Spanje, Sanguli Salou 2014
Van 15 juli t/m 7 augustus 2013
Dag 3, donderdag 17 juli
Om 6:30u schrikken we wakker: De caravandeur gaat open! Blijkt Claudia te zijn. Die is al vanaf 4u wakker, en kan niet meer slapen. Ze komt de iPad halen. En of de duvel ermee speelt: We krijgen gelijk een SMS van Jessica. Ze zijn al op de luchthaven. Ze komen vandaag naar Salou gevlogen, en moeten ze rond 9:30u ophalen op de luchthaven van Reus.
Corina gaat nog even terug naar bed. Maar ik ben klaarwakker. Dus maar douchen. Het is nog vroeg, niets te doen, dus ga ik de site maar bijwerken. Rond 8:45u komt Corina eruit. Maar of het de zenuwen zijn, weten we niet, maar ze moet nog naar het toilet, en haar tas pakken. "Schiet op, straks komen we te laat!". Maar het is niet ver, en we zijn netjes op tijd.
We zien het vliegtuig, en ik schiet snel wat plaatjes. Gelijk staat er overijverig broekie naast me. Beveiliging, camera afgeven, en hij verwijdert alle foto's van het toestel. Nou ja zeg, het is maar een toestel van RyanAir!
Een beetje overdonderd gaan we maar naar de aankomsthal. Niet veel later zien we ze door het glas. Maar nu wachten op de koffers. Ondanks dat ze van die kleine tolleys hadden, hebben ze die om duistere redenen ingenomen, en komen via de lopende band. Het lijkt wel een eeuwigheid te duren, maar daar zijn ze dan eindelijk. In de aankomsthal mogen ook geen foto's genomen worden. Ik neem het risico maar niet, en maak een foto buiten.
Ah, Jessica, Mama! Ondanks dat het maar 2 dagen waren, lijkt het voor hun wel weken geleden! We zoeken de auto op, en niet veel later zijn we weer terug op de camping. Ze vliegen gelijk de caravan in, om wat luchtigs aan te trekken. Daarna eerst ontbijten.
Ondertussen probeer ik met programma's de foto's terug te halen die de beveiligingsmedewerker heeft verwijderd, en dat duurt toch lang. Ik moet zelfs de foto maken met mijn telefoon. En helaas, wat ie heeft gedaan weet ik niet, maar ik kan foto's van vele jaren terughalen, maar niet die van vanmorgen.
Iets over 12u zijn we helemaal klaar, een wonder! Op verzoek van Joey en Jessica gaan we vandaag ook weer naar het zwembad. Gelijk even een foto van de mooie omgeving hier...
We zijn vandaag vroeg, en de siesta is nog niet begonnen. Maar het is nog rustig op de camping, en binnen 10min heb ik 5 bedjes verzameld. De rest ligt in het zwembad, let jij er even op, schatje?
Zoals gezegd, de rest ligt in het zwembad. Dus bewapend met het fototoestel ga ik op zoek. En ja hoor, daar hebben we al de tortelduifjes. Smile!
En Claudia? Die is de badmeesters aan het uitdagen. Ze zijn hier behoorlijk streng, en telkens klinkt het fluitje: Niet doen! Zo ook de koprolduiken van onze Claudia! Maar als ie even niet kijkt: Plons! Weer gelukt!
Na een paar foto's ga ik terug. Ocherm, ons Krientje, zit ze hillemaol allenig en mee d'r eigen. Valt wel mee, ze heeft d'r iPad met boeken, en heeft nog niet in de gaten dat wij weg zijn. De zon kruipt steeds verder, en het duurt niet lang, of we moeten verkassen.
Niet veel later begint de Siesta... In ieder geval weer voor onze Claudia!
De rest komt ook uit het zwembad, en dan zijn we weer compleet.
Zoals gezegd kruipt de zon steeds verder, en wij verplaatsen ons naar het plekje waar we gisteren zaten. Maar Claudia slaapt nog steeds. Ach laat ze maar slapen, we liggen maar 4 meter verder! Wel grappig dat ze zo helemaal in d'r uppie ligt!
De rest ligt weer heerlijk in de zon. En Claudia slaapt lekker verder. Maar zoals jullie kunnen zien, we liggen er net achter!
Heerlijk zo in het zonnetje. Jessica en Joey liggen lekker te zonnen. Totdat Jessica denkt dat papa aan het plagen is. Als ze er eenmaal achter is, dat ik het niet ben, vraagt ze zich toch af wat dat is op haar rug... Vogelpoep!
Dus na een paar "Iew" en "bah, bah", wordt het afgedaan met een papieren zakdoekje, niks meer te zien. Maar ze neemt het zekere voor het onzekere: Het bed wordt overdwars geparkeerd, buiten het bereik van de bomen!
Zowel voor Jessica als voor Joey was het erg vroeg vandaag. Daar plukt ie nu de vruchten van. Maar hij heeft duidelijk nog niet veel zon gezien. Maar hij ligt nog te slapen, dus wordt ie nog maar extra ingepakt... Het is net een mummie!
Tegen half 5 zie ik mijn vrouwtje zitten, draaien, en bekken trekken: Die heeft weer last van haar rug! Dus na een klein overleg besluiten we gezamelijk terug naar de caravan te gaan. Daar hebben we inmiddels schaduw, fatsoenlijke stoelen, en nog een paar klusjes te doen!
Zo hangen Joey en ik het net, en ga ik stoeien met de schotel. Helaas denkt er niemand aan om foto's te maken.
Maar onze Jessica wordt zieker en zieker. Of het nu de zenuwen zijn, alle spanning die er nu uitkomt, of dat ze bevangen is door de warmte, wie zal het weten. Maar ze is er goed ziek van... Ocherm!
De schotel is normaal gesproken echt een uitdaging, maar vandaag gaat het wonderbaarlijk soepel.
Gelijk zitten we allemaal het journaal te kijken.
En juist vandaag, als Joey voor het eerst in zijn leven heeft gevlogen, blijkt boven de Oekraine een passagiersvliegtuig van Malasyan airways te zijn gecrasht! Al onze haren staan steil overeind! Het overheerst ons diner. En Jessica? Ocherm, die kan niks binnenhouden. Hopelijk moeten we niet weer hier naar de dokter, net als vorig jaar...
Tussen de nieuwsgeving door, maakt Claudia er dankbaar gebruik van om haar favoriete zenders te kijken. We hebben er letterlijk geen kind meer aan!
Hierna blijven we lekker bij de tent. Af en toe komt Jessica eruit, maar we krijgen er niks in, helaas. Nu we TV hebben, houden we het nieuws angstvallig in de gaten, blijkt een nieuwe Nederlandse ramp... Wij zijn weer op vakantie! Dan lijkt er altijd wel iets te gebeuren: Pim Fortuin, Apeldoorn, en nu dit weer...
Enfin, we zitten verder gewoon aan de tent, en hopen maar dat onze meid morgen weer een stuk beter is!
| Vorige dag | Index | Volgende dag |