Spanje, Sanguli Salou 2014
Van 15 juli t/m 7 augustus 2013
Dag 11, Vrijdag 25 juli
Tegen 7:00u worden we ruw gewekt: Onweer! Dus we vliegen naar buiten om de was binnen te halen. Het blijft letterlijk bij een paar druppels. We hadden om 9:00u de wekker gezet om vandaag naar Taragona te gaan. Dus nog meer even terug.
Nadat de wekker is gegaan, en we de rest hebben gewekt even snel een ontbijtje. Het gaat redelijk soepel, maar wat is dat nu? Weer gedonder! Letterlijk! Oh, oh, als dat maar goed komt. We vertrekken rond 10:30u. We zijn Salou nog niet uit, of...
Vette druppels, en een flinke bui.
De rit naar Taragona gaat voorspoedig. Maar wat een stad! Alles staat stil, toeteren, ongeduldig. Het duurt even voordat we een parkeerplaats gevonden hebben. Hiervoor zet ik even de auto aan de kant, en heb mazzel met wegrijden: Joey waarschuwt voor een wagen! "Waar kwam die ineens vandaan?!" Het gaat maar net goed.
Rond 12:00u hebben we eindelijk een parkeerplaats, en kunnen we aan de wandel. En het eerste... Een kledingzaak! We weten al dat hier de Siesta erg strikt is. Alles sluit tussen 13:00 en 14:00 voor de hele middag. Dus de dames gelijk naar binnen.
Alle dames slagen wel voor iets, en dat van Claudia is wel heel bijzonder. Maar dat zien jullie thuis wel... Dubbel!
We gaan weer verder. Wel mooie binnenstraatjes, echt wat je verwacht van een oude binnenstad.
We gaan verder over de Ramblas. Nee, echt! Maar dan de Ramblas de Taragona!
We lopen richting de zee, en Joey schiet een plaatje van ons.
Achter dit beeld is het uitzicht werkelijk fantastisch!
Je moet hier alleen niet naar beneden kijken als je hoogtevrees hebt!
Nog een uitzicht over de haven met Jessica en Joey.
We gaan door, en zien al waar we hierna naar toe gaan: Een Arena. Daarvoor zien jullie nog een weg. Daar zijn we net over aangekomen. En die is steil! Joey vraagt zich serieus af of zijn Polo'tje hier naar boven was gekomen!
We lopen een mooi pad af. Helaas te snel voor een foto, en zien steeds meer van de arena.
En papa en mama alleen...
Het kost bijna €4,00 per persoon om er binnen te mogen. Maar wij zien al, dat je eigenlijk nergens echt naar binnen mag. Dus wij houden het maar op plaatjes vanaf de buitenkant.
We lopen door, want we hebben nog 2 forten te zien. Vanaf hier hebben we een mooi uitzicht over Platja Miracle, het mirakels strand. Duh, wij hebben straks het Mirakuls Spektakul mee Oeteldonk! Maar het uitzicht is wel mooi.
Het eerste fort valt tegen. We komen bij een hek, en kunnen er niet binnen. Tegenvaller. (Vergeet daar zelfs een foto te maken). We lopen er maar omheen, en komen bij het 2e fort. En ook daar kunnen we niet binnen. Hier denk ik er wel aan om in ieder geval één foto van te maken!
Vervolgens komen we door een soort van park heen. Ook daar een aantal oudheden uit de Romeinse tijd te zien.
Als we daar uitkomen, komen we een ander Nederlands echtpaar tegen. We hebben het erover waar we vandaan komen. "Den Bosch!". "Oh, Oeteldonk!", roept de man, "Hotel Terminus". We babbelen even, en zij komen net van de plek waar wij naartoe lopen. Geen 2e fort te zien. Wel een mooi uitzicht. Het pad er naar toe is zeker mooi.
Dan komen we aan bij de rotsen. En inderdaad! Het is moeilijk te zien op de foto, maar de golven hebben de rotsen helemaal uit gehold. We vragen ons dan ook af of dat het echt grotten zijn. En het water is glashelder!!
En natuurlijk hebben we er (weer) niet aan gedacht om wat drinken mee te nemen. We willen nu echt wel wat drinken! En als we weer naar beneden lopen, willen we net afslaan als Joey roept: "Daar!". En inderdaad: In the middle of nowhere, zit een tentje. En een mooi tentje! Dus wij daar snel naar toe. Gelukkig voor onze Claudia... Ze heeft inmiddels flink last van haar knie door al het klimmen, maar heeft nog weinig laten merken!
En echt een mooie stekje om wat te drinken!
Bestelling wordt geplaatst, en niet veel later... Ahhh, lekker!
Hier komen we even tot rust, en vragen ons af hoe we terug bij de auto komen. We zien zo het hotel liggen waar de auto staat, maar er loopt een spoorlijn dwars doorheen. We zien niet hoe we die kunnen omzeilen, dus maar dezelfde weg terug. Dus maar weer klimmen naar de brug over het spoor.
Zoals jullie kunnen zien, zijn het oude brede tredes. Claudia vindt dat niet lekker, en spurt ons als een hinde voorbij! We komen allemaal buiten adem boven. Uithoudingsvermogen??
We hebben nu wel in de gaten hoe de weg terug moet, en nemen een hoofdstraat. Deze loopt wel wat lekkerder dan dwars door de buurt heen.
We lopen door de straat, en we zien wat in de bomen hangen. Zijn gewoon sinasappelbomen in het wild.
Maar ze zien er niet uit. Deze wil je niet eten!
De wandeling terug gaat heel voorspoedig, en komen sneller dan verwacht bij de parkeerplaats waar de auto staat. Maar daar staat nog een fort. Toch nog effe kijken?
Ook hier is het weer zo'n €4,00 per persoon om binnen te mogen kijken. Met de ervaring hiervoor, lopen we er maar omheen... Zie je (bijna?) net zo veel!
Het is zo'n beetje hetzelfde. We zien op de zijkant van een flatgebouw ernaast dat het Fort Circa Roma is.
We kijken er maar eventjes rond. We hebben het wel gezien. Op de foto is ook duidelijk aan Claudia te zien, dat ze weer last heeft van haar knie. Dus ik schiet nog wat foto's, en gaan terug naar de auto.
Alleen nog even wachten om over te steken.
Dat is makkelijker dan met de auto, blijkt later. Met de auto moeten we namelijk eigenlijk linksaf, maar dat is gewoonweg onmogelijk. Ik moet richting de vlaggen. Daar heb je een rotonde, druk, niet normaal meer. Ik moet met het verkeer mee, en heb één afslag te vroeg. Het duurt een kilometer of 2 a 3 voordat ik om kan draaien.
Uiteindelijk komen weer langs het punt waar we overstaken. Maar dan komen we nog heel wat lastige punten tegen voordat we terug op weg zijn naar Salou. De airco doet gelukkig goed zijn werk, maar zeg ook tegen Corina: "Volgens mij had jij nog 3 airco's nodig gehad als jij hier had gereden!". Ze knikt bevestigend. Niet leuk meer, het verkeer hier!
Rond 14:11 zijn we echt op weg, en 14:44u zijn we terug op onze plek. Dat ging voorspoedig!
Hier heeft het ook maar even geregend, en viel het allemaal wel mee.
We komen er nu ook achter dat we na het ontbijt helemaal niks meer hebben gegegeten. Dus wordt er eerst een stokbrood gehaald, en eten we wat. Dat ging er wel in!
Het is nog vroeg genoeg, dus we gaan nog even naar het zwembad. Jessica prepareert ondertussen een meloen die ze gelijk met het brood heeft gehaald.
Rond 16:11u komen we bij het zwembad aan. De jacht op de bedjes kan weer beginnen! En de twee tortelduifjes? Die liggen gelijk weer in het zwembad!
Niet veel later zie ik er eentje verlaten staan. Ik kom bijna tegelijk aan met een andere man... Deze keer was ik eerder! Dat is één!
Gezien het tijdstip heb ik er al snel meer. Maar voor Claudia was het vandaag ook erg vroeg. Ze is al begonnen met haar Siesta, en wil niet eens meer opstaan voor een bedje!
Gezien het tijdstip komen er snel meer bedjes vrij, en al snel hebben we er voor iedereen een. Maar Claudia blijft stug op haar lakentje liggen!
Waar? Achter mama!
Naast ons komen nu ook 4 bedjes leeg. Maar voordat we daar plaats kunnen nemen, vanwege meer zon, komt er een hele meute jongelui aan, en nemen er bezit van. Ze schuiven zelfs de bedjes tot tegen mijn bedje. Het zijn Nederlanders, en vraag netjes of wij ook nog een beetje ruimte mogen!
Het is dit jaar trouwens sowieso een ellende met hele groepen Nederlandse jongeren. Claimen alle bedjes, gappen van anderen hun bedjes door alles eraf te gooien, en laten me toch een troep achter! Ongelooflijk.
Ongeveer de helft gaat het zwembad in. Als ze terugkomen, worden ze gevolgd door de security. Iets met de glijbaan, maar ze moeten eruit. Heel even willen ze weigeren, totdat de badmeester de security erbij wil roepen... Dan kiezen ze eieren voor hun geld, en gaan allemaal maar.
Wij genieten nog even van de ruimte en de zon, en gaan een uurtje later terug. Rond 17:44u zijn we terug op onze plek.
Claudia was al eerder terug gegaan, voor haar favoriete douche. Maar ze had even de TV aangezet, en zit nu nog te kijken. Nog niet gedoucht!
Vanavond gaat de frietpan aan. Joey en Jessica moeten (weer?) even langs de tabacco, en bieden aan om olie en hapjes mee te brengen. Papa en mama genieten ondertussen van een borrel en een pilsje!
Niet veel later komen Joey en Jessica terug met de boodschappen, en rookwaar. Hij is eindelijk verstandig geworden, en heeft gelijk een slof meegenomen. De eerste slof in zijn leven die hij koopt! En Claudia... "Kun je hier in deze tijd sloffen kopen?" Wij liggen natuurlijk in een deuk!.
Ook zij nemen nu eerst een drankje. De fles Wiskey is gisteren gekocht, en Joey moest zijn glas vol druppelen. Dus geeft hem nu aan Corina. Die giet hem onderste boven, en in 1x glas vol! De blik van Joey... Onbetaalbaar!
Er is nu olie, dus de frietpan kan klaar gemaakt worden. Fles 1, fles 2, nog niet aan het minimum... De blik van Corina zegt voldoende!
In ieder geval niet voldoende, nog niet voor de helft... Daar gaan Joey en Jessica weer!
Niet veel later komen ze terug met nog 3 flessen. En nu gaan er maar anderhalve fles erbij. Ineens is ie vol?
Terwijl de frietpan vrolijk sputtert, begint Jessica al met de ui voor de frikandellen speciaal. En zonder te janken!
Niet veel later de eerste lading: Friet. En hop, de hapjes erin.
Ook die duurt niet lang. Smikkelen. En Claudia? Iets langer wachten, als het net uit de pan komt!
Jessica blijft, zoals verwacht, als langste doorgaan. Als laatste haar specialiteit: Een frikandel in mini schijfjes gefrituurd. Smaken verschillen, zullen we maar zeggen.
Nadat alles is opgeruimd, gaan Joey en Jessica voor de eerste keer deze vakantie samen naar Salou. Veel plezier! We zijn benieuwd waar ze nu weer mee terugkomen!
Wij kijken ondertussen rustig TV. "Mister and Misses Jones", een oude bekende, maar leuke film.
Ik werk ondertussen de site, tot nu toe, bij.
| Vorige dag | Index | Volgende dag |