Spanje, Sanguli Salou 2016
Van 19 juli t/m 11 augustus 2016
Dag 23, donderdag 11 augustus
Zoals jullie hebben kunnen lezen zijn we inmiddels onderweg naar huis.
Na zo'n 2:22u rijden komen we bij het laatste tankstation voor de grens met Frankrijk.
Dat is standaard onze eerste stop.
Ten eerste omdat je dan al dik 2u aan het rijden bent en natuurlijk om de tank nog goedkoop te vullen voor 1,22 per liter.
Hier houden we ook een korte stop. Het waait hier vreselijk en hierdoor is het ook fris.
Rond 0:44u rijden we verder en rijden we het laatste tolpoortje van Spanje in.
Kaartje erin, leest ie hem niet! Alle andere mogelijkheden geprobeerd: Hij leest het kaartje niet!
Gelukkig dat het zo rustig is: Niemand achter me, dus in zijn achteruit naar het volgende poortje... Idem dito!
O jee en nou? Op het knopje drukken. Een aardige Spaanse die verrassend goed Engels spreekt helpt ons.
Ik moet het kaartje voor een camera houden en dan kunnen we eindelijk betalen.
Met een kleine hindernis schieten we zo Frankrijk in. Het langste stuk kan beginnen.
Waar we trouwens op de heenreis een file zagen van tientallen kilometers voor de grens met Frankrijk, kunnen wij zo doorrijden.
Heerlijk zo 's-nachts rijden!
Zoals gezegd is het echt rustig.
We rijden zo langs alle punten waar het normaal op de rem gaat en geregeld files staan.
Narbonne, MontPellier, Valence... geen probleem.
Zo komen we al rond 4:55u bij Lyon.
Normaal staat er langs het water voor de tunnels en in de tunnels kilometers file. We reden er de laatste jaren al omheen via de A46.
Maar nu is het zo rustig dat ik toch maar de tunnels probeer... Helemaal niks, rijden er zo doorheen!
Nog nooit zo rustig gezien in die tunnels! Is toch tientallen kilometers korter!
Na Lyon moet ik toch weer een keer mijn tank vullen en om 05:22u houden we een stop.
Hier is de benzine 1,36.4 scheelt toch 14 cent per liter met Spanje.
De dames hadden allang langere kleren aan gedaan, maar nu vind ik het toch ook wel fris.worden.
Ook ik ruil nu mijn shorts in voor een joggingbroek.
Je kunt hier je adem zien. Koud, he dames?
Corina heeft zelfs een warme kop soep gepakt!
Rond 5:44u rijden we weer verder.
Het begint inmiddesl al licht te worden.
Nu kunnen we ook wat plaatjes schieten.
Om 6:33 rijden we bij Beaune, zo'n 50km voor Dijon.
Daar zie ik een Nederlandse caravan rijden. Maar... maar, die ken ik: Het zijn Joep en Gerry!
Pas als ik ze herken schiet ik er met 130km/u voorbij. Gevaren lichtjes uit en zwaaien.
Joep seint met zijn lichten: Hij heeft het gezien.
Wat een toeval! Enthousiast tik ik Corina aan: "Joep en Gerry!!".
Ze schrikt wakker en kijkt achterom, maar we zijn al te ver weg.
Corina niet blij, die sliep net. "Sorry, schatje!"
Rond 8:44u passeren we de laatste tol in Frankrijk. Geen Peage meer, maar "gewone" snelweg.
Dus voornamelijk 2-baans snelweg en geregeld maximaal 110km/u. Ook wordt het nu drukker.
Je kunt voortaan in Frankrijk 's-nachts niet meer zomaar tanken.
Je moet eerst naar binnen en betalen voor wat je denkt te gaan tanken.
Daar ben ik iets te zuinig geweest en het wordt nu toch wel krap. En ik kom maar geen tankstation tegen!
Corina vraagt op een gegeven moment: "Wat ben je stil?". Ik zeg maar dat ik geconcentreerd aan het rijden ben.
Bewust zeg ik niks en ben opgelucht wanneer ik eindelijk een tankstation binnen rij.
Pas dan durf ik Corina te vertellen waarom ik zo stil was. "Inderdaad maar goed dat je niks gezegd hebt!!".
(Weet ik toch schatje, met bijna een zilveren bruiloft voor de boeg!)
Daar tank ik in ieder geval genoeg om Luxemburg te halen, nog zo'n 100km te gaan.
Om 10:22u komen we daar aan en bewust neem ik het 2e tankstation.
Deze is meestal rustiger en heb ik nog wat meer "dure" benzine verbruikt.
Ik sluit aan in de rij. Zegt Claudia: Dat lijkt de auto van onze achterburen wel. (Die grote RAM Van).
En wat blijkt: Het zijn ze! Wat een toeval, zij zijn 3 dagen geleden vertrokken en sta je hier weer naast elkaar!
Dus uit het autoraam babbelen. "Waar staan je ouders?"
Die staan een paar rijen naar links. Wij zwaaien en zwaaien.
Het duurt even dat ze ons herkennen, maar dan wordt er driftig terug gezwaaid.
Echt jammer dat we alle drie vergeten hier foto's van te maken!
Nu gooi ik de tank weer helemaal vol voor 1,079/l. Dat zijn nog eens prijzen! Voor zo'n 44 euro mijn tank weer helemaal vol.
We rijden verder en schieten gelijk Belgie in, tot grote verbazing van Claudia. "Is Luxemburg zo klein?"
Waar mijn navigatie ons op de heenreis altijd dwars door Luik stuurt, op de terugweg doet ie dat niet.
Ik moet nog steeds een keer uitzoeken welke afslag ik dan moet nemen. (Maar ja, als het goed is gaan we vanaf volgend jaar vliegen...)
Het is dus weer door de tunnels en korte bochtjes.
Inmiddels is het gaan regenen. We komen weer in de buurt van Nederland.
Op een gegeven moment rij ik een tunnel binnen en zeg: "Hee, het is weer droog geworden..."
Het duurt even voordat ik "the look" van Corina krijg, dan snapt ze hem pas. (Ook moe!)
Dan kom je op de E42 van Namen naar Vervies, een tussenweg. Altijd mega druk.
Zeker nu ze ook nog aan de weg aan het werken zijn!
Op een gegeven moment moet ik een van de drie banen kiezen.
De linkse moet ik niet hebben, ik moet zo de afslag naar Maastricht hebben.
De signalering is echt beroerd, het lijkt mij dat de rechtse baan weer terug naar Luik gaat en kies voor de middelste.
Maar nee, ik had de rechtse moeten hebben en rij dus zo de afslag voorbij. Bij de eerste mogelijkheid keren!
Zo gezegd, zo gedaan en een paar minuten later draaien we de E42 weer op, de goeie kant op.
Ik voeg in en gelijk gaat de vrachtwagen voor ons vol op de rem! Ik dus ook!
Gelukkig is men achter ons ook scherp en gebeurd er verder niets, poeh daar brengen we het eraf!
(Buiten Corina dan, die heeft goed last van haar rug van die noodsdtop!)
Het zal wel de vermoeidheid zijn, of dat we nu zo graag naar huis willen, dat we allemaal vergeten iets te noteren of foto's te maken.
Inmiddels is het een traditie geworden om af te sluiten bij de Mac Donalds.
We pakken die bij Best. Daar komen we rond 13:44u aan.
Na letterlijk een snelle hap rijden we verder.
We zijn nu in Nederland en mag Claudia rijden. Maastricht en de A2 waren erg druk, die liet ze nog aan mij over.
Maar deze bekende weg wil ze wel rijden... Claudia achter het stuur!
Het is nog maar een stukje en om 14:33u... Bestemming bereikt! We zijn thuis!
Normaal staat er dan een volledig welkomscommitee te wachten, maar nu doet er nog niet eens iemand open!
We moeten zelf de deur voor ons open maken!
Wat bleek: mijn schoonmoeder had nog een afspraak voor bloedprikken.
Die had er niet op gerekend dat wij 's-nachts zouden rijden en zo vroeg aan zouden komen.
En tegen mijn moeder had Corina ge-appt dat we waarschijnlijk rond 14:55u er zouden zijn, maar we zijn eerder.
Onze Jessica en Joey zijn er wel.
Jessica schrikt dat we binnenkomen, ze had niks gezien of gehoord!
Ze valt gelijk in de armen van mama! 3 weken moeten missen!
We ruimen in de stromende regen de auto uit. Welkom terug in ons kikkerlandje!
Niet veel later komt mijn moeder aan. Normaal zou ze op tijd zijn geweest.
Nu loopt ze verbaasd binnen dat we er al zijn.
Claudia roept: "Oma" en vliegt ze om haar nek.
Nou geloof me: Oma Els is ook blij dat wij weer terug zijn!
Dan, tegen 15:44u, komen ook mijn schoonouders aan.
Corina rent naar de gang om haar moeder te omhelzen en te kussen.
Ze knuffelen elkaar bijna dood! En kussen!
Zo 3 weken in Salou is wel lekker, maar ze mist haar moeder wel!
Opa Jan komt er stilletjes achteraan en Claudia valt hem gelijk in zijn armen!
Dan is het bijpraten over de vakantie.
Na een paar uurtjes gaan mijn schoonouders weer naar huis, ze weten dat we weer thuis zijn.
Het is donderdag en dat betekent normaal frietdag in huize Houet. Oma Els haalt dan friet.
Zo ook vandaag. Toch weer friet!
Corina had liever "unnen errepel" gehad, maar ze is te moe om nog te koken.
En die heeft nog een paar uur geleden "Mac" gehad en heeft geen honger.
De rest wel en we eten er toch lekker van.
Daarna gaat mijn moeder naar huis en gaat Claudia haar vriendinnen opzoeken.
Ook om de cadeautjes te geven.
Maar het regent nog steeds en het is waterkoud.
Dus ze pakt zich goed in!
Claudia, het is nog geen winter!
Maar voor ons voelt het zo wel!
Het zit er weer op, Salou 2016. We zijn weer terug.
Weer aftellen tot 17 juli 2017... Nog 339 dagen: Spanje 2017.
| Vorige dag | Index |