Spanje, Sanguli Salou 2017
Van 18 juli t/m 15 augustus 2017
Dag 6, zondag 23 juli
Rond 9:22u word ik wakker en kan niet meer blijven liggen.
Dus eruit en opfrissen.
Helaas is het weer bewolkt.
Als ik terugkom van opfrissen is Corina ook al uit bed.
Zoals gezegd is het weer bewolkt en de meesten gaan aan klusjes.
Zo gaat er een stofzuiger rond en ben ik net te laat voor Patrick achter de stofzuiger in de voortent.
Maar even later wordt het nog gekker, Angelique komt me roepen voor de foto... Patrick gaat de voortent dweilen!
(Het moet niet gekker worden, echt Glamping?)
Ook Corina gaat weer aan een klusje... er staat niks meer schoon in de caravan!
Na onze brunch zitten wij ook te bedenken wat we gaan doen.
We willen niet blijven suffen onder de voortent dus besluiten naar Salou te lopen.
En rond 14:22u zijn we op de boulevard voor het gebruikelijke plaatje.
Bij "de punt" van Salou gaan we op een terrasje zitten voor wat te drinken, we hebben inmiddels al zo'n 44 minuten gelopen.
We bestellen wat te drinken maar het personeel is meer bezig met opruimen en indekken van tafeltjes dan met ons drinken.
Als er dan voor de 3e keer wéér iemand komt vragen of we wat willen drinken geven we aan dat we al 11 minuten zitten te wachten...
Op 2 drankjes!!
Maar dan eindelijk komt ons drinken er aan.
We hebben een camera met een selfie scherm: Die kun je omklappen zodat je zelf kunt zien wat je op de foto wil zetten.
En gelukt! Nou nog alleen proberen te lachen en Corina niet zo bedenkelijk kijken!
Beter gewoon een foto'tje maken.
Er is regen voorspeld maar het strand ligt nog verbazend vol.
Ook nog veel mensen in het water... Ons niet gezien.
Het ziet er ook nog dreigend uit. Zoals gezegd: Er wordt regen verwacht maar niet voor 17:00u.
Na wat drinken en wat rust lopen we verder langs de zee naar Cap Salou.
Daarvoor moeten we klimmen, trappen op.
Maar het is hier wel schitterend, mooi uitzicht!
We komen op een uitzichtpunt en dit is voor ons ver genoeg.
We willen ook nog teruglopen dus draaien vanaf hier om.
En zo komen we weer bij de bekende punt van Salou.
Het teruglopen gaat voorspoedig.
Hier en daar een uitstapje voor de tabacco, kledingwinkel en een frikandel bij onze Afghaanse vrienden.
Maar tegen 17:22u zijn we weer terug op onze plek.
Eerst schoenen uit en wat drinken.
Het begint wat te druppelen en het wordt steeds donkerder.
Het wordt gewoon nacht: De buitenverlichting springt aan.
Ik kijk achter onze caravan en daar is het me toch donker: De lucht lijkt wel donkergroen te kleuren!
En dan ineens breekt het los, zonder waarschuwing.
We hebben nog niet eens de tijd om de wanden in de voortent te ritsen.
Wat zeg ik: Onze zijwand staat nog open en daar komt ineens een windvlaag in!
De voortent vliegt tientallen centimeters omhoog en ik vlieg naar de stokken.
Onze achterburen zien het gebeuren en helpen Corina om de zijwand dicht te maken en alles van tafel binnen te leggen.
Snel laat ik de voortent zakken. Het hoost als een idioot en ik moet constant zakken water uit onze voortent leeggooien.
En heel veel repect voor mijn schatje: Het flitst en dondert, niet normaal meer. Daar is ze panisch voor!
Maar ze blijft bij me om onze voortent te behouden.
We hebben hier al aardig wat slecht weer meegemaakt in de afgelopen 7 jaar, maar dit is wel de ergste bui tot nu toe.
Windvlagen zo hard, we zijn echt bang dat alles kapot zal waaien. De regen komt horizontaal langs.
Uiteindelijk wordt het iets minder en kan Corina wat foto's maken en filmen.
De paden hier zijn weer veranderd in stomende riviertjes. Het lijkt wel of we een plek aan het water hebben!
Het lijkt wel eeuwen te duren maar uiteindelijk zal de ellende niet langer dan dik twee Bossche kwartierkes geduurd hebben.
In de verte wordt het alweer blauw en de zon begint alweer te schijnen.
De regen trekt weg en laat nog een mooie regenboog achter, net boven de bomen.
En dan begint het schoonmaken.
Overal is men in de weer met trekkertjes en vegers, de camping komt weer tot leven.
En het opmaken van de schade.
Wij zijn echt door het oog van de naald gekropen.
Zeker als ik de voortent weer ga opspannen: De stokken van de petluifel waren losgeschoten en prikten zo in het dak!
Echt puur geluk dat ze niet dóór het dak zijn gegaan!
Anderen zijn niet zo gelukkig. Bijvoorbeeld Ted, schuin tegenover ons, heeft zijn luifel én voortent kapot, afgescheurd.
Provisorisch wordt de voortent gerepareerd met naald en draad van ons en wordt een partytent door 4 man opgeschoven als luifel.
Bij Patrick en Angela was het dakraam open blijven staan, die hebben een nat bed. Ik ben benieuwd hoe ze dat gaan oplossen?
Tevens heeft ie vanochtend voor niks gedweild, hij kan nu overnieuw beginnen!
Ellen was al beneden geweest en daar waren de sluizen alweer open gezet voor het water vanuit de bergen.
Met veel kabaal stort het daar de zee in!
Ik ben dus benieuwd of we morgen wel naar het strand kunnen, ook al is het mooi weer.
We zouden eigenlijk uit gaan eten bij onze Afghaanse vrienden.
Maar Wilfried komt terug van de take-away en hij heeft de laatste kippen te pakken.
"Het is overal zo druk, lijkt wel of alles uit gaat eten", zegt hij.
Wij nemen het risico niet en halen maar iets voor de bakplaat. Kunnen nog altijd morgen of overmorgen uit gaan eten.
Dus even saampjes langs de super en tegen 20:55u...
Het is na de regen wel flink afgekoeld. Het is een drukte bij de douches voor een warme douche.
En dit is voor het eerst dat ik een lange broek aan heb in Salou!
Daarna werk ik de site bij en zit Corina wat op de iPad te lezen.
We zouden vanavond eigenlijk naar de Skihut gaan omdat de Snollebollekes daar komen optreden.
Maar het hele gebeuren heeft ons behoorlijk wat energie gekost: We blijven lekker aan de caravan en vroeg naar bed!
Morgen weer een nieuwe dag!
| Vorige dag | Index | Volgende dag |