Spanje, Sanguli Salou 2013
Van 9 juli t/m 2 augustus 2012
Dag 4, Vrijdag 12 juli
Zo rond 8:30 uur worden we weer wakker van de buren met het gejank van Maxje en hun wagentjes die op volle snelheid met knarsende banden langs de caravan razen. Vreselijk! Ik ga mezelf maar opfrissen, en als ik terug kom, zijn Jessica en Joey ook al wakker. Ze schrikken ervan dat het pas 9:00 uur is. Ik laad de bedjes op het karretje, en ga bij het strand alvast een plek aan het water reserveren.
Eenmaal terug ga ik verder met de site. Speciaal voor Sanguli heb ik een extra netwerkadapter gekocht, die veel sterker moet zijn. Maar ondanks dat we hemelsbreed zo'n 10 meter van het internetcafé zitten, weer een ontzettend slechte verbinding. Hoe ik ook ga zitten met mijn antenne!
Uiteindelijk gaat ie goed, en kom ik tot 7 foto's te gaan, valt de notebook in slaapstand. En wat ik ook probeer, het lukt maar niet. Dus toch maar weer wandelen naar het café. Ook daar gaat het moeizaam, maar uiteindelijk hebben ze in Nederland weer wat nieuws te lezen.
Vandaag gaan we naar het strand, en als ik terugkom van het internetcafé zijn de luchtbedjes al bijna allemaal opgeblazen. Goed bezig!
Rond 12 uur zijn we helemaal klaar, en kunnen we vertrekken: Vamos a la plaja!
Een kwartiertje later, we zitten net op onze plek, horen van een meter of 20: "Hola!" Het is de vaste masseuze van Corina, en ze heeft ons al van verre herkend. Er wordt gelijk een afspraak gemaakt rond een uur of 1.
De zon schijnt volop, dus wel zaak om goed in te smeren!
Het is nog geen 13:00 uur, maar daar is de masseuze alweer. Het bedje wordt verbouwd, en Corina gaat lekker genieten.
En de rest... ligt ook voor pampus!
Vorig jaar is onze ballenpomp gesneuveld, dus ik ga een rondje maken om er een te bemachtigen. Claudia wil graag de paprikachips die oma altijd meebracht, dus ik langs hotel Augustus. Het eerste souvenirwinkeltje is helemaal uitgestorven. Failliet. Enfin, dan maar door naar de super... Ook weg! De crisis is goed te merken hier. Ik loop langs verschillende andere winkeltjes, en uiteindelijk een ballenpomp. Kom terug op de plek: Past het puntje niet op die pomp! Weer terug. Ach, zo ben je bezig nietwaar?
De tortelduifjes vermaken zich uitstekend in het water. "Lekker zo, he Joey?".
En Claudia en mama? Het vertrouwde beeld: De een als een mummie op het bedje, de ander aan het lezen. Stevige lectuur, de Privé.
Jessica en Joey vermaken zich uitstekend in het water. Ik heb inmiddels de bal opgepompt, en weet Claudia zo gek te krijgen om ook het water in te gaan.
De zon is weer sterk vandaag, en Claudia heeft snel last dat ze in haar gezicht verbrand. Dus goed insmeren. Nou dat laat maar aan mama over, het gaat er stevig op! Zo stevig, dat ze roept: "Mama!". Oei, dalijk gaan ze nog op de vuist!
En dan, wat zien we nu? Corina gaat in de zon liggen! Het moet niet gekker worden. Het duurt niet lang of ze is vertrokken. En hoppa, Claudia pikt gelijk het andere bedje in. iPad erbij, geen kind meer aan. En de reporter? Die gaat wel weer op een handdoek op het zand...
En dan ineens een hoop lawaai. Wat is dat nu? Een slang aan een Jetski die water naar beneden spuit. En daar bovenop staat iemand. Hij maakt koprollen, en schiet geregeld het water in, om een paar meter verder weer als een pijl uit het water te schieten. Net als ik de camera heb gevonden, houden ze ermee op. Nog net één plaatje kunnen schieten.
Jessica en Joey zijn inmiddels naar het chloorbad op de camping, en rond 17:00 uur gaan wij er ook naar toe. Eerst wat spullen afgooien bij de caravan. Net als wij willen gaan, komen ze terug. En kunnen weer gelijk omdraaien.
De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Eerst is Corina in de volle zon gaan liggen, en nu gelijk het water in. Claudia er gelijk achteraan. En al snel ligt alles in het water...
Het loopt al tegen 18:00 uur, en er zijn al veel lege plekken. Zelfs direct aan het water. Maar niet voor Joey en Jessica, die hebben een plekje achteraf, ja ja...
We gaan vandaag eten in Salou. Dus snel opfrissen, en dan met het treintje naar het centrum. Altijd leuk voor de foto...
Joey en Jessica lopen iets voor ons uit, en het duurt niet lang of ze worden al aangesproken door een "propper" om ze te verleiden om vanavond vooral naar hun club te komen. "Nee, we gaan eten!", zegt Jessica.
We zoeken een tafeltje op een gezellig terras, en bestellen eerst wat te drinken. Dat gaat er wel in, Proost! Joey zegt: "Zo sta jij nergens op", pakt het toestel, en nogmaals: Proost!
Het duurt even voordat we onze keuze hebben gemaakt, en nog langer voordat we ons eten hebben. We hebben allemaal kleine gerechten besteld, soort van tapas. Het is heerlijk, en in no-time is alles op. Dus effe een foto van vóór, en na.
Na het eten lopen we het centrum in, en komen al snel op de bekendste winkelstraat, leuk verlicht over de hele lengte. Het gaat winkeltje in, winkeltje uit, en overal rondkijken. Joey in ik lopen er maar een beetje bij. Totdat ik de slippers zie die sterk lijken op die hele fijne die 2 jaar geleden gesneuveld zijn. Nergens meer kunnen vinden. Dus even gepast, en ondanks de forse prijs voor een paar slippers, worden ze ingeladen. Uiteindelijk heeft bijna iedereen wel iets "gescoord".
Na het shoppen willen we ergens gaan zitten om wat te drinken. "Oh, kom maar mee", zegt Jessica. We schieten de hoek om, en zitten gelijk bij de Heineken bar. En niet veel later hebben we allemaal iets lekkers te drinken. Drinken! Niet dat kleffe gedoe!
Het is een gezellige bedoeling met Nederlands muziek, die volop meegeblerd wordt door de aanwezige mensen. "Schatje mag ik je foto", "Woonboot" en "Binnen" van Marco Borsato, om maar wat te noemen. Hebben jullie een idee van het Radio Mexico gehalte!.
Bij het 2e rondje vraagt Claudia of ze een Flugeltje mag. Dat mag van mama, maar alleen als ze het "goed" doet. Dus: 2x tikken op tafel, dopje op je neus en laat maar vallen!
De rest bestelt allemaal tropische drankjes, maar ik hou het simpel. Waar zitten we? Juist!
Om 0:44 uur (toepasselijk) gaan we terug. Er rijdt geen treintje of bus meer, en een taxi met 5 man wordt ook lastig. Dan maar lopen, het is maar een half uurtje... En voor de temperatuur hoeven we het niet te laten, het is nog 22 graden! (sorry Nederland).
Dus we lopen over de boulevard terug. Langs de fonteinen, de haven en de strandtentjes. En als Jessica moe wordt... wat een gentleman is ie toch!
Tegen half 2 zijn we terug op onze plek. De tortelduifjes zijn nog even het strand opgeschoten. Maar niet veel later komen ze ook terug, en tegen tweeën ligt alles te slapen. Goh, wat vliegen de dagen zo!