Vertrek
18:00 uur naar bed gegaan, en natuurlijk weer spanning, dus moeite om in slaap te komen. Maar uiteindelijk val ik toch in slaap. Voor de wekker gaat, schrik ik voor de wekker om 23:45 uur wakker. Helemaal wakker spring ik uit bed. De dames beneden hebben alles al voorbereid. Dus snel de koelbox en broodjes in de auto, en om half 1 zijn we al op weg! Op naar Spanje!
Maar we zijn nog niet op de A2: Wat is dat nou? We hadden toch het dakraam laten repareren? Een lawaai, niet normaal meer: Of er een raam open staat. Wat blijkt: De spanbanden om de skibox beginnen te klapperen als we harder rijden. Dus afslag Boxtel gestopt, en op zoek naar de zakdoekjes om er tussen te doen... Niet te vinden! (blijken achteraf net onder de eerste de beste tas te liggen!). Enfin: Waar maandverband niet allemaal goed voor is... Die ertussen gepropt, en we kunnen verder, zonder lawaai!
Door het vroege uur is het heel rustig op de weg, en bij Maastricht passeren we de wegwerkzaamheden zonder problemen, en rond 1:50u rijden we al Belgie binnen. Daar hebben we wel last van misbanken, en moeten vaak inhouden. De dames zijn de hele avond op gebleven, en dat eist nu zijn tol. Ze merken dan ook niet dat ik in een mistbank een dood dier moet ontwijken! Een everzwijn, of een klein hert... Ocherm!
Maar verder gaat Belgie ook heel snel, zeker ook omdat we zonder caravan dwars door Luik kunnen, en om 3:20u zitten we al in Luxemburg. Daar gooien we natuurlijk wel even de tank vol. Voor €1,36 per liter! Kunnen ze in Nederland nog iets van leren! De dames lagen te slapen, dus ik pak de 2e tank. Maar niet zo'n beste keus: Daar kun je alleen voor gepast bedragen tanken. Dus ik kies voor €50,00 en gelukkig is daar de tank nagenoeg mee vol. Na een korte stop snel verder, en iets voor 4:00u rijden we al Frankrijk binnen. Dit gaat wel heel voorspoedig!
Iets voor 5:00u passeren we net voorbij Nancy de eerste tol, en het begint nu al goed licht te worden. We komen niets noemenswaardig tegen, en de dames "missen" een stuk van de rit, mazzelaars!

Om 8:30u naderen we Lyon. En waar ik al bang voor was: Ochtendspits! Gewoon aansluiten, en met een slakkegangetje verder. Maar zoals iedere keer zijn we deze keer ook weer met een half uurtje door Lyon, en kunnen we onze weg vervolgen.
Dinsdag blijkt echt een goede dag om te rijden, het is echt rustig op de weg, en om 13:00u rijden we al Spanje binnen. Na wat korte pauzes onderweg, houden we nu iets langer een pauze. Niet alleen om weer de tank vol te gooien a €1,48 maar ook omdat we al in het gewenste land zijn! De Houetjes zijn in Spanje. Nu nog zo'n 2 uurtjes rijden, en dan zijn we er!

Ondanks de rit zijn tol eist van Corina's rug, wil ze niks weten van stoppen: Nu door! En rond 15:30u rijden we de bekende palen voorbij! Hier maken we een traditie van op deze site!

En 15:38u rijden we Sanguli op! Net iets meer dan 15 uur gereden, en geen kilometer te hard gereden! Maar we zijn er! We parkeren de wagen op het parkeerterrein, en begeven ons naar de receptie. Daar worden we begroet door de trein. Normaal gesproken balen, maar nu een heerlijk bekend geluid!

We lopen de receptie in, en we hadden al op de site gezien dat deze helemaal vernieuwd is. Maar de wachtrijen zijn nog niks veranderd.

Enfin, goed een klein half uurtje later komen we naar buiten, en kunnen naar onze plek. "Hoe zou het zijn met onze caravan", vragen we onszelf af... Maar als we aan komen rijden, staat ie daar netjes. Helemaal afgespoten en glimmend staat ie ons op te wachten. Alleen vergeet ik hier een foto van te maken. Corina schiet naar binnen, maar is aangenaam verrast: Nog helemaal netjes, nog geen stof in de bekers!

We duwen hem netjes op zijn plek, en zetten hem waterpas. Maar waar blijft onze Claudia? Ligt ze nog te slapen, of zo? Ineens horen we haar. Wat blijkt, het kinderslot stond (op haar eigen verzoek!) erop, en ze kon er niet uit! Ocherm! Dus we laten haar er maar snel uit...

Enfin, snel de tafel en stoelen eruit, stroom erop, genoeg voor vandaag! Nu eerst een welverdiend pilsje! (of ander drankje)


Het is precies wat we verwachten hier in Spanje: Stak blauw, en gruwelijk werrum! Dus de dames vliegen gelijk de caravan in om om te kleden. Dat is lekker fris!

Na lekker bijgekomen te zijn, gaan we rond half zeven naar beneden om te eten. Goh, wat blijft het hier toch mooi!

We gaan naar onze favoriete tent, wat de dames kennen als de "Afghanen". Ze bedoelen mensen uit Afghanistan, of Pakistan, of India, hoe dan ook: Ze zijn heel erg vriendelijk, en hebben goed eten voor weinig! En een mooi uitzicht

We krijgen de kaart, en bestellen allerlei kleine "tapas" gerechten. En terwijl we hier op wachten, natuurlijk onder het genot van een heerlijk drankje! Maar we hoeven hier nooit lang te wachten, en kijk eens... is dat lekker of niet?!


Maar het goeie en goedkope eten, en de vriendelijke bediening is niet het enige waarom Corina hier graag naar toe gaat... Na het eten altijd een schnaps van het huis. Proost!

Vanaf het eten gaan we nog even langs het strand: Claudia wil kijken of ze nog iets kan scoren bij de "zwarte mennekes". Maar helaas, ze zijn er wel, maar de policia local staat er, en alles blijft ingepakt. Nou ja, er komen nog dagen genoeg. Dus dan maar een mooie foto van moeder en dochter met Salou op de achtergrond. We missen nog wel een dochter (en schoonzoon!) maar die komen over 2 nachtjes slapen.

Op de terugweg eerst langs de super "Michael Angelo" voor de broodnodige voorraad voor vanavond. En op de terugweg ook weer iets wat inmiddels een traditie is: Een foto bij de paal van de camping.

Oh ja, nog vergeten te vertellen: de "zwarte mennekes" stonden er dan wel niet, maar bij de souvenir shops zijn ze ook goed met hun babbel. Zo hadden ze de dames naar binnen gelokt, en wat aangesmeerd. En voordat ik kon afbieden, had mama onze Claudia al verwend! Enfin, toch wel een leuk shirt, Grand Theft Auto in Salou style!

Claudia heeft echt lekker veel kunnen slapen onderweg, en barst nog van de energie. Zo moet, en zal ze, badmintonnen. En ondanks dat moeders helemaal brak is van de lange rit, weet Claudia ze toch te overtuigen. Die is gek!


Het is hier op Sanguli onderhand net een kleine familie aan het worden. We komen zoveel bekenden van afgelopen jaren tegen. En zeker ook onze buren, Jan en Maria. We zijn nog niet terug, of worden uitgenodigd voor een bekske koffie. Nou, die heb ik al vandaag genoeg gehad. (een hele pot op onderweg), doe mij maar een serveca San Miguel!

Zo blijven we nog even plakken, maar het is nog geen half 12 als bij ons het kaarsje uit gaat. Het was ook een heel vermoeiende dag, maar we zijn er! De vakantie kan beginnen!