Spanje, Sanguli Salou 2015
Van 29 juli t/m 20 augustus 2015
Dag 9, donderdag 6 augustus
We worden vroeg gewekt door de buren van onze overburen. Zij vertrekken vandaag, maar beginnen al rond 04:22u met opruimen! Niet te zuinig, echt absurd. En rond 07:11u zijn onze overburen bezig. Weer wakker! Auto een meter naar voren, uit. Weer starten, 20cm naar achteren, weer uit. En zo nog een paar keer.
Corina kan niet meer slapen, en gaat er maar uit. Ik draai mezelf nog een keer om, en val echt vast in slaap! En herhaling van gisteren: Claudia gaat van ellende maar de tafel dekken voor het ontbijt. "Wakker worden, papa!". Ik heb te vast geslapen, en heb moeite om wakker te worden. Enfin, tegen 10:33u zitten we dan eindelijk aan het ontbijt.
Vandaag willen we opnieuw proberen om het stuwmeer te vinden. Patrick heeft vorig jaar een ansichtkaart meegebracht van een plaatsje daar: Siurana
Ik kijk via TomTom hoe we moeten rijden. Maar het lijkt zoveel op de route naar het spookstadje van vorig jaar. En Joey komt de naam ook al zo bekend voor. "Kijk dan op het dagboek van vorig jaar", zegt Joey. Goed plan, dus de laptop erbij.
Het blijkt toch een andere plaats te zijn, dat was La Mussara. We twijfelen nog even om te gaan. Het was toch laat gisteren. Maar ja, morgen komen Patrick en Henk, en vanavond hebben we weer afgesproken met de dames. Dus qua planning is het wel het beste om vandaag te gaan. Als tegen 12:33u alles is ingepakt voor vandaag, rijden we aan.
Na een stukkie snelweg schieten we alweer de bergen in. Schitterend hier!
We weten van vorig jaar dat het hier stijl kan zijn. Maar dit is niet normaal meer. Het wordt stijler en stijler, en mijn oude Renaultje heeft er moeite mee. We zijn nog zo'n 4km verwijderd van het einddoel, als ik de wagen in een bocht even aan de kant zet. "Wat doen we?".
We kijken weer tegen een vreselijke klim aan, en de rest houdt hun hart vast. Maar zo dicht tegen onze bestemming aan, waag ik het er toch maar op. Na een paar stijle bochten wordt het gelukkig wat vlakker, en tegen 13:11u rijden we de parkeerplaats op. Net als vorig jaar: Einde van de weg! Hier houdt de weg gewoon op.
We gaan te voet nog een stukkie naar boven, en zien daar een ruine van een fort.
Als we daar over het randje kijken, zien we het begin van het stuwmeer! Dus die hebben we in ieder geval gevonden!
Zoals gezegd: We zitten hier weer op het einde van de wereld. Tussen de bomen door kunnen we de martelweg zien die we zojuist hebben afgelegd.
Maar het uitzicht is hier weer adembenemend!
Je kunt hier nu echt ver weg kijken!
We kijken op de informatieborden. We lezen de geschiedenis over het fort. En we zien hoe we straks bij het stuwmeer kunnen komen.
Hierna lopen we verder naar het dorpje.
Daar zitten op een bankje wat ouderen te genieten van het uitzicht. Ik maak over hun schouders een foto. Snappen jullie gelijk waarom ze daar zaten. In de verte staat op de rots een schitterend pand, maar is helaas slecht te zien op de foto.
We lopen verder het dorpje in. Echt oud! Precies wat je verwacht van zo'n oud dorpje.
Hierna komen we bij een kerk.
Wij naar binnen
Nou ja, naar binnen... We lopen tegen een glazen wand waar we doorheen kunnen kijken. Voor 1 euro kunnen we het licht aanmaken. Maar wat we ook proberen: Geen licht, en de euro komt er onder weer uit. Corina is echt teleurgesteld! Ze moppert nog door als we verder lopen. "Makt dan dat da werkt, nou he'k nog niks gezien". Ze baalt er echt van.
We lopen tot we niet verder kunnen, en kunnen daar nog verder het stuwmeer zien.
We zien ook kano's, maar krijg ze niet goed op de foto. Straks eens gaan kijken!
Zoals gezegd kunnen we niet verder, en gaan weer terug het dorpje in.
Daar zien we een mooi plekkie om even wat te drinken.
Het uitzicht is hier schitterend.
Na lekker bijgekomen te zijn van de spannende tocht naar boven, lopen we weer door het dorpje naar onze auto.
Nu eens kijken of we het stuwmeer kunnen vinden. We rijden naar beneden, toch wel een stuk relaxter als naar boven. We zien een bord "La Panta". Geen idee wat het is, maar er staat een symbool voor water bij. Dat moet het toch wel zijn? En niet veel later... Stuwmeer!
Dus snel de kleren uit...
En dan... Verkoeling!
Zo helder water, niet normaal meer. En niet eens koud. Echt lekker. Helaas durft Corina er niet in. Je moet via een poton eruit, en ze is bang dat dat funest voor haar rug is.
Tja, het wordt misschien eentonig, maar het is hier schitterend. Echt een plaatje!
Je kunt hier ook kano's huren. Maar we hebben aan alles gedacht, op 1 ding na: Zonnebrand. Dus we zoeken ook een plekje in de schaduw. Hierdoor durven we ook geen kano te huren. Het is strakblauw, dan verbranden we levend op dat water.
We hebben dan ook een plaatsje op de rotsen, in de schaduw.
Dus we zien anderen genieten met kano's op het water. Een leer voor de volgende keer: Als eerste zonnebrand in de tas! Ik was toch stiekem benieuwd hoe het was om naar het begin van het stuwmeer te varen.
Het enige nadeel is wel dat het alleen maar rots is. Maar "Ieder nadeel heb z'n voordeel"... Joey en Jessica zoeken mooie stenen uit voor hun nieuwe aquarium.
En er wordt een verzameling ingeladen. Gaat zeker niet mee met het vliegtuig?...
Na opgedroogd te zijn, gaan we naar een restaurant die we hebben gezien. Maar het is blijkbaar siesta, er komt niemand. Corina en Jessica gaan naar binnen om eens te vragen. Dat helpt: Er komt iemand langs, en niet veel later hebben we in ieder geval te drinken.
We bestellen voor 3 man een soort van Spaanse schotel met diverse ham, kaas en tomaatbrood. Het is behoorlijk veel voor 3 man, maar we laten het ons goed smaken.
Het is zoveel dat we het niet op krijgen. Ze vragen nog of we het mee willen nemen, maar dat haalt ook niks uit: Komt bij ons ook niet meer op.
We besluiten om terug te gaan. Dus we lopen naar de auto, en stel de navigatie in naar Sanguli. Gewoon rechtdoor. Rijden we ons vast op een parkeerplaats... Bij de stuwdam! Dus na amper 200 meter gereden te hebben, staan we alweer naast de wagen!
Het is slecht te zien op de foto's, maar het water spuit er met veel kracht en lawaai uit.
We lopen de dam op. Er is wel een slagboom en een bordje met "Alleen bestemmingsverkeer" in het Spaans. Maar we zien niemand, dus lopen door. Aan de ene kant hoog water: Volgens een bord is het daar dik 50 meter diep! (Vergeet helaas een foto van het bord te maken)
Hier nog even wat mooie plaatjes schieten.
En aan de andere kant: Een grote diepte, waar het water met veel geweld naar buiten spuit!
Nog 1 fotootje van mijn schatje met de mooie achtergrond, en dan gaan we weer verder.
We lopen terug naar de auto, en ik zie een tasje hangen aan het rek. We kijken om ons heen maar zien niemand in de buurt. Nieuwsgierig kijken we toch wat er in het tasje zit. We zien een ID, een RayBan doosje en een portemonee. Alles leeggeroofd. We laten het rustig hangen, misschien komt de eigenaresse er nog voor terug.
Tegen 5 over 5 rijden we terug naar de camping. Ondanks dat het nog alleen nog afdalen is, is het nog wel intensief rijden: De ene haarspeldbocht na de andere.
Uiteindelijk komen we op de snelweg naar Salou. En ik had gehoopt dat ze er niet meer aan zou denken, maar helaas... "We komen nu toch langs die nieuw Lidl?", zegt Corina. En zo rond 6 voor 6 parkeren we de wagen voor mijn meest favoriet bezigheid: De supermarkt!
Fijn, zo'n nieuwe super: Je weet nergens iets te liggen, en je weet eigenlijk niet wat je precies nodig hebt. Dus gang in, gang uit, en wachten op de rest... En op de mensen die het gangpad blokkeren. Ik ga bijna nog liever naar de tandarts!
Maar goed, een half uurtje later is mijn martelgang voorbij, en rijden we volgeladen terug naar de camping.
Hier komen we rond 18:33u aan. En dan moet natuurlijk alles nog opgeruimd worden, en verdeeld worden over de koelkasten.
Jessica is hierin heel creatief: Niet 1x teveel lopen!
Als alles is opgeruimd gaan Joey en Jessica bezig met hun nieuwe stenen. Die moet natuurlijk eerst goed gewassen worden.
Vervolgens komt er een fiets onze plaats opgereden... Joey kijkt niet eens op of om. Dat kan er maar een zijn: Hennie!
Hij komt eens kijken of wij "nog leven". Jazeker, dag in, dag uit!
Hierna werk ik de site nog bij, en de rest zit op allerlei andere electronica. Tot 22:44u. Dan komen ze allemaal tot leven. Zo gaat Corina de vaat doen! Moet niet gekker worden! En nog kwaad worden als ik ze voor gek verklaar!
Joey en Jessica willen nog naar beneden, maar eerst nog even een goeie boojum leggen. Dus het oventje aangeslingerd.
"Hapje", schooit Jessica.
Rond 22:55u komen de kleintjes van de Ooitjes langs. "Uitgegeten?". Dat wel, maar mama en Diana zitten nog aan de Sangria. Oh oh!
Maar het valt mee: Niet veel later zijn ze bij ons.
"En hoe is het dames?"...
Ze nemen plaats, en gaan gewoon verder waar ze gisteren gebleven waren... Nog even genieten dames, dan komen jullie mannen!!
Ik was nog bezig met het verslag. "Mag ik eens lezen?", vraagt Angela. Tuurlijk! De andere dames sluiten gelijk aan.
Morgen vertrekken de mannen om zich bij ons aan te sluiten. Ik zeg dat ik geen kilometer te hard heb gereden, omdat de controles ontzettend streng zijn geworden. Zegt Angela, "die van mij rijdt lekker door, rond de 140, 150 km/h". "In Frankrijk?", vraag ik? "Nee, in Duitsland", zegt ze. Ja, dat is met wintersport, hij moet nou ergens anders heen! Oh, oh, haar water met ijs komt al goed door!
Zoals gezegd, zaten en/of al aan het water. Ze zijn moe. Zo tegen 0:33u gaan ze dan ook naar hun camper.
Wij babbelen nog even na, en willen tegen 0:55u ook naar bed gaan. Helaas: Het begint weer te druppelen, dus weer alles van de lijn afhalen. Het blijft bespaard tot een paar druppels. Maar dan gaat ook bij ons letterlijk en figuurlijk het licht uit!
| Vorige dag | Index | Volgende dag |