Spanje, Sanguli Salou 2015
Van 29 juli t/m 20 augustus 2015
Dag 21, dinsdag 17 augustus
Na een hele korte nacht word ik voor 9:00u al wakker. Als ik eruit kom, zitten ze bij Angela en Patrick te ontbijten. Vandaag vertrekken de eersten alweer, Dennis en Rebecca vliegen vandaag naar huis
Dus niet veel later wordt er afscheid genomen.
Zoals jullie kunnen zien, is dit een bewogen moment.
Ja, stap jij nu ook nog in, Rebecca?
En dan zijn ze zo snel, camera kan het niet bijhouden! Houdoe!!
Oh ja, ben ik gisteren nog vergeten te vertellen: Bij terugkomst miste ik in het mapje 50 euro. En ik wist zeker dat bij het verlaten van de tol deze nog had, daar wou ik niet mee betalen, en hebben John en ik het samen gepast. Zal ik toch niet onderweg naar de caravan verloren zijn? Tig keer checken: Het briefje was echt weg, toch nog een extra duur dagje.
De wagen moet voor 10:00u van de parkeerplaats af, dus ik loop naar beneden om deze op te halen. Kijk goed rond in de auto: Was het briefje tussen de stoel en het middenconsole geschoten. Poeh, geluk!
Als ik weer terug op onze plek ben, willen onze overburen vertrekken. Het zijn Rick en Marcha, de dochter en schoonzoon van Jan en Maria.
Maar bij het koppelen van de caravan doen de lichten het niet! Alleen boven, maar geen achterlichten, knipperlicht, en nog belangrijker: Remlicht. Van alles wordt geprobeerd: Andere auto, contactspray, lampen eruit en inspuiten, niks. Uiteindelijk wordt Carvisa gebeld.
Angela gaat de was wegbrengen, en opa Piet wil deze sjouwen. "Doe niet zo raar, neem mijn karretje mee.", zo gezegd, zo gedaan. Gaat toch veel gemakkelijker.
Tja, en de een gaat, en de ander komt. Zo zijn vanochtend Dennis en Rebecca vertrokken, en in dat vliegtuig komen John, Anja, en hun dochter Angela. Gerrie staat al te wachten.
Alweer in de stromende regen. Ook leuk om zo je vakantie te beginnen!
Maar net als ze aankomen is het droog. Hallo!
Dus ook weer huggs and kisses.
Inmiddels is Carvisa gearriveerd, de caravan specialist. En inderderdaad, het is een specialist: Binnen een half uur doet alle verlichting het weer naar behoren.
Schade: 55 euro. Maar ze zijn allang blij dat ze rond 11 over 1 de reis naar huis kunnen beginnen.
"Houdoe, fijne reis, en tot volgend jaar.
Het is nog steeds druilerig, dus kunnen nog niet veel verder opruimen. Zwembad of strand zal het vandaag wel niet meer worden, het is al over enen. Dus wat doe je dan? Spelletje, lezen, en de blog.
Claudia zegt: "Lijkt vinkeloord wel, met lange kleding aan!".
Tja, ze heeft ergens wel een punt: Zoveel slechte dagen hebben we de afgelopen 5 jaar niet gehad!
Zoals jullie hebben kunnen lezen was het vannacht echt bar en boos. Er wachtte Angela en Patrick dan ook een nare verrassing toen ze thuis kwamen: Het dakraam lekt, en alles is nat.
Patrick maakt hier gelijk korte metten mee, en haalt bij Carvisa een nieuw dakraam. Maar er moet nog behoorlijk gezaagd worden om hem erin te krijgen. Dat ie het durft!
De jeugd krijgt hier weinig van mee...
Die zitten onder de tent een spelletje Kinze te doen. Aangepaste non-alcoholische versie, zoals jullie wel zullen begrijpen!
Ondertussen ga ik verder met de site. Het is nu best veel werk, met zoveel foto's van Barcelona erbij. Rond 15:22u kan ik eindelijk de update op de site zetten. Zo ook weer gedaan.
Dus nu weer verder met klusjes. De tent van Claudia is nu goed droog. We besluiten dat ze maar een nacht extra in de caravan moet slapen, en maken deze ook al schoon, en ruimen deze op.
En dieje kleine van mij is net zo eigenwijs als ze groot is, ze moet en zal meehelpen. "Bleft toch zitten mee oewe rug!".
Niet veel later is ie plat, en hangt ie te drogen. Het worteldoek heeft daar veel geleden, en ik probeer het nog een beetje fatsoenlijk te krijgen.
Waarschijnlijk tevergeefs, maar dat zien we morgen wel, als ie droog is.
De onderkant van de tent is ook nog behoorlijk vies, dus ook nog maar even afdoen.
Het blijft maar een waterig zonnetje die regelmatig verdwijnt. Het wordt vandaag dus niks meer met zwembad of strand. Dus doen we vandaag maar zoveel mogelijk. Zo vet ik de rubbers in met zuurvrije vaseline. Met die droogte hier is dat wel nodig, dan drogen ze niet uit.
(Reminder: Die moeten we bijhalen!)
Vorig jaar deden we op de laatste dag eten bij de Afghaan. Dat was me toch hectisch! We waren veel te laat, en hierdoor veel te gestressd. Was niet prettig. Corina herinnert mijn hieraan. "Als we nu vandaag naar de Afghaan gaan, en morgen Take-Away?". Perfect plan! Dus tegen 19:33u gaan wij naar beneden.
De rest gaat vanavond bakplaten. Daar ruikt het ook al lekker. "Eet smakelijk", gaat het over en weer, en wij gaan naar beneden.
Kort daarna komen wij alweer aan bij de Afghaan. (blijken trouwens Indieërs te zijn) We worden weer hartelijk ontvangen, Het is opvallend rustig. "Komt omdat de meeste Nederlanders al weg zijn", zegt de ober. "Voor ons begint de winter al!" Enfin, redelijk snel zitten wij weer te eten.
Hij zegt "Caproveche" of iets degelijks. Blijkt smakelijk eten te zijn. Iedere keer proberen we over en weer van elkaar te leren. Ik probeer het te onthouden, maar na 3x vragen schrijf ik het maar op. Het geheugen is ook niet meer wat het geweest is!
Na het eten wil Claudia nog een ijsje. Ze zoekt er een uit van de foto's, maar als ze hem krijgt, blijkt ie groter dan verwacht. Wow!
En het is onderhand een traditie na het eten: Schnaps!
Hoppa, ineens achterover!
We hadden al aangegeven dat dit de laatste keer was dat we kwamen eten. Niet veel later komt de ober terug: Nog een? En hij vult ze nog een keer aan.
We nemen afscheid van onze vaste serveerster en ober. Gelijk nog even een foto samen.
Van daar af nog 1 keer langs de zwarte mennekes.
Hierbij komen we langs Hotel Augustus, maar daar is het ook al opvallend rustig: Zoveel tafeltjes vrij! Met mijn moeder moesten we altijd op tijd zijn voor een tafeltje, nu zijn ze voor het uitkiezen!
We lopen verder, en Claudia scoort nog een paar Nikes. Ook ik neem nog een paar zoals de witte die ik vorige week heb gekocht, maar dan in het zwart. Mijn zwarte sneakers beginnen al te verslijten, en voor 20 euro kun je geen bult vallen, wor?
Rond 22:33u zijn we terug bij de caravan. Daar komen Patrick en Angela nog lang. "Wat drinken". Ze pakken een stoel en schuiven aan. Gezellie!
Niet veel later staat er een groepje aan het begin van ons laantje afscheid te nemen van Chris en Matty. Dus wij sluiten ook aan om ze fijne terugreis te wensen.
Dus smak smak over en weer, zegt Angelique: "Maar jullie zien ze morgen nog wel!". Blijken ze pas morgen rond 11:00u naar Barcelona te gaan. Nou ja, morgen nog maar een keer, is geen straf!
Claudia wil naar bed. Dus snel de treinzit in de caravan nog omgetoverd tot een bed. Zeg ik tegen Claudia: "Foto". Nou lekker spontaan wor? Ze lijkt wel opgebaard!
Pat en Angela gaan ook weer naar hun caravan, en wij nemen er nog eentje.
Het is zo'n 23:55 als wij ook gaan slapen. We kijken om ons heen, bij alle families is alles al donker! Nog niet meegemaakt deze vakantie.
(Is het stappen hun niet in de koude kleren gaan zitten? Of het noodweer?)
| Vorige dag | Index | Volgende dag |