Spanje, Sanguli Salou 2012
Van 11 juli t/m 10 augustus 2012
Dag 22, Woensdag 1 augustus
Is het vakantie, sta je er nog om 6:30 uur naast je bed! Vandaag vertrekt de familie Timmermans, en je dochter wil natuurlijk afscheid nemen. Ik wek haar, en binnen een paar minuten is ze er al uit! Ze heeft geluk dat wij ze wekken: Haar wekker is niet afgegaan!
We lopen naar het huisje. Verbaasd zien ze ons op dit tijdstip aankomen en beginnen al te zwaaien. Ze zijn de laatste spullen nog aan het inladen, en het huisje schoon aan het maken. We praten nog wat, en een norse bewaakster let er heel streng op dat we niet teveel lawaai maken. (of ze is gewoon chagerijnig dat ze al de hele nacht daar rond loopt?)
Enfin, ze zijn op tijd klaar, en dan volgt het wachten: Je mag pas om 7:00 door de poort. Om 6:55 uur komt er een Hollander langs met caravan. "Dan kan ik er ook af", zegt Cees. Dan komt wederom het afscheid nemen.
En natuurlijk ook van Remco!
Alleen is nu het besef dat dit nu voor langere tijd is. Zowel Corina als Jessica laten wat traantje vallen, heel begrijpelijk. Ze gaan naar de wagen.
En iets voor zevenen: Daar gaan ze!
Of het toeval is weten we niet, maar als de achteruitrijlichten van de auto gaan aan, gaan die van Sanguli precies op dat moment uit! Nog zwaaien, en dan zijn ze weg!
De dames zwaaien totdat de auto uit het zicht is verdwenen. "Nu zijn ze echt weg" zegt Jessica sip. Ze wordt door moeders getroost als wij weer teruglopen naar de plek.
Wij gaan nog even terug naar bed want het is nog wel erg vroeg. Maar of het van slapen komt? Na het gebruikelijk ochtendritueel gaan wij ook naar het strand. Patrick en Angela hebben alweer een plek gereserveerd. Maar wat blijkt: Eén man heeft zich er nog tussen gewurmt. Wij kijken een beetje van wat nou? Maar het blijkt een Belg te zijn en verstaat ons goed. Hij biedt aan om op te schuiven. Gelukkig!
Patrick en Henk zijn naar de haven om te informeren voor de catamaran voor morgen. Dit is €32,00 voor een grote, en €16,00 voor kinderen tot 12 jaar. Voor ons betekent dit dus de hoofdprijs van €128,00. En aangezien wij ook al Barcelona en MontSerrat hebben gehad, besluiten we deze keer te bedanken. (Heel jammer, maar het bleft gin fist!)
Jessica heeft bij MichaelAngelo's weer chocolade muffins gescoord. Samen met Nikki wordt het weer een lekker smeerboel! Dooreten dames bij 30 graden!
Die belg blijkt toch niet alleen te zijn. De rest van zijn gezin komt erbij en gaan daarnaast zitten, recht bij een oudere spanjaard voor zijn voeten. Die laat duidelijk merken dat ie er niet mee eens is. "No Pasar", ofwel: Er kan niemand meer door. Maar de Belgen hebben hier schijt aan. Wel arrogant, maar uiteindelijk vertrekken de belgen, en keert de rust terug.
Jessica is nu weer op ons aangewezen. Maar het lijkt goed te gaan, of niet Jessica?
Het groepje kids is in ieder geval behoorlijk uitgedunt!
De Ooijtjes hebben niet veel meer, en Angela gaat boodschappen doen bij de super op de hoek. Ze komt met 2 volle tassen terug, de body buildster!
Maar nu hebben ze veel te veel, en het wordt een heel gepuzzel om het in de koelbox te krijgen. Het kan eigenlijk net (niet!).
Op de weg naar het strand had Claudia echt last van de warmte, ze werd echt niet goed. En mede door het slaaptekort wil ze alleen maar liggen.
De andere kinderen hebben weer het dambord ontdekt.
Rond 14:00 uur besluit een groepje om op de banaan te gaan. Staan ze bij de reservering, geeft Jessica mij het tientje terug: Diana trakteert. Wat een schat!
Nog even een groepsfoto in vol ornaat.
Ze springen het water in, en klimmen op de banaan.
Als alles eenmaal goed zit gaat het gas open, en daar gaan ze: Hee-Haa!
Met Nikki, het uppertje, veilig tussen mama en tante Diana in.
Ze gaan richting Salou, en blijven daar even stil liggen. En dan komt de banaan alweer terug? Dat zou wel heel erg kort zijn. Maar wat blijkt: Verderop lag een Jetski van hun met stukken, dat komt de man op de boot even doorgeven.
Dus omdraaien, en daar gaan ze weer. Nu richting Cambrils.
Na een leuke rit komen ze zeer terug. Hoe was het Nikki?
Zo, genoeg foto en filmmateriaal. Ik gooi de camera in de tas en spring het water in... Helemaal niet meer gedacht aan dat tientje! Witwassen van zwart geld in de middellandse zee?
Het is weer een perfecte stranddag, met de bekende strandspelletjes.
Claudia is wakker geworden, en het eerste dat ze doet is de hele tas doorspitten voor chips. "Oei die zijn we vergeten, die moet ik nog halen", zegt mama. Claudia in zak en as. Maar Diana en Henk hebben nog 2 kleine builtjes chips. Haar gezicht draait in 1 seconde helemaal om naar een lachende Claudia. Gelukkig!
Patrick is moe geworden het tennissen, en geeft het stokje over aan Michelle. Papa merkt er niks van, die ligt voor Pampus!
Even later komt de masseuze van Corina weer langs. "He he, waor waarde gisteren?", zegt Corina in haar algemeen beschaafd Bosch. Verbaasde blik van de masseuze is het antwoord.
Maar net als ze wil beginnen, "Policia", en ze spurt weg langs het water. Ik wou dat ik mijn camera in de aanslag had, ze rent werkelijk voor haar leven, wat zijn ze daar bang voor!
Iets voor vieren wordt er weer een vette hap gehaald. het wordt onderhand een traditie!
Claudia lag weer te slapen, en wordt wakker gemaakt voor de vette hap.
"Wordt die van jou alleen wakker om te eten?", vraagt Diana! Het lijkt er wel op!
Henk en Diana hebben hierna letterlijk en figuurlijk een Prive moment.
Als de kids niet aan het dammen zijn, spelen ze kaartspelletjes. Er staat zo weinig wind, dat de kaarten gewoon blijven liggen!
Angela en Rob zijn inmiddels ook aangeschoven. In de enkele uurtjes van gisteren op het strand zijn ze goed verbrand. Dus wordt er bij een van de winkeltjes snel een parasol gehaald. Samen kruipen ze onder de parasol in de schaduw.
Iets over vieren komt de masseuze weer terug en kan Corina weer genieten van een massage.
Het werkt aanstekelijk bij de kinderen, en Jessica weet Daantje te strikken voor een massage. Kun je het zo hebben, Jess?
Maar het beste wat je vandaag kunt doen, is de verkoeling van het water opzoeken. Het is weer dik over de 30 graden. En hierbij komt Emily's band goed van pas. Namens de kids: Bedankt Emily!
Rond 17:30 begint Corina weer last te krijgen van haar rug, en Claudia wil ook terug. Dus beginnen we aan de terugreis. Als ik het karretje heb uitgeladen, zegt Claudia: "Kijk papa, zo kan het ook!" Ja, en moet papa dan voortaan alles op zijn rug meenemen?
De Ooijtjes eten vandaag van de bakplaat. Henk is aan het bakken: "Ron, Foto!" wordt er geroepen.
De kinderen hebben hun eigen (mini) eettafel, eet smakelijk dames!
Wij gaan vanavond Salou in. Even wachten op de bus, en laten ons in het centrum afzetten. Winkeltje in, winkeltje uit, daar krijg je natuurlijk dorst van. We stoppen bij een belgisch cafeetje "'t Trefpunt".
Jessica ontvangt een bericht uit Nederland: De familie Timmermans is al thuis! Wow, 21:11 uur, dat is maar 14 uur! Mega snel, niet normaal meer. In ieder geval een geruststelling dat ze weer goed zijn aangekomen.
We lopen door naar de handwerkmarkt. Maar die is behoorlijk uitgedund: Er staat nog niet de helft ten opzichte van andere jaren. En Jessica wou voor Janneke een ketting laten maken. Deze man maakte uit één draadje je naam. Maar je raadt het al: Die staat er niet. Heel jammer.
Na het winkelen gaan we terug. Maar we stoppen nog wel even bij de Mac Donalds, dat had mama de kinderen beloofd. Ik reserveer een tafeltje terwijl de dames binnen bestellen. Ik weet dat bij elke Mac gratis internet is. Als de dames terugkomen met het eten vragen ze verbaasd: "Heb je hier internet?", en gelijk komt alle electronica voor de dag. Hoezo 21e eeuw!
Na de MacDonalds lopen we verder naar de caravan. Maar bij de eerste de beste bushalte staat de bus nog. Het is anders toch zeker nog 20 minuten lopen, en we beginnen nu wel moe te worden. Dus toch maar met de bus, en we schieten er gauw in. We komen langs de apotheek, en die geeft aan dat het al middernacht is, en nog zo'n 26 graden... Dat wordt weer een kleffe nacht.
Rond 0:30 uur komen we aan op de plek, en Claudia schiet gelijk de caravan in. Wat gaat die nu doen? Ze is zo enthousiast over haar nieuwe pakje, die wil ze gelijk passen. Is het niet mooi? En Claudia vrijwillig in het Rose? Ja, heeft ze zelf uitgekozen!
We nemen nog een afzakkertje, en dan gaat het licht uit, letterlijk en figuurlijk.