Spanje, Sanguli Salou 2013
Van 9 juli t/m 2 augustus 2013
Dag 18, Vrijdag 26 juli
Vandaag staat Barcelona op het programma. We gaan niet te vroeg, want we willen tot laat blijven om de fonteinen te zien. Die hebben wij ook nog niet gezien, en die zijn natuurlijk het mooiste als het donker is. We rijden iets over 12:00 uur weg, direct naar het stadion Camp Nou. Daar zit een grote parkeergarage, en een metrostation in de buurt, ideaal uitgangspunt.
We zijn rond 13:30 bij de Barca store. Als eerste weer een Barca pakje voor Claudia. Ze kan niet wachten om naar binnen te gaan.
Dus de juiste maat uitzoeken, en even passen...
Qua shirt heeft ze de kleinste maat van de volwassenen, maar de broekjes zijn echt te groot. Dus bij de kids afdeling. Daar ook weer passen tot er een goeie gevonden is.
Daarna is het zoeken naar sokken, maar geen paar te vinden kleiner dan maat 42. Dus navragen: Komen morgen weer, ja daar hebben wij wat aan! Enfin, dan in Salou kijken, daar zit ook een Botiga, de officiële Barca store. Dan eerst dit maar afrekenen. Claudia weer helemaal blij! (papa iets minder, het is weer duurder geworden!)
Daarna gaan we naar beneden om Joey te laten zien dat ze de gekste dingen van Barca hebben.
Het wordt ieder jaar gekker. Nu hebben ze zelfs pakjes en drinkensbakken voor de hond van FCB.
We staan even stil bij de badlakens. Die van mij zit ook nog in het assortiment.
Daarna langs de wand met bekers, mokken e.d. Te kust en te keur.
Claudia kijkt bij de bikini's van Barca. Mama zoekt de juiste maat, en kan er maar net bij.
Nou, over de cupmaat bestaat enige twijfel. Claudia is de verstandigste: Door haar maandelijks probleem kan ze toch niet meer zwemmen, dan kijken we volgend jaar wel.
Jessica heeft inmiddels haar oog laten vallen op de roze versie van mijn badlaken. Nou, Claudia een pak, mag jij deze van mama. Zie ze eens glunderen!
Het moet echt niet gekker worden wat ze hier allemaal verkopen. Je kunt zelfs een stukje gras uit het stadion kopen. Geen garantie of het groeit, en de prijs... €38,50 da's handel!!
Het badlaken wordt afgerekend, en er komt een gezin langs met 3 volle tassen. Echt helemaal afgeladen vol met Barca spul. We zijn echt benieuwd wat die hebben moeten afrekenen, maar dat zal zeker naar de 1000 euro zijn gegaan!
Hierna even wat drinken op het terras aan de voet van het stadion. Dit is nieuw, met bamboe daken. Stuk mooier als vorig jaar.
Natuurlijk nog even een statiefoto met het stadion op de achtergrond.
En dan zoeken we het metrostation op. Dat is de meest gemakkelijke manier om Barcelona te bezichtigen. Voor €7,25 kun je de hele dag overal naar toe. Binnen 5 a 10 minuten sta je op je volgende bestemming.
Het meest logische is om eerst langs de Sagrada Familia te gaan. Hier komen we om 15:30 uur aan. De rij om binnen te komen loopt weer tot ver voorbij de hoek.
We overleggen even met Joey, maar met het vooruitzicht om 1,5 uur in de rij te staan, is de keuze snel gemaakt... Dus maar even een foto van ons voor de Sagrada. Jammer dat ie zo donker is uitgevallen.
Helaas is dit de kerk waarvan gezegd wordt dat ie nooit af komt. Hij staat nu weer veel meer ingepakt en in de stijgers dan vorig jaar. Jammer!
We hebben sinds vanochtend niks meer gegeten, en het begint nu wel te rammelen. En aan de zijkant van de Sagrada zit een Mac, dus niet veel later...
Rond half vijf willen we naar Parc Guell, ofwel Gaudi parc. Terwijl we bij de metro op het bord staan te kijken hoe we hier het snelst komen, worden we geholpen door behulpzame Spaanse. Dus wij met de metro. We stappen de metro uit, en kijken hoe we moeten lopen. Nou die vrouw heeft ons mooi aan de veter: Het wordt een aanslag op kuiten en rug! Wat een klim. Wij komen helemaal van beneden, en die paar roltrappen helpen niet veel.
Eenmaal boven is het wel een mooi uitzicht.
Waar we de vorige keer door de hoofdingang binnen kwamen, komen we nu aan de bovenkant van het park binnen, en moeten weer een stuk naar beneden lopen. Als Corina en Claudia nu die behulpzame dame waren tegengekomen...!
Wel goed punt voor mooie plaatjes, daar gaan onze modellen weer!
En een mooi uitzicht over de entree.
Maar het is weer een hoop lopen, en Claudia heeft veel last van haar knie. Mama troost ze even: We gaan zo zitten! Ze heeft ook weinig oog voor hoe mooi het hier is.
Dus iedere mogelijkheid gaan we even zitten, maar nog steeds geen terrasje. Met veel moeite kan er een lachje vanaf... als een boer met kiespijn. Eh... kniepijn!
Maar niet veel later: Terras, dorst, drinken!!
Maar dan "kregt iedereen d'n bekker..."
En de prijzen: Niet normaal meer. Het is self service, je moet bij een grot je bestelling doen. En een gewoon pilsje €5,00 en een cornetto €3,50. Ze maken echt misbruik dat hier verder geen concurrentie te vinden is. Iets over half 6 zijn we voldoende uitgerust en gaan weer verder.
Maar het is wel mooi hier.
We begeven ons naar de uitgang. Daar rusten we weer even. (Corina moest nog plassen...)
Dus nog maar een foto van het duo.
En wat foto'tjes van de entree.
Het metrostation is hier niet dichtbij. Weer 1200 meter lopen, en we zijn blij als we kunnen gaan zitten in de metro. Op naar de Ramblas. Hier komen we rond 18:30 uur aan.
En de twee tortelduifjes kunnen maar niet van elkaar afblijven. Zeker als er een waterpunt te vinden is, begint het geklier!
En we lopen weer verder over de Ramblas, totdat we aan de zijkant een markt zien. Daar wou Corina vorig jaar al kijken, maar daar hadden we toen geen tijd meer voor. Nu wel.
Van vers gemalen fruit, tot volle kraampjes met vis. Dat levert geregeld wel een hele vreemde geur op, he Jessica?
Want alle odeurs door elkaar is vaak niet lekker. Dan loop je weer langs snoep, en de volgende staat weer met verse vis. Echt vers: De kreeften leven zelfs nog, en bewegen zo af en toe op het ijs.
Hierna lopen we verder aan de zijkant over de Ramblas. Daar worden we iedere keer aangesproken of we niet binnen willen komen. Souvenirwinkeltjes en tapasbarretjes, de een naar de ander probeert ons binnen te krijgen. Corina is wel nieuwsgierig, en vraagt wat ze hebben, en wat het kost.
Maar we lopen verder, en kijken op wat kraampjes op de Ramblas.
We naderen het einde van de Ramblas, het standbeeld met Columbus er bovenop. Normaal staan er veel artiesten, maar we hebben er nog geen één gezien?
Maar net tegen het einde staan ze allemaal. Corina schrikt zich kapot als hij ineens zijn vleugels om haar heen slaat! Lachen...
En een ander zit zóó stil, Corina bestudeert hem van alle kanten... Is het nou een pop, of is het echt? Ze is zo onder de indruk: Hij krijgt van ons wat!
We komen nu op het einde van de Ramblas bij het beeld van Columbus. Daar moet bij de leeuwen natuurlijk nog een foto worden gemaakt van de tortelduifjes.
Nou vooruit, dan nog een. De rekening voor de fotoreportage komt nog wel...
Hierna lopen we gelijk de haven op.
Joey vindt het in het midden te druk, en loopt langs de zijkant. Totdat ie me toch een grote zeemeeuw tegen komt. Het beest kijkt arrogant om, en Joey glipt er snel langs. Jessica durft eerst niet, maar loopt er dan ook snel langs.
In de haven is het weer flink druk met bootjes. Ze komen af en aan gevaren.
Op het einde van de stijger zoeken we een terrasje op. Het gebouw is helemaal bekleed met spiegels. Iedereen probeert een foto te maken van zichzelf.
Achteraan pakken we een tafeltje, en hebben mooi uitzicht op de ingang van de haven.
We zien een cruiseschip aankomen. Maar deze komt hierheen. Echt hierheen! Indrukwekkend.
Recht voor onze neus draait ie helemaal om, en zet hem achteruit aan de overkant van het water.
Uiteindelijk ligt ie op zijn plek. Wat een gevaarte om zo precies te besturen.
En omdat het zo leuk is, nóg een foto'tje van ons via het spiegeldak.
Het loopt al tegen 21:00 uur als we weer verder gaan.
In de haven zijn inmiddels weer heel wat vissen te zien. "Waar zijn de Tucjes", vraagt Claudia. Helaas, in de auto, mooi pech!
We hadden Jessica vorig jaar beloofd dat ze dit jaar meer in winkeltjes mocht kijken. Dus we verlaten de Ramblas. Maar wat is dit nu? Barcelona is zo'n wereldstad, maar de gewone winkels zijn al gesloten. Alleen de souvenirwinkeltjes zijn nog open. Die heeft ze al genoeg gezien.
Dus we lopen terug naar de Ramblas en pakken de eerste beste metro naar Place Espagnol voor de fonteinen. Alleen lopen we in eerste instantie aan de verkeerde kant naar beneden. Joey en Jessica zijn al door de poortjes heen, als we onze fout ontdekken. Dus er gelijk weer uit, en aan de andere kant naar beneden. Wij lopen door de poortjes, maar bij Joey en Jessica weigert het kaartje: Te snel achter elkaar. Enfin, dan maar over het poortje heen, we hebben tenslotte een geldig kaartje. En Claudia is blij: Even niet meer lopen!
We stappen uit bij Placa Espagnol, en daar heb je een winkel Arena. (Nee, nie die in Den Bosch!) Dus hier naar binnen, kan Jessica toch nog even winkeltjes kijken.
Maar ook hier zijn de meesten al aan het sluiten. Ze kan wel wat zien, maar ze kan niet slagen. Helaas. Dan maar door naar fonteinen. Het is daar echt gruwelijk druk. En natuurlijk weer een foto'tje van die twee...
Hierna lopen langs de kleine fonteintjes naar het grote spektakel. We zien het al in de verte.
Aan het einde van de laan is de grote fontein. Wat een show. En druk, druk, we moeten ons best doen om bij elkaar te blijven. Maar het is niet voor niks, wat een show, heel indrukwekkend. Ik laat de foto's voor zich spreken.
Het was zeker de moeite waard, heel indrukwekkend. Heb er een filmpje van, die moet ik nog bijvoegen. Nog snel wat foto's van onszelf bij de fontein, en dan gaan we weer terug.
We lopen terug naar de metro met een hele meute die nu ook weg gaat. Er zijn echt veel mensen op af gekomen.
We hebben nog niks gegeten. Dus gelijk een terrasje op voor wat tapas. De ober is gruwelijk snel, maar ook erg druk. We zitten hier gelijk naast een politiebureau. Wat een drukte, zoveel auto's, motoren en ME Busjes. Wel een veilig gevoel voor de restauranthouder!
We vragen de kaart en kiezen wat kleine gerechtjes. Claudia kan geen keuze maken. "Mag ik ook een zakje chips?", en wij liggen in een deuk. Uiteindelijk wordt het een portie friet. We zitten rustig, en het loopt al tegen 23:30 uur. Ineens flitst door mijn hoofd: We hebben een dagkaart voor de metro, en gaan we dat nog redden voor middernacht? Dus we vragen om de rekening. Maar de snelle jongen is weg, en hebben nu een serveerster. En wat een arrogante dame! Dus geen fooi, of nie, Corina?
Als we eenmaal afgerekend hebben spoeden we ons naar de metro: Gehaald! Als je eenmaal binnen bent, is het goed. Dan kun je overstappen wat je wilt. Dus terug naar Camp Nou, voor de auto. Zo, het parkeren is ook een stuk duurder geworden: We moeten meer dan €20,00 afrekenen. Maar goed, het is wel de beste oplossing. We hebben de auto weer, en rijden rond 0:10 uur terug naar de camping.
Het is een mooi gezicht met alle lichtjes in de bergen. Maar dat is lastig in het donker, en het lukt Joey en Corina niet om een geslaagde foto te maken, helaas. De reis gaat voorspoedig en rond half twee komen we op de camping.
We mogen niet meer door de poort, maar Sanguli heeft buiten de poort ook nog een afgesloten parkeerplaats. Hier gaat de slagboom open, en we zoeken een plekkie. Het is iets over half twee als we op onze plek aankomen. Nog effe rustig zitten en wat drinken. Het was een mooie, maar wel heel vermoeiende dag!