Spanje, Sanguli Salou 2017

Van 18 juli t/m 15 augustus 2017

Dag 26, zaterdag 12 augustus

Gisteren was het laat geworden zoals jullie hebben kunnen lezen.
Toch wordt ik alweer rond 8:33u wakker. Nog even omdraaien.
Maar ik ben wakker en kan niet langer blijven liggen en tegen 8:55u kom ik eruit.

Na het opfrissen wil ik een bakkie koffie zetten en gelijk hoor ik Elfried eruit komen.
Ik zal ze toch niet wakker gemaakt hebben? Maar nee, ze was gelukkig al wakker.
Niet veel later, tegen 9:55u is alles eruit.

Na het ontbijten wordt alles opgeruimd.
Maar Corina gaat nog verder met opruimen... het opruimen is begonnen!
Het kookplaatje wordt al ingepakt.

Ze ruimt gelijk ook een kastje helemaal uit en maakt hem schoon.
Die kan ook al weg.

Met wat hulp van Elfried in de zak en de caravan in.

En dan staat er nog maar één.

We hebben nieuwe buren gekregen, Spanjaarden.
Met 6 groten en 3 kleintjes op één plek. Volgens mij mochten er maar maximaal 6 op één plek?
Ze bouwen zichzelf helemaal in met een busje waar ze in slapen en 2 tentjes.
En of dat nog niet genoeg privacy is wordt er bij onze waslijn ook nog een zeil opgehangen.
(Nog net te zien op de vorige foto)
Lekker sociaal, echt campinglife. Pfff. En trubbelig! Niet normaal meer.

Vandaag gaan we naar Cap Salou, lopen langs de rotsen.
We lopen langs het spoor naar oud Salou.
Daar duiken we bij de haven de boulevard op.
Nu bij daglicht kan ik daar wel een mooie foto maken.

We komen langs de letters en vragen een dame of ze van ons een foto wil maken.
Zo staan we met zijn allen letterlijk "in" Salou.

We lopen op het pad dicht langs het strand.
Het is zaterdag, goed weer en het is dan ook goed druk op het strand.

We komen bij de restaurants bij de punt van Salou.
Daar even opladen voor de toch langs de rotsen. Dus eerst wat drinken bij La Sal.
Jammer dat ik daar teveel tegenlicht heb, het was een mooi plaatje met de blauwe zee op de achtergrond.
(Later op de telefoon nog iets beter plaatje gevonden en toegevoegd)

En op de telefoon nog een leuk plaatje, door Elfried geschoten.

Zoals gezegd is het zaterdag en is het druk op het strand.
Met name dit gedeelte, hier komen heel veel toeristen vanuit hun hotels hier op één punt bij elkaar.
Het is echt een mierenhoop!

Elfried is sokjes vergeten aan te doen en haar voeten beginnen al open te gaan.
Dus na de drankjes eerst nog het hoekje om, op zoek naar wat sokjes.
Direct om de hoek zit een schoenenwinkel en daar scoort ze wat sokjes.

Ik kijk gelijk naar mooie slippers. Het zijn merk slippers, Skechers, GoGa Max.
Ze zijn prijzig, maar lopen wel heel erg zacht, alsof je op een matras loopt.
Elfried kent het merk en geeft aan dat ik daar geen spijt van ga krijgen.
Hierop geeft Corina aan: "Pak ze dan toch, zijn mooi." Enfin, de duurste slippers die ik ooit heb gekocht!
(Update na een aantal dagen: Ze lopen inderdaad heerlijk!)

Ernaast zit een winkel en Corina ziet daar mooie kerstkleden.
Enfin, nog 4,5 maand tot kerst en met 33 graden wordt er in Salou 2 kerstkleden gekocht.
Het moet niet gekker worden!

Dan gaan we terug naar de punt van Salou en 14:55u begint de tocht.

We gaan de hoek om en beginnen onze toch over het pad.

Daar komen we bij de steile trap die ons boven aan de rotsen zal brengen.
We vragen een man of hij een foto van ons wil maken. Geen probleem.

Dan beginnen we aan onze eerste klim.

Bovenaan hebben we een mooi uitzicht over deze baai.
Het is nu een beter uitzicht dan paar weken geleden toen Corina en ik hier liepen met bewolking.

Vanaf hier heb je echt een mooi uitzicht over het strand.

Ze hebben hier echt mooie paden aangelegd.
En telkens als we de hoek omgaan zien we weer een andere baai.

Zo komen telkens weer bij een ander strand.

En ook heel aparte bomen.
Deze hangt zó ver over dat ie met een stalen balk ondersteund moet worden.

We komen nu bij het uiterste punt dat je Salou nog kunt zien.
Op de foto is het niet te zien maar wij kunnen nog Hotel Augustus zien en het strand waar we normaal gesproken zitten.
Als ik op dezelfde plek helemaal inzoom zie je nog het kenmerkende blauwe hotel.

Wij lopen weer verder het hoekje om.
Het is een mooi pad. Maar dan ook letterlijk pad, hier is het nog niet vernieuwd.
Wel schitterend mooi hier.

We zijn al even aan het lopen en iets na 15:44u komen we een café tegen.
Hier houden we onze 1e stop.

Het is gruwelijk warm, waarschijnlijk 33+ en we lusten nu wel iets.
Welke gekken lopen er nu ook op het heetst van de dag? Ja, wij dus.
Maar ze smaken dan wel heel erg goed!

Ze hebben hier trouwens wel heel apart bier?

Rond 16:11u gaan we weer verder.
Het blijft mooi hier, het is een hele mooie tocht zo.

Maar het lijkt Montserrat wel: de paden gaan hier ook van nette betonplaten via kiezelstenen naar rotsen.
Het wordt nu steeds meer klauteren.

En geregeld steil omhoog zoals jullie kunnen zien.

Dan is het goed uitkijken waar je je voeten neerzet en dat je niet wegglijdt, zoals Corina destijds in Montserrat.
Toen klapte ze met haar rug tegen een boomstronk en dacht ik even dat het einde vakantie was.
Zie: Montserrat 2012

Maar we gaan gewoon door, nu we al zó ver zijn gekomen willen we nu ook echt het einde van de route halen: de vuurtoren.
Het is ook zo'n mooie route met mooie natuur, uitzichten en rotspartijen.


De route staat telkens op bordjes aangegeven.
We gaan weer verder en komen bij mooie kleine palmboompjes. Mooi op Corina's hoogte!

We gaan weer een hoek om, maar wat is nu het pad? Het zijn alleen maar rotsen! En nu?
Die leiden naar een strand en we moeten daar toch echt naar toe, we zien aan de andere kant het pad verder lopen.
Dus maar heel voorzichtig klauteren over de rotsen naar het strand.
Wel een aanslag voor de rug van Corina.

Ze redt het gelukkig en gaan aan de andere kant weer omhoog.
Daar maak ik een foto van het "pad" dat we gevolgd hebben.

Bij de eerste foto kwamen we links het hoekje om.
De 2e foto is ingezoomd en kun je nog net mensen zien die daar ook afdalen naar het strand.
Fijne route, niet?

Eenmaal aan de andere kant naar boven geklommen is het even uitpuffen. Echt even bijkomen.

Na een paar minuten kunnen we weer verder.

Nou ja, verder... We komen bij een afgrond naar de zee.
Piet klautert nog een stukje naar beneden onder luid protest van Elfried: "Piet, doe niet, kom terug!".

Als hij eenmaal ziet dat er ook niets om het hoekje is, komt ie weer terug, tot grote opluchting van de 2 dames.
We lopen terug en gaan rechtsaf de straat in en volgen de kustlijn. Zo moeten we er toch ook komen.

Blijkbaar was dit ook de bedoeling want als we daar een paar minuten de weg langs de kust volgen zien we ons eindpunt: de vuurtoren!
Terug naar de weg langs de kust... Vuurtoren, eindpunt!

Nou ja toren? Ik heb eerst maar ingezoomd, want hij is wel een stuk kleiner dan verwacht!

We liggen dan eerst ook in een deuk van het lachen. Is dat nu een vuurTOREN?
Er loopt een pad omheen en die volgen we maar. Er zal toch wel iets zijn op het eind van zo'n route?

Maar helaas, alleen een bord met de route erop.
We hebben toch wel een heel stuk gelopen, totaal 17km!

Dus gaan we maar op zoek naar bushalte, of een plekje om wat te drinken.
We lopen door en hier hebben we een mooi uitzicht over (de haven van) Tarragona.

We hebben het idee dat we verder weglopen van alles.
Corina ziet een trap en gaan daar omhoog... zijn we weer terug bij het eindpunt van de route.
Dan maar hier de weg naar beneden volgen in de hoop iets tegen te komen.

Na even gelopen te hebben horen we muziek die steeds harder wordt.
Daar moet toch iets zijn?

Het blijkt een waterglijbaan.
Piet pakt de linkse kant: Daar zijn ze de baan aan het natspuiten en hij wil door de spray heenlopen om af te koelen.
Als ik met de dames aan de andere kant bij het begin van de glijbaan ben gekomen staat Piet aan de andere kant te zwaaien.
Café's, drinken... Dorst!!!

Daar maak ik eerst foto's van de glijbaan, best groot. En een rij wachtenden, niet normaal meer!
(Zie op de 1e foto rechtsboven. Die loopt helemaal door tot aan de straat.)

Het is inmiddels 17:55u geworden, was toch een tocht van dik 3u.
Maar belangrijker, we zitten nu bij een café! Dorst!, proost!
Die smaken werkelijk ongelooflijk na zo'n tocht!

Na een aantal drankjes en lekker even bijkomen van de tocht willen we terug naar de camping.
Corina kan nu echt niet meer lopen en we vragen de ober om een taxi te bestellen.
Deze is er al binnen 3 minuten en zijn we op de terugweg, comfortabel en met airo...18 euro heel goed besteed!

Rond 19:11u komen we terug onze plek.
Weer eerst weer wat drinken, we hebben ook zoveel vocht verloren vandaag!
En we zitten helemaal vol van de mooie tocht.
Een middag heel mooi besteed!

Corina heeft nog Boswandeling uit Nederland meegenomen maar krijgt de nieuwe fles niet open, de dop draait door.
Piet schiet haar te hulp en niet veel later is de fles open.
"Hij kan nu alleen niet goed meer dicht", waarschuwt Piet.
""Geen probleem", zegt Corina, "Ik zorg wel dat ie op is voor we gaan!".
Daar maak ik me ook niet druk om bij die kleine van mij!

Na even gezeten te hebben vragen we ons af wat we doen met het eten.
We hebben geen zin om zelf iets te maken dus het wordt take-away: Kip met friet.

Piet en ik gaan halen. Maar het is er erg druk, ondanks dat het al 20:55u is.
Als we eindelijk aan de beurt zijn en we bestellen, krijgen we te horen dat er geen kip meer is.
Ik zie er nog 4 aan het spit, maar die blijken al gereserveerd te zijn.

Dus Piet en ik komen terug bij de tent dat we "helaas" verplicht uit moeten gaan eten.
De dames zijn zichtbaar teleurgesteld. Niet dus...
Buiten het feit dat ze de tafel al gedekt hadden, dat was wel minder.
Ik mag dan ook geen foto's maken van het afruimen.
Maar het is snel even opfrissen en rond 21:11u komen we aan bij de Afghaan.

Ik zie onze "Amigo" heel stilletjes achter Corina gaan staan en hij verrast haar.
We zijn hier echt al vaste klanten geworden!

We leggen hem uit dat Corina en Elfried zusters zijn.
"Little sister?", vraagt hij aan Corina?
En op z'n raszuiver Bosch zegt ze:"Kende toch wel zien!".

Gelukkig duurt het eten nu niet zo lang als de vorige keer en rond 21:33u kunnen we aanvallen.
De ober maakt 2 foto's. Ik kon niet kiezen: Bij de een staat Piet er leuk op, bij de ander Corina.
Dan maar allebei.

Hierbij is Piet de kliko van het stel.
Hij had al 2 behoorlijke gerechten besteld maar eet ook nog de friet van mij en Elfried op die wij niet meer op kennen.
Maar ja, met zijn 2 meter heeft hij ook meer nodig, wôr?

Na het eten krijgen we weer schnaps aangeboden.
Deze keer slaat Elfried over... En het was de vorige keer zó lekker El?
Corina heeft er geen probleem mee. Hoppa, nummer 2 glijdt er ook zo in. (beroeps?)

We geven aan dat dit de laatste keer is deze vakantie dat we hier kunnen eten.
En zoals de afgelopen jaren krijgen we dit jaar ook weer een fles wijn mee als afscheidscadeau.
Ook Elfried en Piet krijgen er een mee.
(Helaas vergeet ik foto's te maken van het afscheid, helemaal niet aan gedacht.)

Rond 22:55u komen we terug op onze plek.
Daar denk ik er wel aan om een foto te maken. Maar erg scherp zien we het niet meer.

We tafelen nog wat na, maar zijn allemaal behoorlijk moe.
Is ook goed aan alle gezichtjes te zien.

Corina is helemaal op en gaat al snel naar bed zo rond 23:22.
De rest babbelt nog na over de dag.
Maar het was een hele intensieve dag en tegen 23:44u gaat alles naar bed.
Wat een dag weer!

Vorige dag

Index

Volgende dag