Spanje, Sanguli Salou 2016
Van 19 juli t/m 11 augustus 2016
Dag 21, dinsdag 9 augustus
Vandaag gaan we al een groot gedeelte opruimen.
Dat is ons vorig jaar goed bevallen: 2 dagen van tevoren al beginnen met opruimen.
's-Ochtends werken en dan kun je 's-middags nog relaxed naar het strand.
Daarbij hebben jullie gisteren al kunnen lezen dat er onweer wordt verwacht dus willen we minimaal de voortent droog opgeborgen hebben.
Nou hadden we de wekker gezet om 8:00u maar een andere wekker is eerder: Onze achterbuurtjes!
Die vertrekken vandaag en dat gaat voor het hele laantje niet onopgemerkt!
Ik ben er al voor 8:00u uit en ga mezelf gelijk opfrissen.
Als ik terugkom ben ik nog net op tijd om afscheid te nemen van onze achterburen.
We schudden elkaar de hand: "Tot volgend jaar!" En weg zijn ze.
Zij rijden in 3 dagen naar huis, onthoudt dit even voor het verslag van de laatste dag!
Corina is er inmiddels ook uit.
Niet door mijn wekker wakker geworden, maar door die van de buurman: Het starten van zijn Ford RamVan F150 5.7 liter gaat niet stilletjes, zullen we maar zeggen!
Ze gaat gelijk nog een was wegbrengen. Voornamelijk was die in de caravan zal blijven.
(Wij willen volgend jaar hier naar toe komen vliegen, weten jullie nog?)
Nog niet echt wakker vertrekt ze met het karretje.
Inmiddels was ik al bezig met het afdoen van de zijwanden en het opruimen van het groene schaduwdoek.
Hier ga ik nu mee verder.
Daarna is het tentje aan de beurt.
Deze valt nog niet mee: De bomen hebben hars gelekt en het hele tentje zit ermee onder.
Nou mag je op een tentje geen sop gebruiken, dan is ie niet meer waterdicht.
Met flink schrobben met warm water krijg ik het er gelukkig af.
Zo, die kan ook opgeborgen worden. Tot over 3 jaar? Want vanaf volgend jaar zijn we nog maar met tweetjes...
"Kijken we nog TV?", vraag ik aan Corina. Nee, zonder tent is dat ook niks, is het antwoord.
En met alleen maar NPO1 en 2 is er ook niet veel keuze.
Nog even twijfel ik... heeft zoveel uur van mijn vakantie gekost. Maar hoppa, dan verdwijnt die ook de caravan in!
Dan volgt de grootste klus: Het dak! Dus eerst het frame er onderuit.
En dan poetsen en poetsen met een doekje met warm water. Voornamelijk stof, zand en vogelpoep.
Goed een Bosch kwartiertje later is dat ook gebeurd en is het laten drogen.
Dat geldt inmiddels ook voor mezelf: de zon komt al goed door en aan alle kanten gutst het zweet eraf.
Dus even een bakkie en een sigaartje. Even kijken en voelen: Helemaal droog!
Dan kan letterlijk het dak eraf!
Ehh schatje... Kun je effe meehelpen?
Ik probeer Corina zoveel mogelijk te ontzien met haar rug. Maar zo'n lap kan ik ook niet in mijn eentje baas.
En Claudia? Nog niet gezien, die sliep bij Michelle, weten jullie nog?
Het dak wordt naar het toiletgebouw gedragen. Daar heb je altijd een mooie schone vloer.
We vouwen de tent netjes op zodat die ook weer kan overwinteren in de caravan.
Rond 12:11u is het toch wel tijd om wat te eten.
Onze plek staat nu volledig in de zon, heet! (nee is geen mooie rechthoekig schaduw, da's het worteldoek!)
Dus het tafeltje maar bij ons tegenover in een beetje schaduw gezet, op het pad bij de overburen.
Net op dat moment komen onze nieuwe overburen aangereden.
Ze kijken wat verbaasd, maar snappen het wel direct.
Hij rijdt zelfs extreem langzaam om letterlijk geen stof te doen opwaaien. Echt attent!
Om 12:44u komt de rest langs. Zij gaan al naar het strand.
Ze kijken wel bewonderd hoever wij al gevorderd zijn. "Tot zo!"
Wij ruimen het ontbijt en nog wat dingen op en gaan ook naar het strand.
Daar zijn we rond 13:11u ook gesetteld.
Relaxed zo afbreken, hadden we jaren eerder al zo moeten doen!
We hadden gisteren al gehoord dat Angelique en Ellen vandaag de lucht in gaan. Die gaan parasailen!
Rond 13:33u gaan ze naar de watersport. Uitgezwaaid door de rest. "Houdoe!" "Doei!"
Beiden waren best wel nerveus, maar ze worden door de mannen van de groep best wel gerust gesteld...
"Die komen niet meer terug", "Vliegen door naar Marokko", etc. Maar goed dat ze er niks van mee hebben gekregen!
De achterblijvers hadden in ieder geval al genoeg lol voordat ze zelfs in het water liggen!
Maar even later hebben ze een passend live vest gevonden en gaan ze naar de boot.
Een dochter van vrienden van hun gaat ook mee, Naomi.
De jongste is zo aan boord,
De iets minder jonge dames moeten erop getrokken worden.
Een ervan komt bijna als een zeeleeuw aan boord. Het past natuurlijk niet om te vertellen wie!
Maar dan is alles aan boord. Even zwaaien!
Het duurt best wel lang voor ze gaan. Waar is het wachten nu op?
Dat duurt een paar man te lang en worden melig...
Pat pakt zonder enige aanleiding Mark op de schouder en knikkert hem zo de zee in!
Dan gaat de kapitein achter het roer en varen ze weg. Eindelijk gaan ze!
Veel succes, eh... bedoel plezier, dames!
De parachute wordt uitgegooid en ontpopt zich in de wind met een grote plof als een grote bloem.
Dan worden de dames aangepikt en... Daar gaan ze! De lucht in! Hoger en hoger.
Helaas is het al snel tever weg voor ons om mooie foto's te maken.
Voor de kenners: Ik zit al op het maximum van 14x optische zoom en dan nog verder digitaal ingezoomd om deze foto's te maken!
Ze gaan steeds verder de zee op en draaien dan richting Cambrils.
Voor ons zijn ze nog een stipje aan de hemel, alleen de chute is te volgen.
Bij Cambrils draait de boot om en komen ze wat dichterbij langs.
Het is nog steeds meligheid troef aan de kant.
Brigitte komt kijken maar dat had ze beter niet kunnen doen. Want net als manlief...
Wordt zij nu opgepakt door Patrick en gaat ook het water in.
Net als een paar dagen geleden is Kiana het hier niet mee eens, maar te laat Kiana: Mama gaat koppie onder!
Ze rent er wel achteraan en vertelt Patrick dat ie dat niet meer mag doen met mama!
En met papa ook niet, he Kiana? Of papa met mama? (Mama met papa wel?)
De boot is bij Salou weer omgedraaid en komt nu dicht langs de kust langs.
We kunnen ze zien zwaaien en zelfs horen schreeuwen. Maar wat? Is niet te verstaan. Of was het gewoon gillen?
(Foto's staan verkeerd om qua volgorde, maar zo past het beter op de pagina)
Inmiddels ligt bijna alles in het water.
Behalve die 2 van mij. Eentje heeft "opoe op bezoek" en de ander? Watervrees, denk ik?
Zo'n ritje boek je voor 20 minuten.
En daar staan ze volgens mij met de stopwatch bij want rond 13:55u worden ze alweer binnen gehaald.
Dan komt de boot weer richting de watersport gevaren.
Vervolgens allemaal eruit en naar de kant.
Als ze terugkomen zijn ze er helemaal vol van. "Hoog joh!", "Wat kun je dan ver kijken!"
Ellen is wat stiller. Bij haar zat het harnas niet goed en 1 bandje schoot steeds verder weg.
Als bewijs laat ze de striemen op haar been zien.
Ze is er ook helemaal misselijk van. "Nooit meer, al krijg ik het cadeau!" Ocherm!
Voor degenen die Angelique op Facebook hebben, zij heeft een filmpje op Facebook gezet, zie hier.
Vandaag hebben ze al vroeg honger: Om 14:22u gaan ze al naar Niek's eetcafe voor een vette hap.
Dus niet veel later...
Al hebben sommige vlees besteld om uit te sloven... Alleen moet je hem dan wel in je broekje doen Marcel!
De kids zitten allemaal weer te dammen op het bedje van Patrick. Toch wel kwaliteit dat bedje, hij doet het nog steeds.
Ik dacht dat het einde verhaal was toen Joep en Fred erop gingen zitten een paar dagen geleden!
Rond 15:11u worden de meeste weer actief en gaan het water in.
Behalve die van mij. Hoe houdt ze het vol?! Zo de hele dag in de zon, zonder af te koelen.
Ik ga bij haar kijken, maar ze is volledig vertrokken! Toch vermoeiend dat afbreken en opruimen!
Michelle en Claudia kunnen om de bekende redenen niet het water in.
Ze zijn zo melig als de pest en elkaar aan het klieren. Ze rennen achter elkaar aan over het strand!
Maar niet voor lang. Dan gaan de 2 "gezusters" weer naar de camping.
Op een gegeven moment ziet iemand wat in de greppel bewegen.
Het water is gezakt en is nu stilstaan water geworden. Alles wat erin terecht is gekomen, zit er nu in gevangen.
Eentje ziet wat bewegen en al snel staat er een hele groep te staren in het water.
Gerry is ervan overtuigd dat het een kwal was, maar wat het precies is geweest? We zullen het nooit weten.
Over de laatste gesproken, ze vraagt Nicky om van haar foto's te maken in de zee.
Als een fotomodel gaat ze in branding zitten.
Met wat moeite want dat beweegt nogal met de golven die op de kust slaan. Wij liggen in een deuk!
Ellen komt erbij staan en geeft ze wat aanwijzingen en tips. (Of houdt ze haar gewoon voor de gek?)
Voor ons in ieder geval hilarisch om te zien.
Zeker als op een gegeven moment haar topje ook nog afschiet en ze snel haar arm ervoor moet slaan!
Joep kijkt op een afstandje maar gelaten aan wat zijn vrouw allemaal uitspookt.
Ik draai om en zie dat Hennie bij Corina aan het praten is. Dus sluit ik ook even aan.
Rond 16:22u gaan Joep en Gerry terug naar de plek. Die gaan morgen al rijden en moeten nog wat laatste klusjes doen.
Maar daarvoor gaat ze nog even met de pet rond. Voor haar optreden? Nee, als bijdrage voor de vakantie volgend jaar!
Oh oh, wat is ze toch lekker prettig gestoord!
Het is voor ons ook een teken om terug te gaan, wij hebben ook nog genoeg te doen.
Rond 16:55u komen we op onze plek. Is niet gezellig zo "thuis" komen als alles er al af ligt.
Maar ja, er is een tijd van komen en een tijd van gaan, nietwaar?
Corina gaat verder met de kastjes uitmesten.
En ik verricht nog wat onderhoud aan de caravan
Ineens zien we de rest al helemaal fris en fruitig langs komen.
Het blijkt inmiddels al 19:11u te zijn, de tijd vliegt hier voorbij!
Ze zijn door Joep en Gerry voor hun afscheid uitgenodigd om bij de Afghaan te gaan eten.
Wij zouden ook eerst bij de Afghaan gaan eten, maar wij zijn nog druk bezig en moeten dan nog douchen.
Dus voor ons wordt het Take-away.
Daarbij zijn ze met familie daar gaan eten, zouden wij ons best opgelaten voelen om dan een tafeltje verder te gaan zitten!
De lucht is alweer helemaal dicht getrokken en neemt al dreigende vormen aan. Zou de voorspelling dan toch kloppen?
Maar het is pas 19:22u. Het zou toch pas veel later komen?
Corina en ik werken verder terwijl Claudia naar de Take-away gaat.
Even later is ze terug en rond 19:44u kunnen wij ook weer smakelijk eten.
Wij hebben weer een halve kip en ziet er smakelijk uit.
Maar schijn bedriegd: Het is me toch een droge kip. Waarschijnlijk een oude gehad die er nog stond?
En hij is ook een stuk gekrompen ten opzichte van de vorige keer. Echt jammer.
Zijn we net klaar met eten, komt Michelle om 20:22u al langs gelopen.
"Nu al klaar met eten?", vragen we. Nee, ze heeft het koud, er staat een frisse wind bij de Afghaan en ze zitten buiten.
We dachten al, dat is snel!
Na het eten even rustig zitten met een bakkie en dan weer verder.
De vaat stond al klaar, zoals jullie op het vorige plaatje kunnen zien.
Nu de laatste spullen erin en afwassen. Morgen plastic bordjes, bekertjes en bestek!
Maar Corina is net weg naar de wasstraat: Druppels! Eerst een paar, maar al snel grotere!
Regen! Maar het is pas 20:33u !! Het zou pas rond 23:00u gaan regenen. Dat was niet afgesproken!
Wordt wel een slap bakkie zo!
Ik loop naar de wasstraat om het vrouwtje te gaan helpen. En dan sta je droog.
Dacht ik! Maar het "dak" daar bestaat uit gevlochten druivenstruiken, daar komt het ook zo doorheen!
Dus help ik Corina mee om zo snel mogelijk afgewassen te hebben. Afdrogen en dan onder de wasbak dat het niet weer nat wordt!
Afwassen met hindernissen?
Al snel zijn we terug bij de caravan en ruimen de vaat op.
Maar het regent nu best door en hebben geen tent meer. Dus... In de caravan zitten!
Daar zitten we dan met zijn tweetjes.
Nog niet eerder meegemaakt in deze 7 keer dat we nu in Salou komen.
En wat zijn wij blij dat we vandaag al zo ver zijn gekomen met opruimen, dat alles wat droog moest zijn/blijven al ingepakt is!
Dan wordt er op de deur geklopt. Het is Patrick.
"Jullie hadden toch gewoon bij onze tent kunnen gaan zitten?", zegt hij. "Kom bij ons zitten."
Maar zij waren uit eten en wij gaan dan niet zomaar bij een ander zitten als daar niemand is.
Het is inmiddels al 21:55u en zo binnen zitten is ook niks. Dus we nemen de uitnodiging graag aan.
We sluiten de caravan en gaan naar Patrick en Angela.
Daar zijn Michelle en onze Claudia nog steeds kei melig.
Af en toe tot vermoeiens toe, he Angela?
Bij onze buren, die tussen ons en Patrick in staan zijn de ouders een paar dagen ergens naar toe.
De opgeschoten jeugd heeft daar het rijk alleen. De hele dag wordt je getracteerd op van die Nederlandse rap.
Een herrie, zeker als je er niet van houdt. Maar dan ineens Nederlandse muziek! Marco Borsato: Vandaag is rood!
Michelle en Claudia kijken elkaar aan en roepen: "De hele week is rood!"
Wat een lekker stel zo, iedereen ligt in een deuk!
De voorspelde onweersbui zien we in de verte maar trekt de zee op.
Maar goed dat we die niet hebben gekregen, daar flitst het me toch!
Zo te zien heeft de echte bui ons geschampt en al snel wordt het droger.
Dan komt zo'n camping weer tot leven. Overal zie je dan weer bedrijvigheid.
Al snel komt de een na de ander aanwippen, en niet veel later is het gezellig druk.
We zitten gezellig te kletsen als er om 23:22u ineens iemand vanuit het niets onder de luifel duikt!... Diana!
Angela springt op om ze te begroeten.
Ze is een dag eerder terug gekomen via een vlucht op Barcelona en met een transferbus hierheen genomen.
Niemand wist iets. Grote verrassing voor iedereen... maar voor Henk nog het meest! Dat gezicht, onbetaalbaar!
(Echt jammer dat ik daar geen foto van heb!)
De En/Of'jes zijn wel erg blij elkaar weer te zien.
Het is dat ze beiden getrouwd zijn, anders zou je toch wel denken...
We babbelen nog wat na.
Met name over hoe Diana het geflikt heeft zonder dat iemand iets gemerkt heeft.
Pat had wel een vermoeden: Die had een app gestuurd maar werd niet ontvangen of gelezen.
En Diana's telefoon niet online, dat kan niet! Alleen in het vliegtuig, dan moet ie uit.
Rond 0:22u gaat iedereen terug naar zijn/haar plek. Voor ons ook laat genoeg. Van de ene kant zijn we al ontzettend moe en van de andere kant moeten we morgen weer vroeg op.
Dan moet alles opgeruimd zijn.
Dus niet veel later liggen wij ook op bed, snaveltjes toe en oogjes dicht!
Morgen onze laatste dag hier. Wat zijn die dagen weer voorbij gevlogen!
| Vorige dag | Index | Volgende dag |