Spanje, Sanguli Salou 2017
Van 18 juli t/m 15 augustus 2017
Dag 18, vrijdag 4 augustus
Om 8:00u de wekker gezet maar draai me nog een keertje om.
Rond 8:33u kom ik eruit en ga me opfrissen.
Als ik terugkom en net aan een bakkie koffie zit komt Angela langs.
Zij en Patrick vertrekken vandaag en zijn aan het opruimen.
Ze komt met van alles en nog wat, van salami tot appelmoes. Dank je wel!
Maar voor wat hoort wat en ze laadt gelijk onze groentenla vol, hun koelkast staat te ontdooien.
Ik loop met haar mee en ze zijn al goed opgeschoten.
Ook bij Wilfried en Angelique gaat het hard.
Hij is met Timo het tentje aan het opvouwen.
De dames zitten nog aan het ontbijt.
Ik loop verder naar Aap en Ellen en die is al klaar!
Dat mag ook wel, want op de plek loopt de temperatuur als hard op: Om 8:55u al bijna 33 graden!
Ik ga naar de bakker maar daar staat de rij tot buiten!
Maar gelukkig gaat het vlot en niet veel later zitten wij te ontbijten.
Patrick en Angela hebben alles opgeruimd.
Ik bied onze reserve bedjes aan en een parasol.
Daar maken ze dankbaar gebruik van.
Tegen 11:11u gaan wij al naar beneden, het is al zó heet!
Komen we Angela met de was tegen, die komt net van de wasserette.
"Het moet niet gekker worden... de Houetjes als eerste!"
We hebben deze keer niets nodig van de super en niet veel later zitten we al helemaal klaar op het strand.
Alles lekker breed neergezet zodat de rest er straks bij kan.
Weliswaar 2e rang maar dat komt met de siësta wel goed.
De Spanjaarden voor ons gaan wel heel vroeg aan de siësta, ze gaan om 11:44u al weg.
Wij schieten gelijk naar voren.
Lijkt hetzelfde maar nu zitten we aan de zee.
Helaas op de foto niet goed te zien, maar het is ontzettend druk.
Normaal namen de Ooijtjes een luchtbed mee. Zoals gezegd hebben zij alles al opgeruimd.
Dus wij hebben die van ons opgepompt en meegenomen.
Met deze hitte wordt die goed gebruikt...
Michelle en Mira zwemmen naar Ellen.
En na een kort en oneerlijk gevecht van 2 tegen één gaan de jongedames ermee aan de haal.
Ze blijven er echt lang mee op het water!
De familie van Ooijen vertrekt vanavond rond 19:00u net als Wilfried en Aap.
Dus de chauffeurs rusten goed uit.
Chauffeur één en anderhalf...
Chauffeur 2 slaapt... en waar is 3??
Uiteindelijk is het toch nog aardige groep.
Dat wordt vanaf morgen een stuk minder.
Aap ligt lekker te dobberen op het bedje, hij zal toch niet in slaap gevallen zijn?
Drijft ie straks helemaal af!
Ach ja, pikken ze hem toch ergens bij Lloret de Mar op, op de terugweg!
Maar gelukkig, er zit nog leven in en hij komt weer naar de kant.
Daar wachten de volgende gegadigden al ongeduldig.
Ons luchtbedje is vandaag net een hoer, wordt echt goed gebruikt. Het is ook zó warm! (Maar we klagen niet!)
Nog voor Aap eruit is nemen de volgende hem alweer mee.
Angela en Ellen gaan er nu mee vandoor.
Ik wil de dames laten schrikken schrikken. Ze liggen rustig met hun benen net onder het water.
Dus ik sluip achterop en pak ze ineens bij hun tenen. Ze schrikken, maar helaas niets van te zien op de foto.
Als ik op een gegeven moment ga afkoelen zie ik Hennie aan komen dobberen.
Dat treft, die moest ik net even hebben.
Hij heeft al jaren dezelfde airco zoals die wij nou nieuw hebben.
Maar die van hem koelt niet meer, deze moet weer gevuld worden.
Nou is het vullen niet zo'n probleem, als er maar een verloopstuk is om te vullen.
Dus als hij die nu vindt, graag 2, hoef ik niet te zoeken.
Tegen 14:33u slaat de lekkere trek weer toe, dus even naar Nieks.
En niet veel later...
Ondanks dat er pas een paar man zijn vertrokken, lijkt het groepje nu al een stuk kleiner.
Vorige week vroeger we om beter weer, maar nu is het wel echt doorgeslagen.
Het is op het strand maar moeilijk uit te houden.
De meesten blijven dan ook in de zee.
Horen we op een gegeven moment: "Oehoe, Oehoe", wat is dat nu weer?
Patrick en Aap in een melige bui!
(Ik kan er zo niet opkomen maar zal eenmaal terug een link van een sketch erbij zoeken, hillarisch!)
Ellen kan dieje klets niet aanhoren en gaat eruit.
Michelle en Mira hebben elkaar wel gevonden. Nu gaan ze weer samen tennissen
Zij liever dan wij, veel te heet!
Maar dat merken zij ook en al snel zijn ze weer op het luchtbedje in zee te vinden.
Telkens met elkaar aan het stoeien.
Dus het is erop...
En er weer af!
Whoppa, achterover met de beentjes in de lucht, Michelle!!
Rond 15:11u heeft Aap er genoeg van en neemt afscheid van dit k.t strand, zoals hij dat kan zeggen.
Oh ja, en die van mij?
Die peinst er niet over om in de zon te komen, zit al de hele tijd rustig lezen in de schaduw.
Maar dan wordt het haar ook te heet en eist het bedje op.
Dat gebeurd niet vaak dus ik ook mee het water in.
Maar Corina is niet gedient van "dè gefriemel" van mij.
Ze blijft sowieso nooit lang in zee, dus niet veel later...
En ik loop er maar als een zielig hondje achteraan.
Nou ze afgekoeld is kan ze even in het zonnetje.
Maar ehh, bende gij niet bruin genoeg? Die is niet verkleurd zegt ze dan, moet je die schouders zien!
Tegen 16:33u komt "Operatie stofwolk" weer op gang: Alles gaat nu terug.
De laatste klusjes doen voor het vertrek.
Wij zoals gewoonlijk via super.
Daar hangt een thermometer en geeft nog 33 graden aan.
Corina komt met 2 tassen aan en worden op het karretje geladen.
Tuurlijk, hoeft mijn schatje niet te dragen, het zwaarste is mijn bier!
Maar dan met die kar de heuvel op... Volledig nat kom ik om 16:55u op onze plek aan.
Mijn schatje 33 seconden later, die gaat via de trap, beter voor haar rug.
Dus dan is het eerst wat drinken en een beetje afkoelen bij de ventilator.
Als ik even later ga kijken bij Patrick en Angela is er het bekende "stress voor vertrek gesteggel".
Ze mogen de Mercedes van Diana en Henk gebruiken en deze is al tot de nog gevuld en de dames komen nog met van alles en nog wat.
(Goh, wat komt mij dat bekend voor??)
Ik ben benieuwd hoe ze dit met de Passat hadden gedaan, dan was het helemaal stress geweest!
Rond 17:33u is alles bijna gedaan
Wilfried is er ook al bijna klaar voor.
En Aap... die is er al helemaal klaar voor, caravan staat al klaar om opgepikt te worden door de stalling.
Die wil echt zo snel mogelijk weg.
Dat moet ook nog met de caravan van Patrick gebeuren.
Dus met een paar man...
Maar wat heeft ie er allemaal in liggen? Zwaar! En gefriemel tussen de bomen.
Ik hou hem wel vast... "He Houet, zoude nie effe meehelpen?!"
Nou vooruit dan...
Tegen 18:22u zijn Wilfried en Aap klaar voor vertrek.
Dan is het dus afscheid nemen.
De dames komen morgen er achteraan gevlogen, dus nog even afscheid van de vrouw.
"Passen jullie op?", "Rij voorzichtig", "Laat af en toe wat horen", klinken de bekende adviezen.
Dan om 18:22u: Daar gaan ze!
En zoals bij iedereen die net vertrokken is: "En weer door!"
Wij gaan even terug naar onze plek, komt Adrie langs.
Dat is mooi want onze Claudia, die stage loopt in Hasselt, België heeft accuproblemen.
En wij zitten hier, dus vraag hem gelijk of het op rekening kan.
Als vaste klant is dat geen probleem, hij regelt het.
Maar zoals jullie vorig jaar hebben kunnen lezen had hij toen een ernstig auto ongeluk gehad, voet verbrijzeld.
Sindsdien tobt hij nog steeds met de wond en nu is er een bacterie ingekomen: Hoeveel pech kun je hebben.
Hij kwam langs om te vertellen dat het niet goed was: Hij moet in Reus in het ziekenhuis aan de antibiotica! Dag vakantie!
Voordat hij dat kon vertellen kwam ik dus als eerste met een zakelijke vraag, wat voelde ik mezelf opgelaten!
Dus gelijk mijn excuses aangeboden en hem een zeer voorspoedige beterschap gewenst!
Rond 19:22u zijn de Ooijtjes ook klaar voor vertrek.
Zo te zien hebben ze alles in de auto gekregen... Of ze nog kunnen zitten??
Nikki heeft nog een beker Ben & Jerry's ijs gescoord. Benieuwd hoe dat gaat lopen met deze temperatuur.
Maar ook dan is het tijd om afscheid te nemen. Huggs and kisses.
Met de nodige traantjes.
Euhhh, zo komen jullie nooit in Nederland!
Dus hop, die auto in!
Maar dan komen er vanaf andere veldjes ook nog mensen aangerend om uit te zwaaien.
Maar dan, tegen 19:33u, zijn ze echt op weg.
"Houdoe!", "Tot in Nederland!" en alle andere goeie adviezen... zie maar een stukkie terug.
Gelijk klinkt het weer in koor: "En weer door!"
Alleen wordt het wel steeds minder die dat zeggen...
Daarna gaan Corina en ik naar beneden.
Door deze trubbelige avond hadden we al afgesproken om bij de Afghaan te gaan eten.
Zijn we beneden bij het kruispunt krijgt Corina een appje: Het is dus niet goed gegaan met het Ben & Jerry's ijs... Gesmolten!
We komen tegen 19:44u bij de Afghaan aan. Het is er druk, er is geen tafeltje meer vrij.
Twee mensen zijn bijna klaar aan een tafeltje van 4. Dus wij denken slim te zijn en vragen of we ernaast mogen zitten.
"Zo, dat hebben we goed voor elkaar!"
Ja dat dachten we... Binnen zaten mensen te wachten en de volledige tafel was al gereserveerd.
Dus we worden vriendelijk doch dringend verzocht op te staan.
Maar bij de rest van de tafels liggen nog allemaal nieuwe placemats, die moeten dus nog hun eten krijgen.
Ja, daar gaan wij niet op wachten en lopen verder.
Zo komen we bij Diverso's, het oude Tropical.
Daar hebben we al een keer gegeten en was het ook goed.
En ook geen slecht uitzicht, toch? Zo aan de mediterranéé
Niet veel later hebben we ons eten.
We vragen de ober om een foto te maken.
Hij maakt er 2, één met uitzicht op zee, en de ander van het eten.
(Dat is natuurlijk hun trots!)
We raken in gesprek met de mensen achter Corina.
Zij zitten in een appartement boven het restaurant. Wij hebben nooit geweten dat die verhuurd werden!
Ze komen uit Bathmen, een dorpje bij Deventer. Ze zijn zeer verbaasd dat ik dat weet.
De man blijkt aan de appartementen te werken die in Den Bosch op de plaats van het Groot Ziekengasthuis komen te staan.
Wat een toeval, nietwaar?
Dus we raken met elkaar in gesprek en bieden over en weer wat drankjes aan. Het is gezellig en dan vliegt de tijd natuurlijk voorbij.
Maar dat is niet leuk voor Ellen en Angelique die nu hun laatste avond hebben.
Dus om 22:11u nemen we afscheid van deze mensen en wensen ze nog een fijne vakantie.
We schieten Michael Angelo's in voor wat drank. Melody voor Angelique en mijn schatje.
Rond 22:22u zijn we bij hun op de plek en nodigen hun uit voor een drankje.
En wat pakt die van mij? Haar Boswandeling!
Maar ben niet ongerust, de dames hebben samen de fles Melody wel soldaat gemaakt!
En zo borrelen en kletsen we lekker verder.
De tijd vliegt weer voorbij.
Ellen, Timo en Mira gaan al slapen, daar gaat het kaarsje al uit.
Maar Angelique zit lekker aan de Melody en we kletsen maar door.
Uiteindelijk kijken we op de klok: 02:44u !!
Wow, voor ons ook tijd om ons bedje op te zoeken!
| Vorige dag | Index | Volgende dag |