuten later komt de rest van de koters aangelopen. Zij konden ons niet vinden bij de show, en vinden er niets aan. Het is één grote kiepekooi!
Ze vouwen de ligbedjes uit, en maken een eigen hoekje.
Op 2 na, Claudia zit op de iPad een spelletje te spelen, én tegelijk TV te kijken. Arjan houdt haar gezelschap.
Jessica zit voortaan liever bij de ouderen. En Daan is niet bij haar weg te slaan. Aaah, wat lief!
Maar al snel slaat de vermoeidheid toe en valt de een na de ander in slaap. Te beginnen bij Nikki. Nikki als eerste in slaap? Dat mag in de krant!
Ook bij de kiddyplace heeft de slaap de overhand gekregen.
Voor Fred en Mieke is het ook een hele lange dag geweest. Zij hebben eigenlijk een nacht overgeslagen, want in zo'n bus slaap je niet veel. Ze hebben duidelijk last van een jetlag. "Nee, een bus-lag", zegt Mieke.
Rond 1:00 uur vertrekt iedereen.
Het hotel van Fred en Mieke is niet ver van die van Rob en Angela. Er wordt besloten om gezamelijk een taxi te nemen, en Rob laat zijn auto hier op de parkeerplaats staan. Morgen zijn ze toch weer hier. Niet lang daarna ligt iedereen op één oor. Weer een dag voorbij, het gaat hard nu!