Spanje, Sanguli Salou 2015

Van 29 juli t/m 20 augustus 2015

Dag 15, woensdag 12 augustus

We zijn maar net wakker, en maar een onderwerp gonst over de camping: Er zijn invallen gedaan bij kopstukken van de "zwarte mennekes". Een is daarbij van 3 hoog uit het raam gesprongen. En natuurlijk niet overleefd. Daarbij zijn rellen uitgebroken.

Dus gelijk zoeken op het internet, en we vinden gelijk al een bericht op Rellen in Salou na dood immigrant

Wij hebben er niks van meegekregen, gelukkig maar.
Voor ons gaat het gewone leven door. Dus ook de afwas, he Corina?

De mannen zijn al naar beneden geweest om spullen neer te zetten.
En weer hebben ze voor ons handdoeken meegenomen om plek te reserveren. Wel zo prettig!
Ik loop langs John wat we doen met de wedstrijd voor Barcelona. Hij kijkt vandaag wel, en laat ons wat weten. Wordt vervolgd.

Naast ons zijn ze alles aan het opruimen. Pff, dat is voor ons nog een week verwijderd. Maar ja, vandaag zijn we wel alweer 2 weken hier. Tijd vliegt als je het naar je zin hebt.

Rond 12:33u komen we aan op het strand.
Ik duik gelijk de zee in om af te koelen.
Maar er staat een andere stroming. Hebben ze in Marokko het gras gemaaid of zo? Een en al gras en andere rotzooi in het water. Jammer.

Niet veel later komen ook Claudia en Des. Fijn dat ze nu ook een vriendin heeft. Ze is gelijk ook een stuk actiever.

Onze plek is ook vandaag weer een lekker zooitje!

Gisteren zijn Fred en Mieke aangekomen. Maar zijn ze er niet? Hoor van Patrick dat ze op het terras zitten, dus zoek ze even op.

Ik krijg gelijk een biertje aangeboden. Het is nog vroeg, dus neem een poquina, een kleintje, en we babbelen even bij.

Als ik even later terugkom bij onze plek, valt mijn moend over van verbazing: Wilfried aan het bier?

Angelique is er dan ook niet content mee: "Daar gaat mijn BOB!".

Niet veel later komen ook Joey en Jessica aan.

Het is weer gruwelijk warm, en dan kun je het beste in de zee liggen. Dat doen de meesten dan ook!

En onze Claudia is wel blij met de aanwezigheid van haar vriendin, dat is toch haar voetbalmaatje.

Zoals gezegd is het gruwelijk warm vandaag. Dus luchtbed mee, en lekker dobberen. Corina neemt vanaf afstand een foto van me.

Onze Claudia's knie is gelukkig een stuk beter. Ze kan zelfs tennissen.

Ze duikt zelfs voor ballen. "Pas je wel een beetje op?", zeg ik bezorgd.
Ondanks dat haar knieen rood zijn van het duiken, lijkt alles goed te gaan.

Zoals gezegd is het vandaag weer echt warm. Hierdoor is de meute regelmatig in zee te vinden.

Mieke is net uit het water, en het lijkt erop dat ze in slaap is gevallen. Straks is ze zo rood als een kreeft! Het is pas hun eerste dag in de Spaanse zon.

Ook de bal is een favoriet onderwerp. Overgooien of vanaf de kant trappen.

En voor de rest? Lekker lamballen!

Rond 17:22u komen we terug bij de caravan. Gelijk komt John langs gelopen.

De enige kaartjes die hij voor de wedstrijd heeft kunnen vinden is via de Plana, dus inclusief bus. Wij zijn morgen toch in Barcelona, en komen langs Camp Nou. Wij vragen het daar wel.

Ze lopen terug naar hun plek, en wij kunnen zien dat Kenji weer bezig gaat met zijn Lego. Corina er gelijk even babbelen met camera.

Ik zit TV te kijken, Editie NL. Dat is inmiddels afgelopen, en dan krijg je shownieuws. Dat kan mij absoluut niet interesseren, maar toevallig komt Angelique langslopen... "Shownieuws?!" en blijft gelijk even kijken

Helaas is het nog steeds niet goed met Diana. Dus moet de rest van het gezin de dagelijkse taken op zich nemen. We zien zelfs Arjan met een lach met de vaat lopen!

Ook bij ons gaan de dagelijkse dingen door. Inmiddels is het tijd geworden om een keer de vuile was te doen.

Dus Joey en ik ieder een hengsel, en op naar de Bugaderia.

Daar komen we toch langs op weg naar de Afghaan. Daar gaan we vandaag eten, ter gelegenheid van Joey en Jessica's laatste avond hier.

Eenmaal bij de bugaderia is het weer even puzzelen hoe het ook alweer werkt. "Hij geeft toch wel terug?".

Rond 19:55u komen we aan bij de Afghaan. We doen onze bestelling, maar het is best druk, en het duurt allemaal langer dan normaal. Te lang, he Claudia?

Maar dan komt het allemaal door! Smakelijk!

Jessica had een aantal kleine hapjes. Maar het is veel te veel. Wat Joey en ik ook proberen, het is echt veel te veel. Demasiado.

Na afloop is het weer Schnaps!

Als eerste natuurlijk "di mama!".

Daarna Joey en Jessica. Maar die zijn gewoon te snel voor de foto! Nou ja, je kunt de reactie nog van hun gezicht aflezen!

Ze hadden maar 4 glaasjes gebracht, en ze komen direct terug met een glas voor Claudia. Doe maar een halve!

Dus lachen, en hop, achterover. Maar het is citroensmaak, en erg zuur... Of nie Claudia?

Joey gaat nog even langs het toilet, en als ie weer langs komt, zegt de serveerster: "Adios Guappo", ofwel doei, knappert. Onze Jessica kan er niet om lachen als ze hoort wat het betekent!

Via de tabacco (weer?), lopen we langs de zwarte mennekes. Ondanks de rellen van gisteravond, staan ze er vanavond toch gewoon weer.

Jessica weet toch weer een paar schoenen te scoren. Precies die Claudia ook wou. Zij is er nog een week, dus hopelijk hebben ze van de week ook nog een paar voor haar.

Keuze genoeg, zoals jullie kunnen zien.

We komen langs een lege plek met een kaarsje en bloemen. Het zal toch niet?...

Maar een plek verder zien we Michael. We vragen het aan hem, en het is inderdaad voor de overleden immigrant van gisterenavond. Respect!

Als de koopwaar ophoudt, zien we een paar vissers op het strand. We wisten dat Patrick en Erik vanavond weer zouden gaan vissen. En ja hoor, dat zijn ze!

"En, al wat gevangen?". Ja hoor, ingeblikt en al!

Nou succes jongens!

Wij lopen terug naar de camping, en komen Michelle tegen. We zeggen dat we haar vader hebben zien vissen, en dat ze zelfs al wat gevangen hebben. Ze kijkt of ze water ziet branden. "Nou, ga maar kijken!".

We komen rond 22:33u op onze plek, en ik werk de site nog bij, en kijk Studio Sport.

Claudia kijkt of Des nog wakker is. En dat is ze.

Samen gaan ze nog even naar het internetcafe.

Ze zijn net weg, kom Joey en Jessica aangelopen. Laatste keer deze vakantie
Gelijk wordt het een gevecht wat mee gaan in het vliegtuig, en wat mee moet met de auto.
"Is dit niet meer dan 8Kg, papa?", komt ze met haar koffertje. En dan ook nog over vestjes, jasjes, e.d. Schatje, je bent maar een week zonder ons!

Dan is het nog 1 drankje, en dan slapen! Morgen vroeg op! We willen echt om 7:00u richting Barcelona gaan.

Vorige dag

Index

Volgende dag