Spanje, Sanguli Salou 2014
Van 15 juli t/m 7 augustus 2013
Dag 4, vrijdag 18 juli
Om 10u wordt ik wakker. Wow, 10u al! De plek naast me is leeg. Als ik naar buiten kom, is Corina alweer druk bezig: Ze was alweer vroeg wakker, en heeft de afwas al gedaan.
Niet veel later komt Claudia eruit. Het groene doek wat we gespannen hebben, haalt haar tentje net niet, en heel even schijnt de zon vol op haar tentje, voordat hij weer achter de bomen verdwijnt. Maar net lang genoeg om het erg warm in haar tentje te maken. "Ach, schatje, het is toch al 10 uur", zegt mama. Zegt Claudia:"Weet je wel hoe vroeg dat dat is?, het is vakantie, dan wil ik niet iedere dag om 10 uur op!". Wij lachen natuurlijk!
Niet veel later komen ook Joey en Jessica eruit. Oh, gelukkig, ze is alweer een heel stuk beter, zoals jullie kunnen zien.
Nu we compleet zijn, kunnen we gaan ontbijten. De afbakbroodjes uit Nederland worden in het oventje gelegd, en na een "Ping", kunnen we gaan eten.
Na het ontbijt doe ik nog wat klusjes, zoals het water aanvullen in de caravan, en de afvoer regelen. Ineens zijn we Claudia kwijt. Voor haar was het allemaal nog een beetje te vroeg, en is op ons bed gaan liggen in de caravan. Ach, laat ze maar...
Corina was al vroeg wakker, en is behoorlijk actief. Ze begint alles al klaar te maken voor naar het strand.
Maar het oppompen van de luchtbedjes wil niet erg vlotten. Als ik dan wil helpen, ben ik gelijk "eigenaar" van dit klusje!
Daarna is het weer even puzzelen hoe we ook alweer precies alles op het karretje moeten laden, om alles weer mee te krijgen. Niet veel later is hij weer als vanouds gevuld.
Dan nog even werken aan de broodnodige bescherming voor de Spaanse zon hier, want die schijnt weer volop!
En niet veel later is het zooitje weer klaar voor vertrek. Nog even de caravan afsluiten, en dan kunnen we gaan. "Niks vergeten?"...
We lopen naar beneden, en ineens denkt Corina eraan dat we Jessica en Joey nog moeten inchecken, anders komen ze straks de camping niet meer op! En dan schrikt Jessica... Toch wat vergeten, en ze rent terug naar de caravan voor haar ID te halen. Wij lopen alvast door naar beneden. Het is, zoals gewoonlijk weer goed druk aan de receptie. Claudia en ik lopen alvast door om een plekkie op het strand in orde te maken. Maar we komen niet veel verder: De trein staat op het station van Salou, en de slagbomen zijn dicht. Het duurt 10 a 15 minuten voordat we eindelijk verder kunnen. Claudia en ik zijn net op het strand, komt de rest er ook al aan!
We zijn voor ons doen lekker vroeg vandaag, we zijn al rond 13:00u op het strand. Snel de bedjes uitklappen, en de parasol opzetten, en klaar! Hoe is hier?
Daarna gelijk afkoelen. De zee is heerlijk!
Even later komen er andere mensen bij ons liggen. Maar ik ken dat bedje. Het is hetzelfde bedje als wij hebben. We kijken nog eens goed, zegt Corina: "Dat is ons oude bedje!", het bedje dat aan een kant helemaal uitgescheurd is, en wij vorig jaar bij de vuilnisbak hebben gezet!
Nou is onze Claudia weer niet helemaal lekker, en ze begint maar gelijk aan haar Siesta.
En Corina gaat gelijk weer verder met haar Danielle Steel boeken op de iPad.
Een tijdje later is onze Claudia gelukkig weer een stuk beter, ze wil gelijk weer chips. In de buil chips zitten plak tattoos, en met drieen worden deze vakkundig op Claudia's voet gezet.
Is het eindresultaat niet schitterend?
Ineens horen we een bekend stem, het is Michael, de strandverkoper. Die heeft me vorig jaar een Ferrari horloge verkocht. Deze moet zichzelf opladen, maar na 3 uur niet bewegen, stopte die. Dus elke morgen stond ie stil. Hij doet er niet moeilijk over, en wil hem ruilen. Maar hij heeft niks dat wij mooi vinden, en beloofd morgen met andere modellen terug te komen.
Het is inmiddels behoorlijk bewolkt geworden, maar links daarvan is het gewoon blauw. Wat gaat het worden? En werkelijk 1 tel nadat ik de foto maak, is er linksachter boven de bergen een flits! Onweer!
Zover al ik kan zien, trekt die langs ons heen, en krijgen we zo weer zon. Maar toch krijgen we wel regen. Dus alles onder de parasol, en het strand loopt snel leeg.
Ik zie dat de bui langs ons heen trekt, maar de dames hebben het er niet op. Dus toch maar opruimen en naar de camping. Niet veel later komen we aan op onze plek, en de zon probeert er alweer doorheen te komen. "Zei ik toch!".
Na wat drinken besluiten we rond 16:30u om nog even naar het zwembad te gaan. En daar is het toch rustig! We hebben de bedjes voor het uitkiezen!
Onze tortelduifjes zitten gelijk weer in het zwembad, en ik zoek ze op voor wat leuke plaatjes. Geslaagd?
Claudia is in eerste instantie met hun mee in het water gegaan, maar ja... derde wiel aan de wagen van de tortelduifjes? Niet veel later laat ze ze maar alleen, en gaat lekker bij mama zitten. Heeft die haar boek nog niet uit?
We liggen nog lekker in het avondzonnetje, en een paar uur later gaan we weer naar de caravan. Allemaal even opfrissen, want nu Jessica beter is, kunnen we beneden gaan eten bij de "Afghanen".
Jessica's bandje is gesneuveld, dus moeten we weer langs de receptie. Maar het is weer druk, en duurt Corina al snel te lang. Doen we straks wel! En lopen snel door naar de "Afghanen".
Bij het restaurant worden we vriendelijk begroet. Ja, snap ik, we zijn inmiddels goeie vaste klanten aan het worden! Snel wordt een keuze gemaakt, en niet veel later zitten we weer lekker te eten.
En na het eten natuurlijk de Schnaps! Hoppa!
Na het eten lopen we langs het winkeltje waar Claudia de allereerste avond het gele shirt heeft gekregen. Ze kijkt daar naar slippers, en de verkoper omarmt haar letterlijk de winkel in. De sluwe vos! De rest er achteraan, en ja hoor, weer wat gescoord. Afdingen lukt niet, in plaats daarvan geeft ie zo'n koelkastmagneetje van Spanje. Nou wordt het echt oppassen als we hier ook al als vaste klant worden gezien!
We lopen weer verder over de boulevard. De eerste avond was de Policia Local er, en durfde de "zwarte mennekes" niet uit te stallen. Maar nu zijn ze erweer, helemaal uitgestalt, zover als je kunt kijken. Dus de dames kijken of er iets van hun gading is.
We lopen verder, en komen langs de achterkant van Hotel Augustus, waar net een show bezig is. Speciaal voor oma, die hier een aantal jaren is gekomen, maak ik een foto. Herkenbaar, Ma?
We lopen verder tot het einde van de "zwarte markt", waar we weer omdraaien. Het is redelijk druk.
Het is allemaal van hetzelfde: T-shirts, bling bling, schoenen, en telefoonhoesjes. Heel veel telefoonhoesjes. Dus Claudia zoeken. Ze ziet er een, en vraagt wat aan de verkoper. "Five", zegt ie. 2,5 zegt Claudia, als volleert afdinger. Maar dat bedoelde hij niet, het is voor de iPhone 5! Wij lachen natuurlijk, en Claudia kijkt als een boer met kiespijn na deze flater!
Op de terugweg komen we langs Michael Angelo's, de super. Corina vliegt gelijk naar binnen. "Wat nu weer?". Niet veel later komt ze triomfantelijk naar buiten... wat heeft ze nu weer?
Ik kan het niet goed zien, wat heb je? "Malibu!", roept ze!
We komen langs de receptie, en eindelijk is het daar rustig. Dus snel even het bandje van Jessica vernieuwen.
Daarna is het nog even rustig kletsen aan de tent, onder het genot van een drankje.
Maar bij mij gaat al snel het lichtje uit. "Blijven jullie maar lekker kletsen, ik ga naar bed!" Het is tenslotte al tegen enen. De rest blijft nog even hangen, maar niet veel later komen ze ook naar bed... Dat ik gehoord heb, ik was al vertrokken!
| Vorige dag | Index | Volgende dag |