Spanje, Sanguli Salou 2013

Van 9 juli t/m 2 augustus 2013

Dag 24, Donderdag 1 augustus.


Tja, eigenlijk klopt al een hele tijd de site niet: Er staat van 9 juli t/m 2 augustus, maar omdat we nu de caravan laten staan, komen we op 1 augustus thuis... Als alles goed gaat. De wekker gaat om 5:55 uur af, en we hopen echt om 7 uur de camping af te rijden. (eerder is de poort niet open). Dus snel uit bed, en naar het toiletgebouw. Corina maakt ondertussen de kinderen wakker. Zonder tegensputteren beginnen Joey en Jessica gelijk met het afbreken van hun tentje. Als ik terug kom, zijn ze al ver gevorderd...
Tentje plat
Angela, Patrick en Nikki zijn er inmiddels al uit om afscheid te nemen. Niet veel later komt ook Michelle kijken
Afscheid Bijna zover
Het laatste wordt in de auto geladen, en het past er gelukkig net in, met nog genoeg ruimte om de binnenspiegel nog te kunnen gebruiken. En de klep kan nog net dicht!
Volle bak Klep dicht!
Dan is het nog een laatste ronde in en rond de caravan, en de pootjes indraaien.
Last check Pootjes indraaien
Met de 3 mannen draaien we de caravan zodat de stalling hem straks zo op kan pikken. Toch wel vreemd om je "kindje" zo hier achter te laten. Maar we worden op de hoogte gehouden door de Ooijtjes en Hennie en Rietje of ze hem opgehaald hebben.

En dan komt het moment van de waarheid: Afscheid. Dus de laatste huggs and kisses, en we stappen in de auto. Terwijl we zwaaiend aanrijden zien we nog dat Michelle het niet droog houdt... Ocherm!
Afscheid Houdoe, schatje!
We rijden de bekende weg langs de kartbaan Salou uit. "Tot volgend jaar!". Dan draaien we de Peage op, en zijn we echt onderweg!
Peage Smile
Tja, en dan denk je aan alles gedacht te hebben... Bij de eerste zonnestraaltjes komen we erachter dat we aan één ding niet gedacht hebben... De ruiten schoonmaken. Geregeld zie ik helemaal niks door de zon die op de waas op de voorruit schijnt. Dat eerst even schoonmaken als we gaan tanken!

Het eerste gedeelte gaat voorspoedig, en 2,5 uur later zijn we bij de grens. Hier nog goedkoop tanken, en eerst iets aan de voorraam doen. Als ik dat gedaan heb, en door wil rijden naar een plekkie om te parkeren, denk ik dat iedereen is ingestapt... Vergeten we bijna onze Claudia, die was nog aan het instappen. Na een korte pitstop gaan we verder op weg.

Zijn we goed en wel in Frankrijk, ja hoor... File!
File Stil...
Het is gelukkig een korte file, en niet veel later zien we ook de reden: Brand in de middenberm!
Oorzaak Brand
En er staan behoorlijk wat hulpdiensten bij.
Hulpdiensten Ambulance?
Maar gelukkig voor ons hebben ze één rijbaan aan de andere kant afgezet. Hierdoor duurt het voor ons niet lang dat we door kunnen rijden. Het zijn lange, eentonige stukken Peage, en het was wel vroeg voor onze tortelduifjes. Dat is te zien. Maar ja, dat is ook het beste dat je kunt doen, als je niet hoeft te rijden, nietwaar?
Slaap
We zitten nog niet bij Valence: Weer melding "Lekke band, Stop". Gelukkig is het weer loos alarm, maar dat wordt dus weer zonder boordcomputer dat hele stuk afleggen. Geen gemiddeld verbruik, geen actieradius, niks meer. Alleen die hinderlijke melding! Want de gereedschapset heb ik met Cees meegegeven. Buiten dat had ik toch niet gedurft om de accupool los te gooien tijdens deze reis. Hij rijdt, dat is het belangrijkste.

Verder komen we niks tegen, tot bijna bij Lyon. De navigatie wil ons de 46 opsturen, een rondweg rond Lyon. Maar wij weten dat dat zo'n 40km om is. Dus we negeren de aanwijzing, en rijden door naar Lyon. Zijn we nog geen minuut voorbij de 46, staat op de borden Bouchon: File! Met een vertraging van zo'n half uur. Hadden ze dat niet een paar minuten eerder kunnen melden?

Het kost ons van 14:11 tot 14:44 om door Lyon te komen. (ongelogen waar). Als we eruit zijn eerst effe een stop. Wat hebben wij een hekel aan die stad! Altijd weer blij als we door die tunnels zijn. Daar tanken we, en houden we een korte stop. Zou het genoeg zijn tot aan Luxemburg?

Corina zou het stuk van Lyon tot voorbij Dijon rijden, het rustigste stuk van de Peage. Maar het gaat steeds slechter met haar. Ze heeft knallende koppijn, en wordt steeds beroerder. Ze geeft al aan dat ze zo niet kan rijden. Joey had ik voor de reis al gepolst om te rijden, maar is nog niet zo zeker in een vreemde auto, in een vreemd land. Tja, het gaat nog goed, dus rij ik gewoon verder.

De reis gaat verder zonder noemenswaardige problemen. Op één incident na. Net voor de Luxemburgse grens kom ik op een vrachtwagen aanrijden. Er is nog net plek om naar links te komen. Dus richtingaanwijzer aan, en zachtjes naar links om er tussen te komen. Wat denk je? Geeft die Fransman expres gas bij! Bijna raken we elkaar. Dus ik geef hem het meest bekende handgebaar in de wereld. Zoekt de man mij later op, om expres naast de vrachtwagen te blijven rijden. Joey windt zichzelf op: "Wat moet ie nou? Kom maar naar een parkeerplaats". Rustig aan jongen. Ik blijf kalm achter de vrachtwagen, en wacht tot de Fransman vertrokken is. Sorry dat ik het moet zeggen, maar wat een arrogant volk kan het toch zijn!

Om 21:33 uur komen we door Maastricht. Gezien het tijdstip ook hier geen problemen. Maar we hebben nog niks gegeten. Gaan we eten, of pakken we een Mac-drive? Iedereen wil nu snel naar huis, dus het wordt een Mac-drive. De eerste die we tegenkomen is in Echt... echt waar! Dus snel wat besteld. Ik eet het meeste snel al op de parkeerplaats op...
Mac-drive
De rest eet onder het rijden
Rijdend eten Echt mac DRIVE
Het begint al aardig donker te worden. Wel een mooi uitzicht zo.
Uitzicht
En dan om 22:50 uur de verlossende melding: "Bestemming bereikt", en rijden we onze straat in. Nét onder de 16 uur naar huis gereden. En geen een moment boven de toegestane snelheid, daar heb ik 4 getuigen voor. Dus dat valt niet tegen!

Thuis staat al een heel welkoms comitéé. "Oh, wat heb ik jullie gemist!".
Huggs and Kisses
Als reporter kan ik het nauwelijks bijhouden. Zelfs de foto's zijn bewogen. En bij mijn eigen moeder ben ik te laat voor het knuffelmoment met Corina!
Te laat!
Iedereen weer blij om thuis te zijn, en de anderen dat we weer veilig thuis zijn. Dit was voor het eerst om ineens naar huis te rijden, en is ons (mij?) niet tegengevallen!

Enfin, het is weer gedaan voor een jaar. Volgend jaar gaan we weer, ik kijk er nu alweer naar uit!

Tot zover ons verslag van Salou 2013, nu weer aftellen naar Salou 2014!!

Vorige dag Index