Spanje, Sanguli Salou 2016
Van 19 juli t/m 11 augustus 2016
Dag 22, woensdag 10 augustus
Al vroeg gaat de wekker.
Deze hebben we gezet om Joep en Gerry uit te zwaaien, die vertrekken vanochtend.
Maar ook omdat het voor ons de laatste dag is. Vanavond moet alles in de caravan en/of in de auto liggen.
We zijn al behoorlijk opgeschoten gisteren maar er is nog genoeg te doen!
Als ik buiten kom wordt ik onaangenaam verrast. Het is bewolkt en er staat me toch een wind!
De pakjes sigaretten waaien zo van tafel. En het is fris... zeg maar rustig koud!
Ik ga me opfrissen. Als ik even later terugkom is Corina verdwenen.
"Waar is die nou weer?", denk ik terwijl ik de caravan inloop om mijn douchespullen weg te leggen.
Zit ze binnen met een bakkie koffie. "Mij te koud daar!"
Ze heeft zelfs al een lange broek aangetrokken.
Claudia wordt ook wakker gemaakt voor het afscheid van Gerry en Joep.
Die zet 1 been buiten en is ook gelijk weer binnen!
Mama gaat een jasje zoeken in de auto (nou ja, geeft papa daar opdracht toe) en Claudia trekt haar trainingspak aan.
Het is behoorlijk bewolkt maar af en toe komt er een zonnetje door.
Daar zit je dan: ingepakt met een zonnebril op in het kleine beetje zon wat er te vinden is.
Rond 8:55u zijn Joep en Gerry bijna klaar voor vertrek. Alles verzamelt bij Patrick en Angela.
Daar ligt iedereen in een deuk hoe Corina binnenkomt. Ocherm, kijk dat pruillipje!
Nikki heeft nu ook haar nieuwe Barca trainingspak aan. Nu zijn er 3 gezusters!
Dan komt Joep met de caravan aangereden. Tijd voor vertrek!
Dus allemaal afscheid nemen met Huggs and Kisses.
Goeie reis en tot ziens weer in Nederland!
Dan is het tijd om in te stappen.
"Goade gij ok mee?", roept Joep vanuit de auto.
Dan is ook oma Gerry met tegenzin klaar met afscheid nemen en stapt in de auto.
(Je ziet ze zaterdag weer, Gerry!)
En dan om 9:11u komt het spul in beweging. Allemaal zwaaien! Houdoe!!!
Maar weer is de auto nog niet uit het zicht of iedereen schiet weer naar hun eigen bezigheden.
Zo staat er ook voor mij weer zo'n prettig klusje te wachten.
De vorige keer was het maar "snel snel" even omspoelen, maar nu moet ie echt goed schoon... Bah, bah!
(Trouwens nooit begrepen dat over het algemeen de vrouwen thuis het toilet doen en op de camping de mannen dit moeten doen?)
Als ik daarvan terugkom heeft Corina de tafel al gedekt.
De wind is iets minder en het zonnetje wat meer dus de jas is al aan de kant gegooid.
Maar wij om 10:22u al ontbijten? Het moet niet gekker worden!
De koelkast is al leeggehaald en staat in het zonnetje om te ontdooien.
Voor Claudia was het wel weer erg vroeg. Na het ontbijt duikt ze gelijk weer terug in bed!
Rond 11:22u is alles gedaan. Het is echt nog zoeken dat we alles klusjes hebben gedaan.
Het is nog zo vroeg, zijn we niks vergeten?
Het lijkt erop dat we rustig kunnen gaan zitten, he bloemenmeisje?
Ik loop nog een keer alles na, maar alles lijkt netjes op zijn plaats te liggen.
De wind is wat gaan liggen maar het blijft wel zwaar bewolkt. Af en toe komt er een waterig zonnetje door.
Echt geen strandweer zo. We dubben over wat we vanmiddag kunnen gaan doen.
Dan komt Adrie langs en babbelen wat over onze nieuwe auto met name over de melding op de heenweg.
Hij kijkt gelijk online wat dingen na over de auto.
Handig, je vaste automonteur op je vakantieadres in Spanje!
(Wat reclame voor hem: Autoservice Valentijn, Valenton 1a, Zaltbommel)
Even later gaat hij weer verder.
Hij wenst onze een prettige terugreis en wij wensen hem nog een prettige vakantie en voorspoedig herstel.
Maar we weten nog niet wat we vanmiddag gaan doen. Om nou met dit weer bij een kale caravan te blijven hangen...
En zin om weg te gaan hebben we ook niet met dit weer.
Claudia is inmiddels uit bed. Ze denkt ook even na. Nou de vakantie ten einde is wil ze zo snel mogelijk naar huis.
Dus kunnen we er op wachten: "We kunnen ook vandaag gaan!".
Ja, zij kan vannacht lekker slapen in de auto en ze is dan al in de middag thuis bij haar vriendinnen!
"Mwoh, als ik nog een paar uur kan slapen. Het is vandaag wellicht niet te warm om overdag in de caravan te slapen", zeg ik.
Haar oogjes beginnen gelijk te twinkelen!
Het wordt een gevecht tussen mama en papa: "Zeg jij het maar!", "Nee, zeg jij het maar", gaat het over een weer.
Uiteindelijk hakt Corina de knoop door: "Als het jou lukt om te slapen, gaan we wel vanavond".
En Claudia...
Nu moeten we wel even doorwerken.
De auto heeft een mooie sahara camouflage laag gekregen, dus naar de wasstraat.
Claudia heeft als 17 jarige net haar rijbewijs gehaald.
Via het 2toDrive programma mag ze in Nederland met begeleiders op de openbare weg rijden.
Niet in het buitenland. Maar dit is geen openbare weg. Dus voorzichtig... Heel voorzichtig, he schat!
Zie die brede lach op haar gezicht: Voor de 2e keer helemaal happy in nog geen 33 minuten!
Na het wassen van de auto ga ik naar bed rond 14:22u.
Corina en Claudia gaan ondertussen spullen bij de super halen voor de reis.
Maar wat ik ook probeer, telkens als ik net in slaap wil vallen gillen die Spaanse kinderen, van de overburen van Patrick.
Je weet wel, die ADHD patientjes waar ik een paar dagen geleden ook al over schreef. Niet normaal meer!
Dus rond 16:11u geef ik het op en kom ik eruit.
Ik zoek Corina en Claudia op. Die zitten bij Angela en Patrick.
Claudia is daar aan het kaarten en voelt al nattigheid als ze mij ziet. Haar gezicht staat gelijk op onweer!
"Ik zou het proberen, schatje, maar het wil niet lukken".
Ik rook met Corina rustig een sigaartje bij onze caravan.
Na even rustig gezeten te hebben, lijken de Spaanse kinderen weg van hun plek te zijn.
Het is rustig! Ik geef het rond 14:33u nog een kans... En dat werkt: Ik val in slaap!
Een tijdje later word ik wakker. Klaar wakker!
Heb het idee dat het al laat is en ik uren heb geslapen... Ja 2,5 uurtjes!
Maar ik ben volledig wakker, fit, nergens geen last van. Alsof het gewoon morgen is.
Dus we besluiten vanavond te vertrekken! Claudia helemaal blij!
Dan moet Corina alleen tegen haar principes in.
Weten jullie nog dat Henk zijn verjaardag alvast vierde van de week?
Toen heeft ze hem geen cadeau gekregen. "Nooit voor iemands verjaardag, dat brengt ongeluk", is haar bijgeloof.
Maar morgenochtend als ie echt jarig is, zijn wij al ergens ver in Frankrijk.
Dus zit er voor haar niks anders op dan voor een keer haar principes te verbreken en gaan op naar Henk.
Daar feliciteren we Henk alvast met zijn verjaardag.
Henk kan niet stoppen met lachen. Die heeft volgens mij (net als ik) ook helemaal niks met bijgeloof!
Claudia is nu in opbeste stemming, haar dag kan niet meer stuk. Kijk ze eens lachen. "Jantje lacht, jantje huilt".
We lopen terug naar onze plek, komen net Angela en Diana aan en vertellen dat we vanavond toch al gaan.
Gelijk willen ze samen met Corina op de foto.
Sandwich? Nee, pizza!
We gaan voor de laatste keer dit jaar nog een keer eten bij de Afghanen.
Daar komen we om 20:11u aan. We bestellen geen voorgerecht, maar weer 3 kleine gerechtjes.
En normaal hebben we hier zo ons eten, zijn ze echt snel. Maar of de duvel ermee speelt, net vanavond duurt het een eeuwigheid.
Pas 33 minuten later, rond 20:44u zitten we pas te eten. Pff.
We eten er wel weer goed van. Ondanks dat het kleine gerechtjes zijn, zitten we allemaal vol. (Spanning voor de terugreis?)
De ober ziet dat we klaar zijn en dan komt de standaard vraag: "Schnapps?"
Claudia en ik slaan over. Ik moet tenslotte rijden.
Maar Corina zal eens overslaan... Ze krijgt ze alle drie!
Ze proost met de ober.
Als ze aan de 2e begint wil ze er eentje aan de ober slijten. "Samen proosten!", maar hij doet het niet.
Dus hoppa, die 3e vliegt er ook in. Die slaapt vannacht wel!
We nemen afscheid van de big boss. Hij haalt gelijk een fles wijn, onderhand standaard op het eind van de vakantie.
En Corina op haar beste Engels: "See you next year, weer". Nou rijmt het goed, maar klopt geen bal van!
Dan is het afscheid nemen.
De ober hoort dat Claudia de komende 3 jaren niet kan komen wegens haar studie. Hij is zichtbaar teleurgesteld.
Maar dan is het knuffelen en handen schudden.
Poeh, het is later geworden dan we dachten en spoeden ons naar boven.
Rond 21:33u zijn we op onze plek en maak ik de caravan klaar.
Stroom eraf en pootjes indraaien.
Dan moet de caravan nog in de goeie richting worden gezet dat de stalling hem zo aan kan pikken.
Hier helpen de mannen mij bij en niet veel later staat ie klaar.
Dan is het onze beurt om afscheid te nemen. Alles komt kijken!
Angela vind dat ik er zelf ook op moet staan en neemt de camera over.
"Moet je wel foto's maken dat ik daadwerkelijk van iemand afscheid neem!"
Nikki en Michelle kunnen Corina maar moeilijk los laten.
Ook Claudia kan maar moeilijk los gelaten worden. Kiana hangt zelfs aan haar been.
Tja, we moeten toch echt gaan, Kiana!
Dan is het instappen en om 21:55u rijden we weg.
En ook bij ons is iedereen gelijk weer naar hun eigen plek!
Precies om 22:00u rijden we de camping af. Dan vraagt Corina waar ik de reserve set sleutels heb gelaten.
"Hier in het bakkie", zeg ik. "Nee, dat is mijn set!", zegt ze.
Ik zet de wagen aan de kant en Corina zoek alles na. Geen set!
We keren om en komen weer terug bij de caravan. De achterburen kijken al verbaasd.
In de caravan zoeken, met een smartphone om bij te lichten, geen set sleutels!
Kijkt Corina nog een keer in de wagen... Ja hoor, gevonden! Opluchting!
Dan rijden we nogmaals de camping af. Het is inmiddels 22:11u... Lot? (En het mooiste is dat de rest van de groep hier niets van heeft meegekregen!)
Het is ontzettend rustig op de weg, heerlijk!
We rijden lekker door tot 23:11u. Geeft mijn telefoon ineens "Battery low" aan?!
Hoezo? Je zit in je houder en het lampje van de lader brand.
Eruit, terug er in, niks. Andere aansluiting, niks. Telefoon herstarten, niks!
Wagen maar even aan de kant en goed kijken.
Nu heb ik gelukkig nog een andere lader: Die werkt wel. Gelukkig.
Maar ja, dus wel mijn telefoon houder met lader overleden. Hopelijk gaat er niet meer kapot deze vakantie...
Zeker niet tijdens de terugreis!
Voor de rest schiet het lekker op en rond 00:33u zijn we al bij de grens.
Daar wordt zoa...
Ho, ho, dat is een nieuwe dag! Even op volgende klikken!
| Vorige dag | Index | Volgende dag |