Spanje, Sanguli Salou 2015

Van 29 juli t/m 20 augustus 2015

Dag 16, donderdag 13 augustus

Om 6:15u gaat de wekker. Speciaal gezet, want vandaag vliegen Joey en Jessica naar huis. Je mag hier pas van 7:00u van de camping af. Ze zijn al ingecheckt, en boarden om 9:05u. Dus dat moet voldoende zijn.

Iets voor 7:00u rijden we naar beneden. Halverweg worden we staande gehouden door een overijverige bewaker. Motor moet ook af. "Doe toch niet zo moeilijk joh!". Eer wij beneden zijn, is het al 7:00u. Maar hij is onverbiddelijk. En als we dan eindelijk door mogen, staat er beneden nog zo'n exemplaar. De pionnen staan nog op het pad, en worden op zijn 11 en dertigste verwijderd. Maar dan zijn we onderweg naar El Prat, de luchthaven van Barcelona.

Iets over 8:00u komen we daar aan, vlot gegaan. Auto geparkeerd, en naar de vertrekhal. Kijken op een bord, staat de vlucht niet bij. Hoe kan dat nou? Het is toch wel de 13e? We lopen naar een infobalie, en die vertellen ons dat we bij terminal 2 moeten zijn. Kunnen buiten met een gratis shuttle bus mee.

Jessica begint te stressen, "Dalijk halen we het niet!". Eenmaal bij terminal 2 is het ook nog zoeken waar we heen moeten. Maar dan zijn we eindelijk bij de security... Het moment van afscheid. Het wordt al krap, dus haastig wordt er afscheid genomen. "SMS als je in het vliegtuig zit!"

En dan komt alle stress er bij Jessica uit. Ocherm!

We blijven ze volgen tot ze door de security zijn, en we ze niet meer kunnen zien. Daarna gaan we eerst even voor een bakkie koffie en een peuk. We wachten tot ze geSMS't hebben. Krijgen we een SMS, ze zitten in het vliegtuig. Dan kunnen wij ook terug naar de auto.

Maar ja, die staat nog bij terminal 1. Dus naar de shuttle bus. Een rij! Is net een vliegtuig aangekomen of zo.

Enfin, het duurt even voordat we terug bij onze auto zijn, en verder kunnen naar Barcelona. Toch wel raar, zonder Joey en Jessica!
Die parkeergarage daar is trouwens ook een evenement op zich, onderhand net een draaimolen.

Rond 10:55u komen we aan bij Camp Nou. Daar kennen we inmiddels de weg, en parkeer de wagen in de parkeergarage. Lijkt wel een Nederlandse parkeergarage! Alleen maar Nederlandse kentekens.

Van daaraf gaan we eerst langs de info hoe we aan kaartjes kunnen komen voor de wedstrijd voor komende maandag. Dan is de SuperCopa, de Spaanse supercup: Barcelona tegen Atlethic de Bilbao.

En natuurlijk wat plaatjes van het stadion.
<
Vervolgens, hoe kan het ook anders, schieten we de Botiga in. Claudia vindt het tenue van dit jaar niet zo mooi, dus we gaan kijken voor een trainingspak.

Maar lopen natuurlijk wel gelijk langs de rest, zoals tig sleutelhangers, handdoeken, shirts en bekers.

3 verdiepingen alleen met FC Barcelona spullen!
Het is wel een mooi complex, en altijd mega druk!

Claudia vindt me toch een mooi pak! Maar helaas niet in haar maat. Navraag leert dat die er ook niet meer is. Echt jammer!

Ze kan ook niet slagen voor iets anders, en gaat teleurgesteld de shop uit. "Hij was zo mooi", zegt ze sip.

Bij de info hadden de tip gekregen om aan de andere kant van het stadion voor tickets te gaan. Bij de kassa's bij de info is namelijk ook de ingang van de Barca Experience, een tour door het stadion, en daar wil je niet in de rij gaan staan. Goeie tip!

Misschien niet goed te zien op de foto, maar dat is altijd een rij van een meter of 30, en dan nog van die zig-zag poortjes erin.

Dus we lopen om het stadion heen naar Porta 15. Daar is de rij inderdaad klein. We zoeken op de plattegrond uit waar we zouden willen gaan zitten. Als die nog te koop zijn.

We kiezen voor het rode vlak linksonder, 1e ring, voor aan het veld.

Nog even gebeld met John, of hij en Des er ook mee eens zijn, en even later hebben we tickets.

Rij 16, zo te zien op de tickets, dus lekker dicht op het veld.
Nu is nog de vraag of we ver in de hoek zitten, of juist bij het rechte stuk. We zullen zien, daar hebben ze hier geen plattegrond van.

Kost wat, maar is wel een unieke ervaring. Het is alweer 4 jaar geleden dat we naar een wedstrijd konden, en waarschijnlijk duurt het hierna wel weer zo lang voor wij in het zuiden weer "laat" vakantie hebben.
(En dan is nog maar de vraag of ik samen met mijn dochter kan, misschien gaat ze dan allang niet meer mee met papa en mama!)

We lopen terug naar de uitgang van het stadion, maar pikken eerst nog even een terrasje mee. We hebben nog niks gegeten! En gelijk wat drinken. We gaan recht voor de Botiga zitten.

Ik vraag aan de dames om een klein pilsje mee te nemen. Nou, ik wil hier niet weten wat een groot bierje is!

Ook het broodje worst is groot: Corina en ik heb er met 2'en genoeg aan!

Claudia heeft al een automaat zien staan, en als we weer verder gaan, vraagt ze om 2 euro.

Twee euro voor een zakje chips. Maar wel Barca chips hoor!
Ze gooit het muntje erin, wokkel draait... En dan blijft de buil hangen!
Claudia niet te zuinig een paar welgemikte klappen op de zijkant van het apparaat: Hebbes!

Wij verlaten het stadioncomplex, en lopen naar de metro.
Niet veel later komen we bij Placa Catalunya, waar we de binnenstad inlopen.

Daar zitten alle bekende merken, en het wordt eerst winkel in, winkel uit.

Maar al snel wordt het oud Barcelona.

Het is druk bij de kathedraal, en willen er ook naar binnen.
Maar 7 euro per persoon om een kerk te bezichtigen? We kijken stiekem naar binnen als de deuren open gaan, en besluiten dat het ons geen 2 tientjes waard is, en lopen verder.

Toen ik, jaren geleden, een keer voor de zaak in Barcelona was, was ik per ongeluk in binnenstraatjes terecht gekomen. Daar kon je door glas zo in kelders kijken, en zag je de gewelven. Maar weer kan ik dit deze keer niet vinden.

Wel zien we veel anders oud Barcelona. Ook heel mooi!





Afgewisseld met moderne kunst, zoals een mega hek, rechtop de lucht in.<

Claudia heeft alweer behoorlijk last van haar knie, dus schieten we hier gelijk het terras op.

Hier komen diverse straatartiesten. Zo eerst een saxefonist.
En na de uitvoering natuurlijk gelijk met de pet rond.

Daarna komt er een groep met trommels en tamboerijns. Ze trekken hun shirt uit, en geven een show Capouera: Het schijnvechten, met acrobatische toeren. Echt onder de indruk vergeet ik helemaal foto's te maken, echt jammer.

Na afloop zet ik wel onze Claudia met hun op de foto.

We willen weer verder, maar moeten wachten op de ober, voor we af kunnen rekenen. Uiteindelijk komt ie met de rekening, maar duurt het weer even voordat ie weer komt. Hij neemt het schaaltje mee, en gaat vervolgens langs nog 3 klanten. Wij wachten.

Dan loopt hij met de schaaltjes naar binnen, en het lijkt wel of ie niet meer terugkomt. Corina zit d'r eigen op te vreten, niet normaal meer! Als ie eenmaal terugkomt, kan ie fooi wel op zijn buik schrijven! Bijna een kwartier om af te rekenen!

We lopen verder door oude straatjes met echt piepkleine winkeltjes.
Vervolgens komen we uit op de wereldberoemde Rambla

Er zijn weer veel artiesten, maar ook veel dezelfde van een paar jaar terug.

We komen bij Columbus, het einde van de Rambla.

We zijn nog nooit op Montjuic geweest, waar ook de olympische basketbal tempel ligt. Mooi op een berg. Vanaf Columbus kun je daar naar toe via een kabelbaan: De toren die je rechts achter Columbus ziet staan.

Totdat Corina de gondels ziet! "Dat is hoog!", kijkt ze bedenkelijk.

"Ja, en God weet wat dat kost!", zegt Claudia, die het blijkbaar ook niet zo ziet zitten. Dus maar weer terug de Rambla op.
Daar zien we weer een bekende. Hij is wel erg goed: Je ziet hem niet eens ademen!

Even later weer een bekende.

Hij laat me toch een paar dames schrikken! Iedereen ligt in een deuk. En ook een paar kinderen. Een vader wil perse zijn zoontje er ook mee op de foto zetten. Maar het jong krijst het uit, ocherm. Straks houdt ie er nog een complex aan over. Vader geeft het gelukkig op.

We zwalken verder over de Rambla, en kijken bij de standjes.

Claudia kijkt gelijk bij hoesjes voor haar iPhone 6, en scoort er een.

Corina kijkt moeilijk. Ze heeft al de hele dag haar handtas op haar buik tegen zakkenrollers. Nou is zo'n ding niet zo zwaar, maar dat wordt ie op een gegeven moment wel! Ze heeft zichtbaar last van haar rug. En bij Claudia wordt haar knie er ook niet beter op. Dan maar op naar de camping.

Dus schieten we halverwege de Rambla de metro in. Staan we aan de verkeerde kant van het spoor. Dus er weer uit, en langs de andere kant weer naar beneden. Kaartje in het automaat: No Pasar, geen toegang. Huh, zijn toch dagkaartjes?

Blijkbaar te snel eruit en er weer in. Een beambte van de metro helpt ons gelukkig, en kunnen we weer verder.

De terugreis gaat voorspoedig, maar wel enkele spatjes regen in de buurt van Montserrat. (Wellicht weer iets voor volgend jaar). Maar hoe verder we in de buurt van Salou komen, hoe strakker blauw het wordt.

Rond 17:44u komen we bij de camping aan. Blijkt dat we vandaag mega grote golven gemist hebben! De anderen waren er geregeld letterlijk en figuurlijk van onderste boven.

Ik wil net aan de site beginnen, komt Wilfried met een fiets. Misschien kun je er iets van gebruiken?

We proberen hem eerst nog te repareren, dus gereedschap voor de dag.

Maar wat we ook proberen, het ding blijft doortrappen. Dan maar voor onderdelen! Maar het meeste pas helaas niet, ik hou er alleen een bel en standaard aan over!

Gisteren hadden we de was afgegeven. Corina en Claudia gaan die ophalen, en halen gelijk wat drinken. Niet veel later komen ze terug.

Vervolgens is het eten. Daarna zit ik net aan de site te werken, worden we door Angela en Patrick uitgenodigd om daar te borrelen. Dus laptop maar weer dicht, en stoelen mee.

Het is een gezellige bedoeling!
Mede door de Sinas split: 43 met jus en een scheutje melk.

Diana is ook alweer voldoende hersteld, en probeert er ook eentje.

Mieke zat al de hele tijd te spinnen op de hangmat. Uiteindelijk heeft ze genoeg op, en hoppa, slingeren!

De jeugdbende zit compleet bij de caravan van Wilfried en Angelique.
Lekker melige bedoeling. Met name Nikki komt niet uit de slappe lach, en werkt aanstekelijk voor de rest.

Ook bij ons wordt geregeld gelachen. Tot de bewaking langs komt. Het is al over 12u en het is weer: "Ssst".

Spelbreker! Muziek moet uit, en we moeten stil zijn.
Het is nu ook alweer laat genoeg voor ons: Wij waren er al om 6:15u uit. Dus wij gaan alvast terug naar onze plek.

Welterusten!

Vorige dag

Index

Volgende dag