Vakantie Spanje 2011 Sanguli Salou

Woensdag 20 juli
De reis ernaar toe...



En dan de overnachtingscamping.
Wat verder doorgereden dan normaal.
Vienne voorbij, en gestopt zo'n 20 km voor Orange.
Daar scheen in ieder geval de zon.

Overal werden de mensen neergezet.
Wij stonden op een pad, anderen stonden tegenover ons, wat eigenlijk helemaal geen plek was.
En er stonden zelfs mensen op het basketbalveld, gewoon op een asfalt veldje!
Maar terwijl ik nog de laatste hand legde op de overnachting, werd er al goed voor mij gezorgd:


Nog meer overnachtingscamping...
Wel mooi, maar het sanitair: We hebben maar één wc, en we moeten met z'n twee (en twintig veldjes)





Donderdag 21 juli
Na één overnachting op Sanguli.
Zo rond een uur of 2 kwamen we aan, en Hennie en Rietje hadden mooi voor ons een plek geregeld.
Vlak bij de plek waar we zouden komen staan. (A152)
Gelukkig was het weer perfect!


Vrijdag 22 juli
De volgende dag was het tot de middag bewolkt.
Maar dat was niet erg om op te bouwen.

En dan kwam gelukkig weer de zon:



Traditie is altijd eerst uit eten.
De 1e avond was bij het "oude" Tropical.
Helaas geen foto's van, maar het was ook een stuk minder dan toen het Tropical was.
De 2e avond hebben we op de camping gegeten.
Dat was heel goed en lekker eten!






De andere dag natuurlijk naar het zwembad:



's-avonds lekker eten op de bakplaat.



Maandag 25 juli
De eerste dag op het strand.

Maar eenmaal bij de tent...




Maar dat doet mama 's-ochtends ook al!



Ik had een net gespannen voor wat schaduw.
Maar de 1e nacht op ons eigen plek waaide het zo hard, dat het finaal is afgescheurd!!



Maandag 26 juli
's-Ochtends begon ik met hardlopen naar Cap Salou.
Zo'n 50 minuten later moe maar voldaan aan het ontbijt geschoven, de rest was inmiddels ook wakker geworden!

Daarna gingen we met z'n allen naar het zwembad.
Helaas betrok het uit de bergen en was de zon snel verdwenen, zo rond 15:00u
De temperatuur bleef wel goed.




En om m'n vrouw helemaal van dienst te zijn: Zo hoefde ze de ipad niet eens meer vast te houden!!






Dinsdag 26 juli.
Vannacht onweer gehad.
Tot mijn grote verbazing 's-ochtend een zak met water in de voortent.
Ik krijg het dak zonder zijflappen niet zo strak als ik wil, geprobeerd met extra stokken het dak te verstevigen.
En maar hopen dat we gewoon niet meer buien krijgen!

De dag begint zwaar bewolkt, en we besluiten spontaan om naar Barcelona te gaan.
Wel wat laat vertrokken, en om 12:45u parkeren we bij het stadion Camp Nou.
Tijdens de 1:15u durende rit vragen we ons af of we het wel droog houden, er hangen echt donkere wolken boven Barcelona.
Maar gelukkig trekt het bij Barcelona zelf helemaal open, en wordt het een schitterende dag met 33 graden.

Bij het stadion hebben ze het wel slim gedaan. Om binnen te kunnen komen moet je eerst door de winkel.
Ondanks dat er €81,= voor een origineel shirt wordt gevraagd vliegen ze de winkel uit, ongelooflijk.

Er volgt even een gesteggel of we wel of niet het stadion in gaan, we zijn eigenlijk met een te grote groep.
Gelukkig wordt er snel een compromis gesloten: De rest gaat daar een terrasje op, en wij sluiten aan in de rij.


De entree voor de Barca Experience is €22,00 voor een volwassene en €16,50 voor een kind. Kassa!

Binnen is één groot museum van Barcelona.
Het is net als bij de Ikea: Je moet precies de pijltjes volgen, een andere weg is niet mogelijk.
Maar zo zie je wel alles.

Zo ook de diverse bekers van de Champions Legeue.
We nemen hem mee!

Nog even een speler interviewen in de Press Zone...


Vanaf het stadion nemen we de city tour bus.
Eventjes €74,00 afrekenen voor de bus, slik.
Het is veel geld, maar ja, als je dan om 8:00u begint valt het nog wel mee, het ligt aan ons zelf dat we zo laat zijn.
Maar je ziet dan wel alles, en je krijgt koptelefoontjes waarbij je alles in het Nederlands kan volgen.

We stappen uit op Placa Catalunya, het begin (of einde) van de bekende Ramblas

We lopen de Ramblas af richting de haven.

Wat een figuren kom je hier tegen!

Aan het einde van de Ramblas kom je bij het bekende standbeeld van Columbus

Vanaf hier lopen we naar de haven.

Vanaf de haven weer op de City Tour Bus.
We komen langs de bekende kerk van Gaudi, de Sagrada Familia.
Gezien de tijd, én de rij voor de kerk, is er geen tijd om de kerk te bezoeken.
Het blijft bij de plaatjes vanuit de bus.

We rijden door naar het park van Gaudi, Park Guell.
Wat is het daar mooi zeg!



En, vanaf de berg, een schitterend uitzicht over Barcelona.

Het is inmiddels 21:00u geworden, en kunnen nog net de laatste rit van de City Tour pakken naar Placa de Catalunya.
We willen eigenlijk nog de waterfontijnen bekijken op Placa de Espanol, maar we weten niet zeker of die vandaag wel zijn.
Ook weten we niet hoelaat, dus wellicht zijn we ook al te laat.
We besluiten daarom de metro terug te nemen naar Nou Camp, en we moeten ons nog haasten om nog op de camping te mogen.
Hier komen we 23:55u aan, net op tijd, en met nog maar voor 40km in de tank... oei.
Maar we kunnen wel terugkijken op een hele indrukwekkende dag Barcelona.

Eenmaal terug op de camping hebben de buren "enkele" vrienden verzameld.
Ze zitten met een man of 30, en radio Hollanio op 10 tegenover ons. Wat een herrie, het is compleet feest.
Tot 00:15u dan komt de 1e bewaakster.
Het kost nog een half uur en 2 bewakers om de buren te overtuigen dat ze nu echt stil moeten zijn!
Hopelijk zijn ze genoeg gewaarschuwd voor de rest van de vakantie, want dit is echt niet normaal.

Donderdag 28 juli
De dag begint schitterend.
Volop zon, en de temperatuur stijgt al snel. Dus vandaag naar het strand.
Jessica was gisteren niet helemaal lekker en komt rond 11:30 pas uit haar bed gekropen.
Zelfs het bezoek van 2 jongens kon haar niet overtuigen om er eerder uit te komen.
Ach gaf mij even de tijd om dit in elkaar te flansen.

Zoals de dag is begonnen, is ie ook gebleven.
Heel even de angst dat het weer bewolkt zou worden, maar nee, het bleef lekker zonnig.
Lekker dus voor het water...
(rechts Claudia, links Angela op het luchtbedje en daarvoor Nikki)


Helaas had Corina "opoe op bezoek", en kon niet het water in.
Maar gelukkig is er op  het strand genoeg te doen om ook Corina te vermaken...

Ik ben ondertussen ook bezig met mijn favoriete bezigheid: Lekker dobberen op de zee...


Ook Claudia kan d'r eigen uitstekend vermaken...


Eenmaal terug bij de caravan gaan we weer lekker van de bakplaat eten.



En waar was Jessica?
Die had inmiddels wat "oude" bekenden weer ontmoet, Stan en Rick, en wou niet met meer met ons mee.
Die ging met "de jongens" naar het zwembad op de camping.
Gelukkig voor mama kwam ze wel even langs op het strand om haar gezicht te laten zien.
Ze zou om 18:00u op de plek terug zijn.
Dus ging Corina iets over half 6 terug naar de plek. Claudia volgde niet erg veel later.
En ja, ik denk dat het voor mij niet veel goeds betekend, maar het lukt mij alleen om alles mee terug te nemen...
Vanavond gaat Jessica voor het eerst alleen met de jongens de camping af.
Beslissing van Corina zelf, wow, ik ben benieuwd

Gelukkig werd Jessica netjes op tijd door een van de jongens afgeleverd bij de caravan.
Dus dat is goed gegaan, een hele opluchting.

Vrijdag 29 juli
De dag begint bewolkt.
Ik wil even het nieuws kijken, maar onze achterburen hebben een net opgehangen: Geen ontvangst meer.
Uiteindelijk de schotel maar verplaatst en opnieuw uitgericht.
Het afgescheurde net ook maar opgeruimd, we hebben genoeg schaduw van de bomen.
Net op tijd, want niet veel later begint het te regenen.
Jessica is erg moe en komt pas rond 12:30u haar bed uit.
Aangezien het niet best weer is, maakt het ook niet uit. Tis voor haar toch ook vakantie, nietwaar?

Ondertussen ben ik nog steeds aan het rommelen om deze site in de lucht te krijgen.
De internetdekking is niet best, en overbezet. Maar met vallen en opstaan krijg ik hem uiteindelijk in de lucht.
Nu even de thuisblijvers op de hoogte brengen met een SMS'je.

Zo tegen half 2 toch besloten om naar het strand te gaan.
Het is nog wel bewolkt maar het lijkt op te klaren.
Het is heel erg stil op het strand, en er hangen rode vlaggen dat je niet de zee in mag.
Men heeft een afwatering van de berg opengezet, en er stroomt allemaal vuiligheid de zee in.
Gelukkig van ons af, dus later kunnen we wel de zee in.

Zo rond een uur of 3 klaart het op.

Maar even later heeft Claudia er genoeg van, en wil naar het zwembad.
Dat treft, want Jessica is bij d'r vriendjes en zijn van begin af aan gebleven bij het zwembad. En mama is toch wel benieuwd hoe het daar mee is.
Na 2 rondjes rond het zwembad kom ik ze gelukkig tegen en ze stelt mama even op d'r gemak.
Of de duvel er mee speelt: We zitten net aan het zwembad, en de zon verdwijnt weer.
We blijven niet lang en gaan terug naar de caravan.
En jawel hoor, daar komt de zon weer, en het wordt een zwoele zomeravond.

De rest gaat naar Cambrils, maar zo snel, dat wij besluiten om lekker rustig bij de tent te blijven.
(met 2 puberdochter gaat het 's-avonds niet zo snel...)
Onze nieuwe frietpan krijgt zijn vuurdoop.
Van Jessica is nog geen enkel spoor, dus die mag straks d'r eigen kliekie opwarmen.
Om 19:15u komt ze aangelopen. Koud of niet, onze kliko eet lekker door!

We zouden gaan rikken bij Hennie en Rietje.
Alleen komt er zoveel aanloop, dat er uiteindelijk helemaal niet gekaart wordt.
Maar gezellig is het zeker!!



Jessica wordt netjes op tijd terug gebracht door Bas, een jongen van 18.
Claudia loopt mee naar de tent, maar dat  bleek achteraf niet zo'n best idee.
Jessica wil alleen met haar groepje zijn, en stuurt Claudia de caravan in.
Deze accepteert dit niet, met een ruzie tot gevolg.

Uiteindelijk gaan wij maar mee en zitten nog even aan de tent.
Opeens komt de moeder van Stan. Deze wist niet waar deze was en is in alle staten.
En nu komt de aap uit de mouw: Jessica is niet bij Railway (vroeger Tony's bar) geweest, maar is met de groep Salou in gegaan.
Naar Snoopy's. Moeder natuurlijk gelijk in de stress, en papa ook niet blij. (op zijn zachts gezegd!)
Enfin, we liggen pas om 2:30u op bed.

Zaterdag 30 juli
We schrikken pas om 11:00u wakker.
Waarschijnlijk omdat we gisteren pas zo laat zijn gaan slapen.
De dag begint in ieder geval schitterend. Mooi weer, en de temperatuur loopt al snel op.

Het wordt een hele fijne stranddag.
Alleen is het wel zaterdag, en hebben dus ook alle spanjaarden weekend
Het is dus behoorlijk druk.

Het water is heerlijk, en de golven zijn lekker hoog.
Hierdoor hebben de kinderen veel plezier in de zee.

Corina kan na Barcelona haar zonnebril niet mee vinden.
Dus wordt er bij de plaatselijke middenstand even een nieuwe bril gescoord.
Deze mensen lopen de hele dag op en neer met zonnebrillen, petjes en tasjes, om deze aan de man te brengen.

Jessica zit bij haar vriendjes en neemt Nikki als moeder de gans met haar mee.
(Wat ik ook probeerde, Nikki wou niet op de foto...)

Ik ben ondertussen op zoek naar een cafe waar ze de kwalificatie van de formule 1 laten zien.
Tropical is er niet meer, en de engelse pub heeft hem ook niet op staan.
Gelukkig hebben we op Sanguli een sports cafe, en daar loopt het snel vol met formule 1 fans.
Uitslag voor de kwalificatie is iets minder, hopelijk komt het in de race weer goed.

Eenmaal terug bij de tent vindt Claudia haar nagels te lang.
Maar dat heeft altijd toch meer voeten in aarde bij Claudia, zoals je op de foto kunt zien.


Het avondeten houden we simpel.
Wat de engelsen eten als ontbijt, nemen wij als avondeten: Bacon and eggs.

Ik ben blij dat we een goede satellietontvanger hebben: zo kan ik mooi de voetbalwedstrijd om de Johan Cruijf Schaal kijken.
Helaas voor mij eindigt de wedstrijd tussen Ajax en Twente voor een winst voor Twente.

Vannacht om 3u30 staan Corina en ik weer buiten.
Er is een fikse onweersbui en we moeten alles snel binnen halen.
Er was flink wat onweer voorspelt, maar het blijft gelukkig bij een half uurtje fikse regen.
Al met al zijn we toch wel weer even wakker.

Zondag 31 juli.
De dag begint zonnig, en blijft de hele dag zo, een schitterende stranddag.
Helaas is Claudia door haar "lange" korte broek doorgelopen.
Daar heeft ze veel last van, en zeker in het zoute water.


Het is de laatste race van de Formule 1 voor de zomerpauze.
Op aanraden van Hennie ga ik kijken bij de engelse pub, en ja hoor, daar staat de Formule 1 op de schermen aan.
Ik ga er zitten met een originele engelse Carlsberg  "pint", en al snel volgen er meerdere  F1 fans.
Het wordt een  leuke spannende race in Hongarije, en  rond een uur of  4 ga ik weer terug.
Met Claudia gaat het inmiddels weer wat beter.
We gaan nog even langs het chloorbad in Sanguli, en daar is ze weer helemaal  hersteld: Ze vliegt met Nikki en Michelle de glijbaan af.

Verder weinig meegemaakt. Even weer simpel gegeten, gedoucht, en nu aan de koffie bij Angela en Patrick.
De koffie gaat verder in schnapps. Eerst "iets creme achtigs met citroen", gevolgd door Pina Colada.
Dat heeft zijn invloed op de dames, de een na de ander is "afgewerkt".

Claudia blijft alleen bij de caravan en leert een nieuw vriendinnetje kennen. Haar naam is Naomi.


Maandag 1 augustus.
Onze buren vertrekken met nogal al wat bombarie.
Hierdoor ben ik al om 8:15u wakker, en kan niet meer slapen.
De dag begint erg bewolkt.

Het is maandag, dus ik denk lekker met een bakkie het nieuws te kijken... mooi niet.
Er heeft weer iemand langs de schotel gelopen, en ik heb weer geen signaal.
Gelukkig heb ik mijn satfinder, en 15min later kan ik alsnog het nieuws kijken.
Hopelijk wordt dit geen dagelijks ritueel?

Patrick is op zoek naar een bakplaat op elektriciteit en vraag of ik mee wil rijden naar de campingwinkel bij Cambrils.
Daar wordt niet gevonden wat ie zoekt, en we eindigen bij de Carrefour in Reus. Daar wordt wel gevonden wat ie zoekt.
Of het zo moet zijn: We komen terug op de camping en de zon breekt door.
Snel wordt alles in gereedheid gebracht om naar het strand te gaan.

Onze eerste luchtbed heeft een stoeipartij tussen Henk (zwager van Patrick) en Angela niet overleeft.
Ik trek de stoute schoenen aan, en ga terug naar de winkel waar ik hem gekocht heb.
Omwisselen zit er niet in, maar ik krijg wel een goeie "discount" voor een nieuwe.
Maar ik ben nog niet terug bij onze plek, of ik ben hem al kwijt aan onze jongste dochter.

Corina wordt aangesproken door een dame "Massage?". (Ma Sa Geee?)
Eerst zegt ze, kom om 16:00u maar terug. Maar ik ben nog niet terug uit de zee, of ze heeft al haar massage.
Reden: Om 16:00u is er teveel kans op politie!!
Zoals je kunt zien geniet ze ervan met volle teugen, en er wordt alweer een afspraak gemaakt voor de andere dag!

Helaas pakken de wolken rond 4 uur weer samen.
Het lijkt alsof het zo weer over kan waaien, maar er is hier geen pijl op te trekken.
De wolken pakken echt samen, en we besluiten om terug te gaan naar de camping. Het is toch al een uur of 5.

We zijn goed en wel op de camping terug, en het zonnetje breekt weer door.
Corina begint aan het eten. We zijn wel dankbaar voor de bakplaat, ideaal ding, we hebben nog bijna niks op gas gedaan!
Ze heeft zichzelf getrakteerd op garnalen.
De garnalen zijn alleen nog bevroren, en willen maar slecht ontdooien. Ik ben benieuwd...


Enfin, "As the world turns" is bezig, dus tijd genoeg. Zo is Corina ook blij met de schotel.
Al eist het strandweer wel zijn tol... de oogjes vallen al snel dicht:


Corina vindt de garnalen geen succes.
Een geluk voor mij, ze bakt ze allemaal voor mij, héérlijk!
En voor Jessica is het ook een feest... ze kan weer lekker kledderen!


De Ooitjes zijn door zuslief uit eten genomen.
Morgen komt "de familie", en dit is het enige moment dat ze nog samen zijn.
Wij blijven lekker rustig bij de tent.
Claudia is moe en duikt "weer" de tent in.
Jessica is naar Stan en Rick, die komt straks wel weer aanwaaien.
We kijken wat tv en zitten nog even bij Patrick en Angela.
Niet te laat, want morgenvroeg komt de familie, en Pat en Angela moeten er al vroeg uit.

Dinsdag 2 Augustus.
We worden 's-ochtends om 7:30u gewekt door regen.
Later blijkt dat dat precies het moment was dat de familie arriveerde!!
Even later, als ik in het wc gebouw mezelf aan het opfrissen ben, weer een bui.
Nu zal de familie wel op het strand aangekomen zijn...

Het klaart gelukkig weer op, en het wordt een zonnige, maar wel heel erg winderige dag.

De groep is nu wel ineens een stuk groter

En allemaal tegelijk op één bedje, dat kan nooit goed gaan

Door de harde wind staan er ook lekkere golven, en Claudia geniet met volle teugen.

Samen met Arjan zijn ze lekker hele middag bezig.


Op de terugweg naar de camping komen we langs de Plana, een organisatie die dagtrips organiseert.
Hier ziet Claudia de aankondiging voor de supercup van Spanje: Barcelona - Real Madrid.
Op 17 Augustus, daags voor vertrek.
Ook de prijs, €110,00 per kaartje (incl bus en gids) is toch ook nog wel een struikelblok.
Vorig jaar zouden we ook gaan, maar toen waren we te laat en waren alle kaartjes al weg.
Het is natuurlijk een unieke gelegenheid, en Corina hakt de knoop door: Ga nou, dit maak je maar één keer mee!
Ik vraag Patrick nog of ie mee gaat, maar die moet eerst nog overleggen met Joep.
Met de ervaring van vorig jaar besluiten wij toch niet langer te wachten en ik ga met Claudia de kaartjes halen.
Wow! Barcelona - Real Madrid, in Nou Camp, we zijn héél benieuwd!

's-avonds trekken we Cap Salou in, en lopen langs de rotsen.

Het is inmiddels al 21:30u en hebben nog niet gegeten.
Gelukkig zijn er op Cap Salou genoeg restaurants, waar we lekker gaan zitten eten.

De keuze van het restaurant werd door Corina gemaakt.
Even later weet ik waarom:

We lopen hierna nog even door de winkelstraatjes van Salou, en nemen rond 23:00u de bus terug naar Sanguli.
Patrick en Angela zitten nog voor de tent, waar we nog even een afzakkertje nemen.
Zij gaan morgen met de hele familie naar de markt in Cambrils.
Daar is vorig jaar Claudia niet goed geworden door de warmte en de drukte, dus wij besluiten om niet mee te gaan.

Woensdag 3 Augustus.
De dag begint met een waterig zonnetje, maar de temperatuur loopt al snel op.
Ik haal even een krantje, stokbrood en de was beneden op, en ben al helemaal bezweet als ik weer aankom bij de caravan.
Het beloofd een zeer warme dag te worden.
Het is inmiddels 11:45u geworden, en Corina maant de oudste om nu toch maar uit bed te komen!
Na wat aandringen komt ons zonnetje er toch maar uit.


Zoals gezegd wordt het een warme dag. Het lijkt wel de warmste dag tot nu toe.
Er staat ook maar weinig wind, tot teleurstelling van onze jongste, die weer gehoopt had op hoge golven.
Maar Patrick en Henk hebben een waterfiets gehuurd, en terwijl wij nog aan komen lopen zijn beide dochters al in het water.
Hiermee beleven ze allemaal veel plezier. (al is ie af en toe een beetje te vol....)


Jessica haalt mama zelfs over om een potje te tennissen.


Dagelijks vliegt er ook een reclame vliegtuig langs.
En als je naar hem zwaait, slingert ie het vliegtuig ook alle kanten uit.
Hij zwaait zelfs terug uit het raampje.
Maar juist als ik m'n fototoestel in de aanslag heb, verdwijnt ie over Cap Salou, en zien hem niet meer terug.
Heb ik weer.


De iPad is niet alleen voor mama, en wordt door de hele familie opgeëist.
Alleen wanneer papa erachter mag?....



Het is zóó warm, dat zelfs Corina verkoeling zoekt, zéér zeldzaam...

En zelfs papa wordt ondanks de hitte overgehaald om in beweging te komen...


Oh ja, wat ik helemaal vergeten ben te schrijven: Patrick en Angela kregen de caravan uit de stalling met "enkele" ongewenste bezoekers.
Ze hadden namelijk in allebei de luiken in het dak een wespennest.
Nu dacht Patrick alles verwijderd te hebben, tot ie vandaag weer gezoem hoorde.
Er zat dus nóg een nest, bij het rooster van de douche in de caravan.
Ook deze werd weer vakundig verwijderd.
Dus mocht het bij de Heineken niet meer lukken kan Pat zo een andere carriere beginnnen...


Vervolgens wordt de maaltijd door de dames weer vakundig voorbereidt:

Ook Claudia helpt goed mee...

Maar uiteindelijk volgt er weer een lekker maaltijd.
Ik wou zeggen "Simpele maaltijd", maar ik word door Corina op mijn vingers getikt dat ie niet "simpel" was!

En bij iedere maaltijd hebben we altijd "mee-eters"
Ik probeer de hele groep op de foto te zetten, maar dat valt nog niet mee.
Na tig (vooral lege) foto's geef ik het op, en moeten jullie het doen met één mee-eter...


Patrick en Angela zijn door zijn zus meegenomen voor hun "laatste avondmaal".
Henk en Diana gaan morgen weer naar huis, en willen nog één keer lekker uit eten.
Bij Nick's Eetcafé, een cafetaria.
Patrick kijkt een beetje sip, want die weet al dat ie een hoop vlees morgen weg kan gooien.
Maar hij wordt snel overtuigd, wellicht zien wij ze later voor nog een afzakkertje.
(later blijkt dat het niet gaat voor het eten, maar de dames zijn gek van de Sangria aldaar!)

Inmiddels is de afscheidswedstrijd voor Edwin van de Sar begonnen.
Mooi afscheid voor een wereld keeper.
Claudia kan het niet echt boeien, die wil alleen nog live wedstrijden tussen wereldteams, zoals Barcelona en Real...

De rest komt uit Salou en neemt nog een afzakkertje bij ons.


Henk was aan het begin van de week al onder de indruk van mijn shirt van Barcelona. "Je geeft licht, man".
Hij had die middag al gezegd dat ze een cadeautje voor me hadden, en ze hadden de grootste lol.
Alleen ik wist natuurlijk niet waarom. Als ik ook maar iets met oranje had, kwam ie al niet meer bij.
Het oranje luchtbed, en als ik in de oranje stoel van Patrick ging zitten, moest hij al lachen.
Nu was het moment daar dat ik er ook achter zou komen: Hij had voor mij nagellak in dezelfde felle kleur!
Ik niet te flauw, doe maar op!

Hilariteit alom, natuurlijk!
Er wordt nog flink wat afgelachen om mij nagels, en het wordt nog een latertje.

Donderdag 4 Augustus.
Ik wordt wakker, en loop naar buiten. Daar zie ik pas hoe fel oranje m'n nagels zijn.
Ondanks mijn toezegging dat ik vandaag mee rond zou lopen, zoek ik toch snel de nagellak remover!
Want vandaag komt mijn moeder, en om nu zo rond te lopen op de luchthaven en Hotel Augustus, dát gaat me toch een beetje te ver.

Volgens internet zal mijn moeder om 11:30u landen.
Dus om 11:00 vertrokken, even getankt, en precies om 11:30u lopen Jessica en ik de aankomsthal in.
Wat blijkt, is ze al 10 minuten geleden geland.
Dus even zoeken door het glas, en ja hoor, daar staat mijn moedertje bij de bagageband.
In alle hectiek de fotocamera vergeten, dus helaas geen plaatjes van.
Ze gaat mee naar Sanguli waar ze eerst geniet van een goeie bak koffie.

's-Middags gaan we naar het strand, en ja hoor: Weer het fototoestel vergeten.
Maar helemaal niet aan gedacht: Mijn telefoon heeft ook een fotocamera.

Niet zo'n beste kwaliteit, maar hebben we toch iets, niet dan?

Vanavond gaan Henk, Diana, Arjan en Daan naar huis.
Henk en Daan slapen alvast wat bij.

We nemen om 19:30u afscheid van hen, want we moeten gaan eten.
Ma heeft ons namelijk uitgenodigd om bij Hotel Augustus te gaan eten, en dat begint om 19:45u.
En dan moet je er snel bij zijn, want anders staat er een flinke wachtrij.
Dus na "huggs and kisses" we wensen ze een prettige terugreis, en gaan de heuvel af naar het hotel.

Zoals vorig jaar smaakt het weer heerlijk, en we zitten al snel vol.


Ze zit in dezelfde kamer als vorig jaar, alleen 2 etages hoger, op de 4e.
Claudia en ik gaan wat halen voor haar, en de 4e is best hoog!


Maar het uitzicht is prachtig!
Ik maak nog wel een plaatje, want je raadt het al: Fotocamera vergeten!

We nemen wat te drinken op het terras.
 
Nu is het wachten tot de show begint, want die zijn over het algemeen heel mooi bij Hotel Augustus.
Eerst is er dan de kinderanimatie en een bingo. In alle talen behalve het nederlands.
Ik maak er met Jessica een spelletje van wat het cijfer is.


Vanavond is het een Mongoolse show.
Heel indrukwekkend, zeker hoe lenig die dames zijn!



Moeders was al vanaf 4:00u op, en daar gaat langzaam het lichtje uit.
Dus rond 23:00u gaat moeders naar haar hotelkamer.
Wij nemen de achteruitgang, en staan aan het strand.
Daar staan altijd hele groepen afrikanen die illegaal van alles willen verkopen.
Er volgt weer een spel met afdingen, en de dames gaan naar huis met 3 tassen.
Rond 24:00u zijn we weer op onze plek en gaan niet veel later naar bed.

Vrijdag 5 Augustus.
De dag begint met een waterig zonnetje.
Dat blijft eigenlijk de hele dag zo.
De Ooitjes gaan eerst naar het 3e zwembad, en zullen later naar het strand komen.
Oma heeft er weer niet aan gedacht dat ze in het buitenland iets anders haar telefoon op moet starten.
Hierdoor heeft ze de SMS niet ontvangen, en we overvallen haar.
We moeten hierdoor even wachten, en heeft Corina even de tijd om een foto te nemen van een Nederlandse pakezel in Spanje.

Zo gaan we iedere dag op weg naar het stand.
De rest draagt dan nog een luchtbedje en een band. (toch eerlijk verdeeld, niet?)

Eenmaal op het strand is er geen spoor van de familie.
Zij zitten bij Maritiem, ze waren te laat voor bedjes.
Omdat de Ooitjes aangaven dat zij later ook naar het strand komen, besluiten we wat ruimte te reserveren...

Aangezien we maar één parasol hebben, worden creatieve manieren gevonden om toch te kunnen lezen.
Voor wie het niet ziet, daaronder (achter) ligt Claudia.


Fred en Peter komen even langs en geven uitleg dat ze te laat waren voor bedjes en zonnescherm.
Helaas worden de bedden en zonneschermen voor de hele dag verhuurd, dus kans op een plaatsje is erg klein.
Maar we houden het in de gaten.

Ondanks het waterig zonnetje is de temperatuur hoog.
En met maar één parasol wordt de schaduw gedeeld.

Omdat Jessica en Claudia nu alleen zijn, besluiten ze met elkaar een balletje over te gaan gooien.
Helaas nemen ze het "over" gooien iets te letterlijk...
Claudia gooit hem geregeld over Jessica heen om haar verder in de zee te gaan. (en zelf wil ze niet verder in zee).
Jessica reageert weer door hem voorbij Claudia te gooien.
Je raadt het al... dat gaat niet lang goed.

Hierop neemt oma de touwtjes in handen, en gaat met de kinderen een balletje overgooien.

Maar helaas.
De trend was al gezet, en Claudia geeft er de brui aan.
Oma en Jessica gaan vrolijk verder.


De Ooitjes komen later langsgelopen met alleen handdoeken.
Zij worden ook verrast dat de familie nu geen bedjes hebben kunnen regelen.
Ze gaan bij Hotel Maritiem bij de rest van de familie zitten.
Hier was ik ook al een keer langsgeweest, maar toen lag alles in diepe rust, en ben ik maar omgedraaid.
Ondanks de belofte om later langs te komen, zien we helaas de rest van de dag geeneen van de familie.
Ach, met z'n vijfen hebben ook lol genoeg, maar meer zielen, is toch meer vreugd.

De lucht betrekt steeds verder, en Corina krijgt het zowaar fris.
Hierop worden we door oma uitgenodigd om even een drankje te pakken bij Hotel Augustus.
Daar is de animatie weer in volle gang. Ze maken er bij Hotel Augustus echt werk van.
Zowel de groten als de kleintjes worden daar de hele dag bezig gehouden.
We hebben nu wel de camera bij, maar de kar zit zóó strak ingeladen, dat we hem er niet uit kunnen vissen. Helaas.

Oma besluit dat we weer bij Hotel Augustus gaan eten.
Omdat we gisteren best wel moesten haasten, besluiten we deze keer wat eerder naar de camping te gaan.
Gelukkig is Claudia alweer wat vrolijker geworden, en  hangt zowaar de clown uit:


Corina en Claudia gingen eerst nog langs MichaelAngelo's, een supermarkt op de hoek voor de camping, voor wat kleine boodschappen.
Dus ik kom met Jessica aan op onze plek en laad de kar uit.
Vervolgens wil ik de handdoeken ophangen, kijk effe niet goed uit... en schop zo de hele schotel een eind opzij. Balen!
Niet alleen voor mijn tenen, maar kost toch weer wat tijd.
Enfin, ik zet de TV en de ontvanger op om de schotel weer opnieuw af te stellen, (4e keer inmiddels) en zie dat de pootjes van de schotel van zijn blokjes af zijn geschoten.
Dus eerst de pootjes maar weer even stevig vastzetten. Ik pak de schotel op en zet hem zomaar neer en de dames roepen: Beeld!
Hoezo mazzel? Ach mag toch ook een keer, niet?

Corina en Claudia zijn moe, en gaan een "half uurtje" plat.
Jessica is douchen, en daarna opmaken, dus die zie ik nog even niet.
Geeft mij mooi even tijd om deze site weer bij te werken.
Na meer dan een uur komt Jessica terug. Dus toch weer haasten om op tijd te zijn voor het eten!

Claudia kan nooit gelijk kiezen, en begint steevast met één komkommertje.

En hartje zomer, 1600km van huis, wat hebben ze hier: Spruitjes!
De een gruwelt ervan, de ander houdt er juist van. Ik hoor tot de laatste categorie.
Zo ook met Gamba's. De keuze bij Hotel Augustus is in ieder geval zeer uitgebreid!

En zo vinden we allemaal wel iets lekkers te eten, en wordt het weer een heerlijke maaltijd.

Bij het desert houdt Jessica Oeteldonk in ere met het rôôd-wit-geel.


's-Avonds is het hotel heel mooi verlicht, echt een plaatje.
Oma's kamer is bovenin, rechts van de palm.

Ze hebben in het hotel ook een speelkamer.
Daar zijn Jessica en Claudia dan ook het meest te vinden voor wat poolbiljart of een potje airhockey.
Er worden dan ook snel nieuwe contacten gelegd, en Jessica zien we alleen even als ze wat wil drinken.

Wij nemen plaats op het terras in afwachting van de show.
We zijn helemaal links gaan zitten, onder de balkons, want het regent!
Het is gelukkig maar een klein buitje, anders gaat dalijk de show nog niet door.
Oma's favoriete ober, Wiktor, komt de bestelling opnemen.

Het enige nadeel wat je bij Hotel Augustus kunt noemen, is de bediening.
Niet dat ze slecht zijn, ze lopen zich juist helemaal uit de naad.
Maar er zijn er gewoonweg te weinig. Hierdoor moeten we vaak wachten.
Dat geeft Claudia het idee dat ik ook maar een keer op de foto moet staan.
Nou ja, vooruit dan.

's-Ochtends en 's-middags heeft oma de animatie zien oefenen.
Het animatieteam bestaat uit een man of 9, en worden aangevuld met vrijwilligers onder de gasten.
Volgens oma beloofd het wat, want ze heeft al de grootste lol gehad met de repetities.
Het is een Amerikaanse show.
Allereerst komen de mannen als een gospelkoor met het bekende nummer "I will follow him".

De vrouwen van deze mannen liggen natuurlijk helemaal in een deuk. En wij niet minder.
Er is er ook een man van het animatieteam die als Britney Spears optreedt. Volledig met paardestaartjes en een highschool outfit.
Deze komt telkens terug om de show te "verstoren". Heel leuk in elkaar gezet.
Uiteindelijk pakken ze hem op, en gooien hem in het zwembad. Hilariteit alom.

Hierna komen de vrouwen met een "sexy" act.
Mooi om naar te kijken, maar een stuk minder lachen dan de vorige act.

Op een gegeven moment komt er een klein meisje bij de presentator, die is haar papa kwijt.
Deze komt al snel naar voren, en wordt volledig in de maling genomen.
Wat er wordt gezegd is niet te volgen, maar de spanjaarden hebben de grootste lol.
Ineens vliegen alle kinderen naar het zwembad... Je raadt het al: Als straf gaat deze papa ook het zwembad in!
Zo doen ze dat hier, dus je kunt maar beter je kinderen in de gaten houden!
Enfin, we hebben weer genoten, en er is weer een dag voorbij gevlogen.

Zaterdag 6 Augustus.
De dag begint volledig onbewolkt, en de temperatuur loopt al zeer snel op.
We besluiten om zo snel mogelijk naar het strand te gaan. Zelfs Jessica wordt er eerder voor uit bed getrommeld.
De kar wordt snel opgeladen en we gaan naar het strand.
Waarschijnlijk door de moeheid voelt Claudia zich niet zo lekker, en gaat nog even wat slapen.

Een groot gedeelte van de rest is ook inmiddels ook gearriveerd.

Het zonnetje is inmiddels weer minder fel door sluierbewolking. Maar het blijft wel erg warm.
Het is vandaag zaterdag en ook veel spanjaarden maken er een dagje uit van.
Wellicht niet helemaal duidelijk op de foto te zien, maar het is behoorlijk druk op het strand.

Angela en ik maken altijd gein over "onze band". Maar nu gaat ze het water in met Fred.
Mooi is dat! Is nu onze band voorbij?? Zelfs de foto is er wazig van!

En als je zo zit, te zonnen of te lezen, wordt er heel wat afgerookt.
De ene naar de andere wordt de lucht in geblazen.

Nikki heeft een spelletje bij, en dit wordt ook aan Claudia geleerd. Iets met auto'jes.
Ze is er nog net niet verslaafd aan, maar ze is er uren mee zoet.

Het is inmiddels 16:30u geworden, en de zon is weer helemaal terug.
Omdat het gisteren allemaal wat langer duurde, en we niet weer zo willen haasten, vertrekken we wat eerder naar de camping.
Corina moet ook nog wat boodschappen doen, dus er wordt even gestopt bij MichelAngelo's.
Even later komt ze naar buiten met een volle tas. Deze wordt ook op de kar geladen.
Een oude spaanse man kijkt verwonderlijk naar de afgeladen kar, en zegt: "El Karavan!"
Het is inderdaad nog verwonderlijk dat de kar, wat eigenlijk een bedje is, nog niet door zijn wielen is gezakt.

Hoe verder we de camping op komen, hoe warmer dat het wordt.
En dan nog een volle kar naar boven trekken, maakt het er niet beter op.
Als we aankomen op de plek is het dan ook net of ik onder de douche heb gestaan.
Het zweet stroomt er aan alle kanten af. Snel naar de douches!!

Ik heb zo gedoucht en zet alles op om deze pagina bij te werken.
Op dat moment komt Hennie aangefietst om af te spreken om te kaarten.
Hij pakt wat te drinken, en al pratend vliegt de tijd gezellig voorbij. Nu moeten we toch weer haasten voor het eten.
(en moeten de thuisblijvers helaas wat langer wachten tot de site is bijgewerkt)

Ik had jullie nog een foto beloofd van het mooie uitzicht vanuit oma's kamer. Nu, bij deze.
Claudia kijkt nog even hoe hoog het wel niet is.


Oma staat erop dat we weer eten bij Hotel Augustus. Zoals eerder gezegd: Dat is geen straf, het ziet er weer heerlijk uit!

Na het eten gaan we Salou in. We willen oma de mooie rotspartijen laten zien.
Helaas is het in haar been geschoten, en gaat het haar zichtbaar niet zonder pijn.
Ze voelt zich schuldig, maar daar praten we ze gauw vanaf. Dan stoppen we maar om de zoveel meter!!

We zijn met de bus heen gegaan, maar voor de halte terug moeten we toch nog een stukkie lopen.
We stoppen wel geregeld, maar het is voor mijn arme moeder een hele opgave.
Waar je normaal tig taxi's ziet, kunnen we nu geen vinden die vrij is.
Uiteindelijk wordt tot grote opluchting van ons moeder de bushalte bereikt, en zijn we in no-time terug in het hotel.

In het weekend heeft het animatieteam vrijaf. Dan is het "Piano". Nu, er is geen piano te ontdekken.
Er zit een bandje die gezellige, rustige dansmuziek speelt. De (vooral oudere) spanjaarden vullen de hele dansvloer.

En de kids? Je raadt het al:

Net als we naar huis willen gaan worden verrast door de Ooitjes.
Deze komen net van Hotel Maritiem waar de rest van hun familie verblijfd.
Angela heeft aan de Mojito gezeten, en dat is te merken, ze is zo jolig als het maar zijn kan.
We lopen met de 2 gezinnen terug naar de camping, en lachen nog heel wat af onderweg.

Eenmaal op de camping horen we muziek en gejuich. Er is ergens een concert aan de gang.
Maar het geluid komt niet uit de Arena op de camping. We gaan op zoek, maar lopen letterlijk tegen de muur.
Het is buiten de camping, en zo te horen nog een heel eindje weg. Jammer, het klinkt goed.
Dus nog maar even een afzakkertje bij de caravan, en om 01:00u gooien we de pannen erop.

Zondag 7 augustus.
Ik ben al om 7:30u wakker door de warmte, en kan niet meer slapen.
Na wat woelen besluit ik om 8:00u er maar uit te gaan en mezelf op te frissen.
Het begint weer heel bewolkt, en er staat een stevige wind, zou het vandaag nog opentrekken.
Nou ja, geeft mij genoeg tijd om de site weer bij te werken, want ik heb nogal wat te typen.

Patrick besluit vanwege het slechte weer naar de Lidl te rijden. Niet veel later is hij alweer terug.
Even vergeten dat het vandaag zondag is, en alles is dicht.

Jan en Kamy zijn inmiddels op visite bij Angela en Patrick.

Met z'n allen zijn ze aan de denkspelletjes.
Ik weet nu ook hoe het spelletje heet: "Rush hour".
Zo te zien is Patrick er ook aardig aan verslaafd.

Het blijft helaas zwaar bewolkt.
Dus ik bel moeders of ze het leuk vindt om vandaag naar de caravan te komen, maken we er maar een rustige dag aan de caravan van.
Als de zon toch nog door komt, kunnen we hier wel naar het zwembad.
Ik haal mijn moeder op met de auto, en ze schuift gelijk aan aan tafel, het is inmiddels lunchtijd.
En zoals bijna iedere dag ons eerste eten...

De bakplaat wordt weer opgezet voor bacon and eggs.
Koren op de molen van Jessica, die maakt er weer een heel bouwsel van.
Het spek spettert dat het een lieve lust is, en telkens springen we op om de spetters te ontwijken.

Claudia is nu ook helemaal verslingerd aan het spel Rush Hour. Ze moet en zal voorbij Patrick komen.
En als een level niet lukt, is papa ook de pineut.

En als het écht niet lukt, kun je er ook nog andere spelletjes mee doen:

En zo bij de caravan, zonder zon, nodigt het ook uit tot klusjes.
Zo wordt er hier en daar opgeruimd, en de koelkast wordt ontdooit.
Aah, daarom deed het vriesvak het niet goed meer!

Corina gaat boodschappen doen, en komt voor Angela terug met een fles Mojito.
Helaas komt ze er dan pas achter dat er nog zo'n 4 ingrediënten in moeten!

Dat spel Rush Hour is wel erg in trek, bijna iedereen wordt erbij betrokken.

Zoals gezegd: Bijna iedereen, Corina ziet het niet zo zitten...

Voor het avondeten houden we het makkelijk.
We gaan nergens heen omdat mijn moeder dan weer meer zou moeten lopen.
Dus wordt er friet en fikandellen gehaald bij de supermarkt, en op de terugweg nemen we een kip mee.
Deze worden op Sanguli zelf aan het spit geroosterd, doen er wat kruiden bij, teentje knoflook, en smaakt heerlijk mals.
De friet en frikandellen worden gebakken in onze eigen frietpan.
Ondanks dat het simpele maaltijd is, laten we het ons goed smaken.

Vanavond gaan we rikken bij Rietje en Hennie


Tegenover Rietje en Hennie staat een tent met 7 jongens.
De ouders van één van de jongens staan in een luxe huisje, en zoonlief met vrienden in één tent. Dat vraagt natuurlijk om een bende.
Maar Mandy, de dochter van Rietje, heeft een goede deal met hun afgesloten: Als hun meehelpen met de afwas, helpt zij bij het opruimen.
Al die jongens worden netjes aangestuurd, en de ouders staan perplex als ze de tent komen bekijken.
Wij roepen vanaf de overkant: "Schoenen uit als je naar binnen wil!"
Hennie fleurt de tafel nog op met een "bloemetje"... een zooi onkruid bij de boom in een plastic fles als vaasje.

Terwijl wij aan het rikken zijn, zit Jessica natuurlijk bij de jongens.
Deze zijn kaartspelletjes aan het doen, zoals "kaartje blazen".
Ze hebben de grootste lol, en we moeten af en toe roepen om wat stiller te zijn.

Claudia vermaakt zich ondertussen een tijdje in de speelhal.
Daarna wisselt ze het af met Rush Hour en de iPad.
Ondertussen vindt ze nóg wat slachtoffers om haar te helpen...

Rond 24:00u zie ik aan mijn moeder dat ze vermoeid is.
Dus vraag ik of ik ze terug moet brengen naar het hotel.
We beginnen rustig aan de tocht, met de fiets van Hennie aan de hand, zodat ik weer snel terug kan zijn.
Dit blijkt ook een perfect hulpmiddel voor mijn moeder te zijn om af en toe te rusten.
Hoe dichter dat we bij het hotel komen, hoe sneller dat ze gaat lopen!
Enfin, ik wacht netjes tot ze in de lift zit, en ben daarna in no-time terug op de camping. Het verbaasd de rest dat ik zo snel terug ben.

Van kaarten komt niks meer, we pakken alleen nog wat te drinken.
Corina zit al de hele avond aan de Quaranta-y-Tres met ijs, ofwel het bekende drankje 43.
Ze begint al wat lolliger te worden...

De jeugd maakt zich klaar om Salou in te gaan.
Het gevecht met onze oudste dochter begint weer, ze wil natuurlijk mee.
Gelukkig praat Mandy op ze in dat ook zij een stuk ouder was toen ze voor het eerst Salou in mocht. Dat helpt.
De jeugd is een beetje te enthousiast, en we krijgen de bewaking op bezoek. Het is inmiddels ook al over enen.
De jeugd vertrekt, en wordt rustig. We besluiten ook terug te gaan naar de tent.
Bij Corina hebben de 43'jes hun uitwerking, en de meiden hebben de grootste lol.
Jessica en ik blijven nog eventjes buiten zitten, en hebben een goed gesprek.
Zo tegen 2'en gaan we ook slapen.

Maandag 8 Augustus.
Ik wordt wakker om 8:30u en mis Corina naast me, dus ik op zoek.
Ze zit buiten, het zweet was haar uitgebroken, ze komt zo terug zegt ze.
Maar ik zie ze maar niet terugkomen, dus nogmaals gekeken: Is ze helemaal weg...
Ik ben bang dat ze een beetje naweeën heeft van de 43'ers...
Even later komt ze terug, en duikt weer het bed in.

De dag begint stralend. Strak blauwe lucht, geen wolkje te ontdekken.
Ik wil snel naar het strand, maar dat gaat niet lukken: Alle dames liggen nog op bed.
Dus om 11:00u ga ik ze maar eens wekken, anders is straks de dag al voorbij.

We pikken oma op bij het hotel en er moet nog eerst wat sigaretten gescoord worden, zowel voor Corina als oma.
De rij staat tot buiten toe! Als Corina eenmaal terug is, is ervan overtuigd: Ze gaat hier een sigarettenwinkeltje openen!
Eenmaal op het strand geen teken van de familie van der Kammen of de Ooijtes, ze zitten allemaal bij hotel Maritiem.
Maar de spullen staan wel op het strand, en snel maken we dat we een plekkie hebben.
Ondanks dat het maandag is, is het behoorlijk druk, zal wel komen door het mooie weer.


De meiden zijn gelijk weer met spelletjes bezig.

Angela en ik zoeken wat verkoeling in de zee, en onze "band" lijkt weer hersteld.
Als we uit de zee komen, blijkt onze band toch aardig leeggelopen!

Eenmaal terug uit de zee, zie ik achter oma een hoopje op de kar liggen.
Wat is dat nu weer. Maar niet veel later wordt het duidelijk, Claudia kan anders de iPad niet lezen.

De band tussen Angela blijkt erg broos.
John, alias Bernard, komt even kijken, en de Angela blaast zelfs de band voor hem op!!

Corina heeft door Claudia ontdekt dat onze karretje ook een bedje is.
Deze staat nog in de schaduw achter oma, en wordt snel ingepikt om haar boeken te lezen.

Er staat een behoorlijk harde wind.
Hierdoor zijn met name de mensen uit de zee erg koel.
Gerrie, de moeder van Angela, komt even kijken, net als John en Angela uit de zee komen.
Ze wordt gelijk even afgekoeld! Ze is er zichtbaar blij mee...

Op een gegeven moment zitten alleen de Houetjes nog maar op het strand.
Zoals gezegd: Het waait fors en dat is niet voor iedereen prettig.
De hele familie zit dan ook bij hotel Maritiem.

Ze beslaan met z'n allen een hele kant van het hotel.
En zo te zien ontstaan daar ook nieuwe banden...

Of is het een soort van partnerruil??
Jan is aardig aan het vervellen, en Angela geniet ervan om alle velletjes eraf te plukken.

Enfin, Jessica en Nikki komen weer terug van het strand.
Dit betekend dat Corina en mijn moeder daar weer alleen zitten.
Dus ik ga weer snel terug.

Ik denk: Wat zie ik hier nu weer??

Oh ja, het waait zo hard, dat een sigaret aansteken een hele kunst is.
Alles wordt aangesproken om dat ding aan te krijgen...

Angela komt terug een heeft een Mojito bij.
Corina is inmiddels alweer hersteld van de Quaranta y Tres, en probeert ook een slok.
"Oeh, da's ôk lekker" Oh, oh, dat beloofd wat!

Zoals gezegd, het waait hard.
Het valt me op dat m'n moeder een aantal keer in de zon gaat zitten.
"Heb je het koud?" vraag ik?
"Ja, ik zit in de schaduw, en met die wind er overheen wordt het fris".
Het is inmiddels 16:00u en we besluiten bij hotel Augustus in de luwte nog een drankje te gaan drinken.

Op de weg naar het hotel maak ik nog even een foto van het strand.
Hierop is te zien (aan de linkse kant) hoe strak de vlag aan de stok staat.
En ook is te zien dat we niet de enigen zijn die het strand verlaten, het is al heel rustig.

Na een paar drankjes gaan we met z'n drieën terug naar de camping.
Jessica is bij Patrick en Angela gebleven, en zal straks met hun weer terugkomen.
Eenmaal terug op de camping: telefoon... Jessica.
Hun blijven nog langer daar, en of ze bij Patrick en Angela  mag eten, en blijven.
Haar plannetje is heel doorzichtig: Ze wil gewoon naar de tent van de jongens!
Dat willen we natuurlijk niet hebben, we kunnen moeilijk Rietje en Hennie opzadelen om op onze dochter te letten.
We weten niet eens of die wel bij de caravan zijn, én daar willen blijven, alleen omdat Jessica bij die jongens willen zijn.

Wij gaan weer eten bij hotel Augustus, en vlak voor het hotel komen we de Ooijtjes met onze dochter tegen.
Ze hebben daar nog wat gedronken, en Angela is weer hartstikke jolig, lachen!!
En ja hoor, daar komt het plannetje van Jessica uit, en wij steken hier een stokje voor.
Ze mag bij Angela en Patrick blijven, maar alleen daar! Oma zal het wel niet leuk vinden, maar daar heeft onze tienerdochter maling aan.

Wij hebben, zoals ieder keer bij hotel Augustus, weer een heerlijke maaltijd.
Hierna moet ik mijn belofte invullen, ik moet met Claudia mee voor een potje poolbiljart en airhockey.
Helaas vergeet ik hier mijn fototoestel mee te nemen.

Vervolgens kijken we bij het hotel de show.
Het is een komische show, waarbij veel gepraat wordt, en alleen in het spaans en het frans.
Helaas is mijn spaans en frans ook niet zo denderend, maar met wat steekwoorden kan ik toch redelijk doorgeven waar het over gaat.
En de uitbeelding is ook vanzelfsprekend, dus er wordt weer heel wat afgelachen.

Claudia kan het niet goed zien, en gaat midden tussen de kleintjes zitten, vlak vóór het podium.
Kunnen jullie haar ontdekken?

Ze zit net links van het tafeltje.

De show blijkt een copy van vorig jaar, maar het is er niet minder leuk door.

Rond 23:30u gaan we weer terug naar huis.
Corina is benieuwd hoe het met onze oudste is. Ze zit netjes bij Patrick.
Angela heeft last gekregen van migraine, en ligt op bed.
Ocherm Patrick, heeft ie de hele avond in zijn eentje met al die dames gezeten als oppas.
Angela is inmiddels wakker geworden. Ze is al een stuk opgeknapt.
We nemen nog een drankje, en liggen er vanavond voor onze doen vroeg in.

Dinsdag 9 Augustus
Ik wordt wakker door de wind. De hele caravan schudt op en neer.
En ineens een klap! Ik schiet naar buiten.
Blijkt onze droogmolen, die op de dissel staat, door zijn houder is gezakt tot op de grond.
Gelukkig, niks bijzonders aan de hand, even weer omhoog schuiven en goed vastzetten.


Corina is inmiddels ook wakker geworden.
Het is niet prettig onder de luifel, er staat een harde wind, en wij hebben 's-ochtends geen zon.
Normaal juist een voordeel, maar nu is het erg fris.
Ik heb zelfs voor het eerst deze vakantie 's-ochtends een t-shirt aan, en Corina trekt zelfs haar "huispak" aan. (velours trainingspak)
Het is wel strak blauw, maar als deze wind niet gaat liggen, kunnen we beter hier naar het zwembad gaan.
Dus ik bel oma, en haal haar met de auto op.
Ze was een krantje gaan halen, en heeft een verrassing voor Claudia: Paprika chips.
Die hebben wij nog niet kunnen vinden, maar oma heeft hem in één keer shoppen gevonden.
Hij is gewoon uit nederland, met nederlandse tekst erop. Nu nog de vruchtenhagel, he Claudia?

We gaan eten, maar zoals gezegd waait het echt stevig, zelfs de borden waaien van tafel!
Claudia moet haar krantje, waarin ze een puzzel aan het oplossen is, stevig vasthouden.
Ze lost dit op door de laptop erop te zetten.

Zo is het niet prettig, en Corina besluit de andere zijkant erin te ritsen.

Wat heb ik toch een slimme vrouw! Het is gelijk aangenaam onder de luifel, het scheelt letterlijk een jas.
Het wordt zowaar warm!
Zo kunnen we tenminste rustig eten.

Uiteindelijk komen we om half 2 bij het zwembad, onze oudste dochter liep wat uit met MSN'en, ik wou ze net gaan halen.
En ons fotomodel is nog niet bij het zwembad gearriveerd, of ze ligt gelijk al te zonnen als een dametje.

De wind is een stuk gaan liggen, en bij het zwembad liggen we nog meer in de luwte, het is heerlijk.
We zoeken een plek waar oma in de schaduw kan zitten, en de rest in het zonnetje kan liggen.
Het wordt een race tegen de zon, en schuiven elk uur een stukkie op.

Niet iedereen wil in het zonnetje.
Claudia heeft nu "opoe" op bezoek, en kan helaas niet het water in.
Daarvoor wil ze niet in de zon, en speelt op de DS onder een handdoek.

Jessica heeft haar haar op een staart gedaan. Het is een compleet kunstwerk.

Claudia wil op de iPad.
Er wordt een compleet bouwsel bedacht om dit op de makkelijkste manier dit te doen.

Men heeft dit jaar het zwembad verbouwd. Zo zijn er glijbanen bijgekomen.
Maar let ook op de beelden links en rechts van de glijbanen... Schitterend!

En, zoals gezegd, moeten we telkens doorschuiven om in de zon, óf in de zon te blijven zitten.

Zo rond een uur of 5 hebben we er genoeg van, en gaan terug naar de caravan.
Daar maken een paar dames gebruik van de "extra tijd".

De een wat anders dan de andere. Zo gebruikt Jessica de extra tijd om haarzelf "bij te werken".

Vervolgens gaan we weer eten bij het hotel.
Ik denk dat ik hier niets meer over hoef te vertellen, is gewoon goed.

Als we moeten wachten op de show, doen de kids dit op eigen wijze. Tja, dat is de jeugd van tegenwoordig.

Vanavond speelt er weer een bandje.
Deze beginnen eerst alleen met zingen, maar daarna betrekken ze het publiek er meer bij met dansjes.

Er is een kaart met allerlei tropische drankjes.
Jessica probeert de een na de andere uit.
Natuurlijk wel met "una poquiño alcohol!"

Ook de kids doen lekker mee met de dansjes van de band.
Wat zijn het zo toch "engeltjes", niet?

Claudia wil verder DS'en en vindt de band hinderlijk.
Ze zoekt een rustiger plekkie op, en gaat naar de filmzaal voor de kinderen.
Ik denk niet dat dit écht rustiger is...

Als "La Magarena" wordt gedraait, gaan bij mama en Jessica ook de remmen los...

Maar ze zijn in goed gezelschap, de hele dansvloer staat vol!

Claudia blijft maar weg, dus ik ga even polshoogte nemen...
Aha, ze heeft een nieuw "vriendje".

Rond middernacht gaan we weer terug naar de camping.
Hier zien we Patrick nog in zijn eentje onder de voortent.
Alleen Gerrie en Joep, de ouders van Angela zijn er nog van de familie.
Deze blijven nog een week op Sanguli, maar zijn inmiddels ook al naar bed, in hun tentje.
Patrick zit nog te puzzelen.... Hoezo verslaafd?

Woensdag 10 Augustus.
De dag begint schitterend: Strak blauwe lucht, en bijna geen wind.
We worden gewekt door onze achterburen, deze gaan vandaag vertrekken, en zijn aan het afbreken.
Dit gaat, op zijn zachtst gezegd, niet zachtjes.
Het is een hele groep die Jan meehelpen opruimen, maar dat gaat met nogal wat kabaal.
Even later krijgt Corina van Jan een vuilniszak vol met San Miguel blikjes, over, teveel ingekocht. Mijn koelkast ligt ineens vol.
Even later komen Joep en Patrick terug van de Lidl, deze hebben inkopen gedaan.
Oh ja, ik had ook gevraagd om daar bier mee te brengen, en komen ook nog met een traytje bier. Zóó, dat hoef ik even niet meer te kopen!!

We lunchen/ontbijten zo snel mogelijk, want we willen zo snel mogelijk naar het strand.
We proberen nu zo dicht mogelijk bij Hotel Augustus te gaan liggen.
Dan kunnen de kinderen daar in het chloorbad en oma hoeft niet ver te lopen.
Onderweg naar beneden zie ik bij een vuilnisbak een luchtbed, nog helemaal goed.
Dus wordt ons luchtbed, die al(weer) lek is, snel omgewisseld voor deze.

We komen aan op het strand, en weten dat de plek net voor Augustus altijd druk is.
Zo'n 100 meter voor Augustus zien we een grote open plek en die pikken we in.

Niet veel later horen we weer: "Ma-Sa-Gééé", en ja hoor...

Oma heeft nu de route ontdekt, en verblijdt de kinderen weer met paprika chips.

Patrick heeft bij de Lidl ook een nieuw luchtbedje gehaald.
Tja, het is wel een mooi bedje, maar het kost hem wat moeite om hem onder de knie te krijgen.
Maar uiteindelijk lukt het hem.

Op een gegeven moment zien de dames een bekende Nederlander.
Is ie het nu wel of niet? ... Jawel hoor het is echt Dean Sanders, de broer van Ben Sanders, de winnaar van Popstars.
Zit ook gewoon op Sanguli.

En wat doen de kids ondertussen?
Claudia heeft echt last van "Opoe", en slaapt voornamelijk.

De ander is aan het puzzelen met oma Gerrie...

En de andere 2 liggen in het water.

Ook 2 tortelduifjes genieten van de verkoeling van de zee.

En ondertussen dat Claudia slaapt, wordt er een snack gescoord bij "Nieks Eetcafé"

De dames zijn zo terug, en we laten het ons lekker smaken!

Wat is dat nou? We hebben er één te weinig, wie zijn we dan vergeten?

Ochérm, maar dat wordt snel door Angela opgelost, zij gaat speciaal voor Joep op en neer naar Nieks Eetcafé om deze fout te herstellen.
Ondertussen geniet oma zichtbaar van haar hamburger.

De familie moet toch onderhand thuis zijn.
Maar op herhaalde SMS'jes wordt niet gereageerd.
Gerrie houdt het niet langer, en belt. Ze zitten bij Maarheze, bijna thuis.
Hierop maak ik nog even een foto voor de thuisblijvers van deze familie.

Zo rond 17:00u wordt weer de terugreis naar Sanguli begonnen.

Als we aan de caravan zitten, zien we ineens ons oude oranje luchtbed langskomen, die heeft ook alweer een nieuwe eigenaar gevonden!

Snel douchen, en snel deze pagina aanpassen, maar het kost meer tijd dan je denkt, wordt weer haasten!
Kom ik bij het internetcafe, wat is het daar rustig, er is niemand.
Even later weet ik waarom, ze hebben een storing, er is geen internet. Dus kan ik ook niet uploaden.
Helaas zullen de thuisblijvers dus tot morgen moeten wachten.

We haasten ons naar hotel Augustus voor het eten.
En terwijl Claudia geniet van een ijsje als toetje...

Heeft Jessica de grootste moeite met een jelly pudding.
Het valt er telkens af, nét als ze het in haar mond wil doen!

Na het eten gaan we op het terras zitten voor de show.
En onze favoriete ober Wictor neemt weer de bestelling op.
Ik maak een foto, en hij zegt: "Dat is dan €50,00 voor foto! De grapjas.

Ik zie dat er voetballen op is, vriendschappelijk Italië tegen Spanje.
We hebben een tafeltje voor het podium om dalijk de show goed te zien.
Ik stel voor om aan de zijkant te gaan zitten (dan kan ik zo ook de wedstrijd zien), maar Corina heeft me door.
Maar ik mag van mijn schatje daar wel de wedstrijd kijken.
Pilsje, sigaartje, 25 graden en voetbal, hoe mooi kan het leven zijn!

Het is een spannende wedstrijd, beiden teams voetballen alsof het een serieuze wedstrijd is.
Het gaat dan ook lang gelijk op, en Spanje heeft de beste kansen.
Maar die mazzel Italianen gaan er met de winst vandoor doordat een verdediger een bal van richting veranderd.
De wedstrijd eindigt in 2-1 voor Italie, om 22:30u.
Het lijkt wel of de animatie daarop gewacht heeft, want terwijl ik terug ga naar ons tafeltje, begint de show. Wat een timing!

De show gaat over Alladin, en is schitterend.

Er doen aan deze show heel veel kinderen mee.
Zelfs de allerkleinsten doen ons best, en worden na afloop allemaal in het zonnetje gezet.

Het is alweer middernacht als we teruggaan naar de caravan.
Joep, Gerrie, Patrick en Angela zitten nog buiten en we nemen nog een afzakkertje.
We lachen heel wat af over de onderbroek van Joep met zijn knoopjes.
Wie het verhaal erachter wil weten, moet het hem zelf maar vragen, dat ga ik hier niet opschrijven!!
Zo rond 01:00u gaan we slapen, en kunnen weer terugkijken op weer een schitterende dag.

Donderdag 11 Augustus
Er hangen wat kleine wolkjes en de zon schijnt volop, dit beloofd weer een hele warme dag te worden.
Ik haal brood, en pik gelijk de was op. Deze kun je hier voor €11,00 's-avonds brengen, en 's-ochtends gewassen en gedroogd weer ophalen.
De tas is niet zwaar, maar dat wordt ie op den duur wel. Ik kom alweer helemaal bezweet bij de caravan.
Ik werk deze site bij, en zie dat het inmiddels 11:00u is geworden. Snel die slaapkop van een Jessica wakker maken voor het "ontbijt".

Eén uurtje later, zo rond een uur of 12, is het helemaal dichtgetrokken, zwaarbewolkt.
We besluiten toch naar het strand te gaan, maar we zijn nog niet halverwege, of we voelen al druppels.
Gelukkig hele kleintjes, het regent niet echt door.
Ook aan het strand vallen er eerst nog wat motregen.
Jammer voor oma, het is haar laatste dag hier, morgen gaat ze alweer naar huis.
Claudia merkt heel treffend op: "Kun je alvast wennen aan thuis, oma!"
Tja, het is in Nederland wel een hele slechte zomer, daar hebben ze alleen maar regen, regen, en nog eens...

De Ooitjes houden elkaar maar warm...

Nee, zonder gekheid. In tegenstelling tot een paar dagen terug, toen de wind echt koud was, lijkt het nu wel een föhn, koud is het echt niet.
We hopen maar dat het beter wordt, er is niks aan te doen...

Qua bewolking is er geen pijl op te trekken. Zo denk je dat we zware bewolking krijgen, en zo lijk je weer zon te krijgen.
Maar om 13:00u: Zon!

Helaas is ie een kwartier later weer verdwenen, en niet eens een "Bosch kwartiertje".

De kinderen zijn naar de speelhal in Augustus om te poolen en te airhockeyen.
Na een uurtje komen ze terug, en oma vraag aan Claudia: "Heb je nog geld over, of is alles alweer op?"
Claudia kijkt verschrikt, zegt niks en spurt weg. Ik heb ze nog nooit zó hard zien rennen!
Wat blijkt, ze was haar tasje vergeten, met daarin ook haar geld.
Gelukkig komt ze niet veel later terug mét tasje, poeh!

Angela heeft een paar keer jalours gekeken naar de masage van Corina.
Patrick besluit hier wat aan te doen...

Helaas, ondanks de goede inspanningen van Pat, kan het niet tippen aan de "echte" masseuses.
Angela schiet geregeld omhoog dat het te hard gaat!

De massages werken wel aanstekelijk op de kids.

Maar ja, waar kinderen zich vervelen, slaat ook de baldadigheid toe, en Nikki verstoort ruw de massage van Jessica.
De extra "hoofd massage" valt niet in goede aarde.

Dus grijpt papa maar in, en gebruikt de bal waar die wel voor bedoeld is.

De Ooitjes hebben al afgesproken om met Joep en Gerrie naar de visafslag in Cambrils te gaan.
Zij vertrekken rond 14:30u naar de camping, waar ze Joep en Gerrie oppikken.

Wij hadden al besloten om op het strand te blijven. Het is de laatste dag van mijn moeder, en het is toch meer lopen dan ze aan kan.
Wel erg jammer dat haar laatste dag zo bewolkt is.

Claudia heeft zichtbaar last van haar maandelijks probleem.
Gelukkig voor haar is het vandaag niet zo warm, en slaapt bijna de hele middag.
Tja, ze zal het wel nodig hebben, toch?

De meeste strandgasten geven het op, en waar we normaal moeten vechten om een plek, hebben we nu bijna het strand voor onszelf.

Zo tegen een uur of vier krijgt iedereen weer honger.
Er worden bij Nieks eetcafé weer broodjes kroket, frikandel en bamischijven met of zonder mayo gehaald.
Die gaat ons missen!!


We laten het ons lekker smaken, waarna bijna alle dames "de bekker" krijgen.
Met oma als centrale oppas!

De blauwe lucht zit rond om ons heen, maar de zon komt maar niet door.
Om 17:00u wordt besloten om terug te gaan naar de camping, kunnen we rustig aan doen.
Corina moet toch ook nog wat inkopen doen bij MichaelAngelo, want we hebben niks meer voor het ontbijt c.q. lunch. (alleen nog smeerleverworst!)
En ja hoor, of de duvel er mee speelt, als we teruglopen, brandt de Spaanse zon in mijn rug.

Geen zonnebrand op gehad, niet gezweten, niet in zee geweest, eigenlijk hoef ik vanavond niet te douchen.
Maar nu loopt de temperatuur weer hard op, en voor ik met de kar terug ben op de plek, kom ik niet om een douchebeurt heen.
Eerst maar even de thuisblijvers op de hoogte brengen, en dan snel douchen!


We wilden oma mee uit eten nemen op Sanguli, maar Jessica wil graag nog in Augustus eten, omdat dat dan de laatste keer is.
Ze weet oma snel te overtuigen.
Dus we eten voor de laatste keer bij het hotel.
Als we bij het hotel aankomen zit oma alweer op ons te wachten voor het hotel.
Ondanks dat er vandaag nauwelijk zon heeft geschenen is oma er behoorlijk door verbrand.

Na het eten gaan we weer het terras op voor de show.
Claudia snuffelt door de kaart met cocktails en kiest er een uit. Natuurlijk "Sin Alcohol".


De cappucino in hotel Augustus is heerlijk, de vrouwen van familie van der Kammen liepen er geregeld speciaal naar toe.
We bestellen bij Wictor cappucino's, en Corina besteld haar koffie speciaal, met Gran Menier... Er moet alcohol inzitten!

Oma kijkt eens rond de tafel. "Hé, geen koekjes bij de koffie?".
Jawel hoor, maar die heeft ons koekjesmonster al ongemerkt ingepikt.

We hebben nu een tafeltje gekozen op de andere hoek, omdat het gisteren erg trubbelig was met de kinderen langs ons tafeltje.
Achteraf blijkt ieder voordeel weer zijn nadeel te hebben. Vlak vóór ons staat nu de speaker, en als de de animatie begint komt daar toch een herrie uit.
Allereerst is de kinderdisco, en na de bekende dansjes hebben we een bingo.
De presentator is echt een raddraaier.
Als ie het nummer heeft voorgelezen, geeft ie het balletje aan de assistente.
Maar geregeld gooit ie het balletje in haar "ruime" decoleté, waarop ze het balletje onder uit haar blouse moet halen.
We liggen geregeld in een deuk. En zelf komt ze er ook niet meer uit.

Na de bingo begint een spectaculaire show met messen gooien, en balanceer acts.
Claudia is nog erg verdiept in haar spelletje, als de leider van het animatieteam langs komt lopen.
Die geeft aan dat ze moet stoppen, omdat de show begint, en schoept in een handomdraai haar cocktail mee.
Geintje natuurlijk, hij komt er gelijk mee terug. Geeft mij de mogelijkheid om een "mooie" foto van hem te maken.
Ja, en dat valt bij hem niet mee!

Zoals gezegd, het een spectaculaire show.
De acts met de messen, geweer en lasso's zijn wel aardig, maar de balanceer acts zijn schitterend.
Bijna onmogelijk wat hij laat zien!


Na de show neemt de animatieteam het weer over.
Ze krijgen zo de dansvloer vol met "La Magarena" en andere bekende zomerliedjes waar ze speciale dansjes op hebben.
Als ze dan "La Mosquito" opzetten, gaat Jessica ook helemaal los!

De volgende foto is wat bewogen, maar wou ik jullie niet onthouden.
Danst hier nu Corina? Nee het is toch Jessica... wat lijkt ze zo toch op haar moeder!!

De animatie stopt precies om middernacht, tijd om afscheid te nemen van Wictor.
Maar moet dat kussen nou? Corina had al eerder sjans met hem, met zijn geknipoog...


Rond 00:30u zijn we terug bij de caravan. De Ooijtjes gaan net naar bed.
Dus we kletsen nog wat en pakken wat te drinken bij de caravan, en de meiden zijn niet van de DS af te slaan.

Om 01:00u gaan we ook allemaal slapen.
Jij ook Claudia!


Vrijdag 12 augustus
Vandaag gaat mijn moeder weer naar huis, ze vliegt om 16:15u.
We hadden afgesproken dat ik ze om 10:00u op zou halen bij het hotel.
Ik ben wat vroeg, 9:45u, maar dat maakt niet uit, ze zit al buiten op het bankje.
Als ik daar stop komt ze gelijk naar me toegelopen: Ze is de foto van mijn vader vergeten, die staat nog op het nachtkastje.
Ze is al uitgecheckt, en de dame achter de balie sprak geen Engels, dus ik naar de receptie, en heb wel iemand die Engels spreekt. (zover gaat mijn Spaans ook niet!)
Er wordt snel een kaartje geactiveert en ik spurt naar boven om hem te halen. Hoe kan ze die nu vergeten?

Op de camping haal ik brood voor het ontbijt en beginnen te eten.

Maar oma hoeft niets, ze heeft geen honger. Toch een beetje last van zenuwen voor de terugreis?

Hennie en Rietje vertrekken morgen, en zijn aan het opruimen.
Ze komen vanavond nog een keer bij ons rikken, en Hennie brengt wat "hapjes".
Mijn koelkast ligt gelijk vol met friet, fikandellen en bier!
Ik had echt geen bier meer hoeven kopen, ik denk dat ik nu zelfs over ga houden.

Zoals gezegd vliegt ze om 16:15u, dus we moeten oma om 14:15u inchecken op het vliegveld zijn.
We doden de tijd. Corina zit weer op de iPad, die heeft al 6 boeken gelezen, oma zit wat te lezen, en ik werk de site weer bij.

De telefoon gaat, oma Toos belt. Ze praat even met Corina en Claudia.
Dan geeft Claudia de telefoon door aan Jessica. Die mist oma Toos heel erg, en het wordt behoorlijk emotioneel.
"Het is wel leuk 4 weken Spanje, maar ik mis ze wel..." zegt ze, terwijl ze een traantje wegpinkt.
Dit heeft weer zijn impact op Corina.
"Nog één weekje, dan zie je elkaar weer", probeer ik te sussen.

Uiteindelijk is het dan tijd om te gaan.
We vertrekken om 13:45u en zijn 14:15u al daar. En dan heb ik al moeders voor afgezet, met koffers, en de auto rondgereden, en geparkeerd.
Die wou dat stuk gaan lopen... ze weet niet wat ze zegt: ik sta echt helemaal achteraan, toch best een druk vliegveld dat Reus!

Maar Ryan Air is echt pietluttig. Van één gezin heeft de een 14kg en de ander 16kg.
Dan niet zeggen: Oh dat is gemiddeld 15kg voor jullie samen, nee, die ene kilo moet van het ene naar het andere koffertje.
En maar één balie. Met als gevolg dat we dus 45min in de rij staan. Balen!

Mandy en Mark zijn er ook, ze zijn door Hennie gebracht.
Zij hebben alleen reiskoffertjes bij, en hoeven niet in de rij te staan.
Mark zet uit nieuwsgierigheid zijn koffertje op een weegschaal, en die slaat uit naar 14kg, 4kg te zwaar!
Er wordt snel een plannetje in elkaar gezet, want mij moeder heeft nog 5kg over.
Maar het blijkt niet nodig, Mark loopt zó door de check-in.

Wij babbelen nog even na, buiten, zodat moeders nog een sigaret kan pakken.

En daarna volgt dan toch, onafwendbaar het afscheid.
Tot over een week oma!

Hierna gaat ze door de security. Nog even een foto maken.
Gaat die man opzij, en wijst op een bord dat je geen foto's mag maken! Ja ga er dan niet voor staan!
Maar ik heb mooi mijn foto...

Vervolgens zien we ze nog bij de metaaldetectors.
Ik denk nog: "Ma, denk aan je horloge!", maar nee hoor, ze loopt zó door het poortje.
En dan raar vinden dat ie altijd piept...
Enfin, ze gaat door de gate, zwaait nog naar ons, en ze is verdwenen. Tot over een week oma, en moedertje!

We gaan terug naar de camping, en klokslag om 16:00u zet ik het ligbedje neer bij het zwembad.
Tja, dat gaat weer gewoon door, of niet Claudia? En ze bouwt weer een tentje om te kunnen DS'en.
 
Zo rond 16:15u opletten of we een vliegtuig horen. We kunnen op Sanguli precies alle vliegtuigen zien opstijgen.
Dus als je geen vertraging had, Ma, hebben we je zien wegvliegen. Helaas lukte het niet om een foto te maken.

Om 19:21u nog geen reactie. Toch eens Jan SMS'en of ze niet Eindhoven voorbij gevlogen is.
En of de duvel er mee speelt, belt ze zelf vanaf thuis. Weer problemen met haar mobiel om zich aan te melden... Nooit geen Tele2 meer!
Ze is in ieder geval goed thuis, en heeft geen jas nodig gehad. Toch prettig om te horen.

We hebben van Hennie en Rietje genoeg spul voor de frietpan gehad, dus deze wordt weer aangezet.
Frietjes, fricandellen, vissticks, we eten er goed van, maar we hebben veel te veel.
Ons vriesvak is niet best meer, en wij kunnen het niet goedhouden.
Maar de Ooitjes zijn ook aan het bakken, dus de rest krijgt een goede bestemming.

Zo rond 20:30u komen Hennie en Rietje om te rikken.
We beginnen met een bakkie koffie, en Hennie vraagt via een hint om een 2e bakkie: "Zit er een gat in de bodem?", en houdt het kopje omhoog.
En Jessica nog kijken ook! Toch écht blond?


Wij gaan rikken...

En de kids kijken ondertussen naar de TV.

Maar het kan Claudia allemaal niet boeien. Ze is er verveeld, en heeft nergens zin in.
Hennie houdt ze geregeld voor de gek, en dat kan Claudia zó goed hebben...
We kletsen en lachen wat af tijdens het kaarten. Zeker als Hennie een nieuw drankje uitvindt: Kwante trio.
Hij bedoeld eigenlijk Quaranta y Tres (43). Enfin, meligheid alom.

Voor Hennie en Rietje is het de laatste avond, zij gaan morgen weer naar huis.
Zo rond 00:30u komen Angela en Patrick nog even langs om afscheid te nemen van Hennie en Rietje en ze prettige terugreis wensen.
Ze blijven ook nog even kletsen en het wordt  weer een latertje.

Zaterdag 13 augustus.
Ik wordt wakker van de warmte. Maar als ik buiten kom is het zwaar bewolkt, met af en toe zon.
Zal toch niet? Laatste dag van mijn moeder bewolkt, gisteren stralend weer terwijl we op het vliegveld zaten, en nu weer bewolkt.
We treffen het niet... of het moet nog open trekken, het begint hier wel vaker bewolkt, en trekt het later open.
Het is wel een feit dat we veel meer bewolking hebben gehad deze vakantie, dan vorig jaar.

Een plek is drastisch aan het opruimen. En je kunt hier alles bij de afvalemmers zetten, ze halen het zo op.
Als het zover komt... want er wordt een fietsenrek, 2 stoelen en een kastje bij de afvalemmer gezet, en binnen 1 minuut is alles al verdwenen!
Meegenomen door Nederlanders! Joep heeft in ieder geval beslag gelegd op het fietsenrek. Dat zal bij Pat wel op de dissel komen.

Even later wordt Joep kapsel vakkundig bijgewerkt.

En de buurmand, Wilfried, komt nog even helpen om alles glad te strijken.

Er wordt natuulijk veel gelachen, en al snel is er veel belangstelling!

Zo, het is inmiddels al 11:00u geworden. Corina en Claudia zijn broodjes halen, en lopen even door naar Hennie en Rietje om ze goede reis te wensen.
Ik zie de Ooitjes zich al klaarmaken voor het strand, de zon lijkt nu goed door te komen.
En wij moeten (weer) nog ontbijten. Maar ja, dan zal ik eerst Jessica maar eens uit haar bed schudden.
Ik heb haar al een paar keer geroepen, maar dat wil niet werken. Misschien dat een koud washandje helpt?

Snel weer even "brunchen", en snel naar het strand. Het is weer helemaal opengetrokken, en de temperatuur loopt weer snel op.
We laden snel de kar vol, en lopen naar het strand. Eenmaal daar aangekomen, snel opbouwen.
Wat denk je, niemand aan papa gedacht, we hebben geen luchtbedje. Dus ik weer terug, gelijk een boek voor Angela meebrengen.
Kom ik weer terug, helemaal bezweet, gelijk even afkoelen in de zee... Heerlijk!!

Angela en Patrick hebben hier een dambord gekocht, en zijn stevig verwikkeld in de strijd.
Maar als Angela een "niet zo verstandige zet" doet, moet onze Claudia het ontgelden!

Het is weer zaterdag, dat betekend dat alle spanjaarden ook naar de kust komen.
Het is dan ook weer vreselijk druk.

Zoals ieder spel, werkt ook het schaken aanstekelijk voor Michelle en Claudia.

En ik heb het boek niet voor niets meegebracht. Voor het eerst leest Angela op het strand haar boek.
Haar man is ook druk bezig met zijn hobby...

Door oma hebben we nu eenmaal ontdekt waar de paprikachips kunnen krijgen.
En onze kinderen zijn niet de enige liefhebbers. De zak gaat op en neer, en is in no-time tot op de bodem leeg.

Het loopt inmiddels tegen 14:00u, en dan gaan een hoop Spanjaarden siësta houden.
Hierdoor heeft ook de "banaan" niet veel te doen.
Volgens mij heeft die gast de beste baan van de wereld, in ieder geval weinig last van stress.

We hebben ook een kaartspel meegenomen, en de 4 kids kunnen ook lief kaarten.

Zoals gezegd, houden Spanjaarden zo rond een uur of 2 siësta.
Het wordt ook beduidend leger op het strand, en voor het eerst hebben we een plekkie aan de zee.

Bij Claudia is gelukkig ook het "maandelijks probleem" over en ze rent fanatiek de zee in. Ah, eindelijk verkoeling!
Je ziet ze gewoon opfleuren!


Er was al een masseuze langs geweest, maar dat wat nog toch vroeg voor Corina.
"Kom om 16:00u maar terug" zei Corina. Dat hoef je geen 2x te zeggen, en precies om 16:00u is de favoriete masseuze van Corina terug.
Genieten, wôr schatje...

En alles wordt goed gevolgd door de kinderen. Ze hebben de grootste lol!

Maar de lucht wordt wel dreigend, kan Corina wel blijven genieten van haar masage?

Het antwoord is: "NEE!"
Het begint te regenen, best dikke druppels, en we schuilen met z'n allen onder de parasols.

Tot de eerste de beste donderklap is te horen... Dan wil Corina per direct van het strand af!!
We lopen met alle kinderen terug naar de camping. Patrick en Joep ruimen nog samen hun set op, maar onweer: Dan wil Corina daar niet op wachten!
En ja hoor, hebben wij weer: de trein komt er net aan. Dus wachten voor de overgang, in de regen.Maar gelukkig maar lichte regen.
Want als de trein voorbij is, en we Sanguli oplopen, komt de zon alweer door, het was maar een buitje. Of krijgen we nog meer?
Het lijkt in ieder geval weer helemaal op te klaren, en hangen alles te drogen.

We hebben nog steeds friet, frikandellen en vissticks, deze worden nu eerst opgemaakt. In Nederland komen er wel weer groenten op tafel.
Weggooien is zonde, niet?

Hierna gaan we met z'n vieren naar Salou. Winkeltjes kijken.
Vorig jaar gingen we met de hele groep, maar dan komt het er niet van om echt rustig te kijken. Of de anderen moeten op jou wachten, dat is ook niet leuk.
We gaan winkeltje in en uit, en trekken steeds verder Salou in.
Achteraan in Salou heb je een handwerkmarktje. Daar hebben we vorig jaar ook een ketting voor Jessica gekocht.
Met haar naam, helemaal gebogen uit één draadje. Maar deze is ze verloren, en wil graag een nieuwe.
En raadt eens wat: Claudia wil er ook een. Dus er worden kettingen uitgekozen.

We moeten een half uurtje geduld hebben, dus we lopen wat verder. Maar dit is toch het einde van de winkelstraat.
Dus lopen even iets terug een pakken wat te drinken in een barretje.

Even later gaan we terug naar het tentje, en de kettingen zijn inderdaad netjes klaar.

Die van Claudia is in kleur, en moet nog goed drogen. De man geeft aan dat ze goed moet blazen.
De hele weg terug doet ze dat ook trouw, wat is ze blij met d'r ketting.

We lopen terug via de winkeltjes aan de overkant.
Nu zien we voor het eerst de eerste waterfontein.
Het is niet gemakkelijk om met een digitaal toestel in het donker foto's te maken. Dus hij is wat bewogen. Maar ik wou hem jullie toch laten zien.

Of het nu komt door het bord, maar de dames hebben ineens zin in de MacDonalds.
Dat treft, hier komen we langs, en er worden wat hamburgers gescoord.
Bij de MacDonalds is ook de busstop, maar Corina verrast me: "Lopen we niet gewoon terug langs de boulevard?".

En de ene verrassing is nog niet voorbij, of Jessica komt met de volgende...
Ze zal blij zijn als we weer in Nederland zijn... Dan kan ze haar Uggs weer aan!
En dat terwijl we een net een bord voorbij lopen die 27 graden aangeeft!! (om 23:30u)

20 minuten later komen we om 00:15u aan bij de caravan.
De Ooitjes zijn al naar bed. We nemen nog wat te drinken, en volgen hun voorbeeld.

Zondag 14 Augustus
De dag begint alweer warm.
Patrick komt langs de tent dat hij zijn spullen al op het strand heeft gezet.
Het is mooi weer, en zondag, dus het zal wel druk zijn met Spanjaarden.
Ik gooi ook mijn spullen op de kar en leg ze naast die van Patrick. Zitten we mooi helemaal vooraan aan de zee.

Als ik terugkom vraagt Angela of ik al de zee in ben geweest. Nee, ik ben gewoon weer zo bezweet.
Snel eten, en dan heel snel naar het strand, want bij de caravan loopt de temperatuur alweer snel op!

En inderdaad, we hebben volgens mij nog nooit zo snel gegeten, en gaan snel naar het strand.
Nou, het was geen verkeerd advies van Patrick, het strand ligt bomvol.
Als we aan komen lopen, begint ie al te lachen. "Wat is er vraag ik?", maar ik zie het al gelijk.
Het is een stuk eb geworden, en nét voor ons heeft een Spaans gezin plaats genomen. Tussen het water en ons in.

Er staan vrij hoge golven, en Claudia en Michelle genieten met het waveboard.

Nikki ontwikkeld zich inmiddels als dam grootmeester... Of heeft ze hulp?

Ok, de hulp is gelukkig niet eenzijdig!

Zoals gezegd, het is zondag, mooi weer, en het stikt van de Spanjaarden als dagjesmensen.
Ik heb proberen te vangen in de volgende foto's, maar het is écht druk!
 
Zo is het op het water ook zoeken naar de kinderen... Zien jullie ze? In het midden.
Nou, ik heb er maar een foto bijgedaan die ingezoomd is...

Ben niet bang, de kinderen waren onder goed toezicht...

Maar voor een spelletje met grandmaster chess, komen ze wel de zee uit.
Zien jullie trouwens die linkerhand van Claudia? Oma heeft wat uitgehaald!

En een dambord kan ook uitstekend gebruikt worden om te kaarten! Dan komen er ook andere "vrijwilligers", hé Angela?

Maar gelukkig kunnen de Spanjaarden niet om de siësta heen, en komt rond een uur of 13:00u ruimte vóór ons vrij.
We schuiven snel op en liggen weer vóór aan de zee.

Wij hebben de zaterdag editie van de Telegraaf bij ons. Joep wil deze graag lezen, maar er volgt een groot gevecht met de wind.
Joep wint, op elegantie...

Wilfried, de buurman van Patrick en Angela komt langs voor een praatje. Er volgt wat gebarentaal...00

Uit navraag blijkt dat het iets met een middelvinger te maken heeft, keer 10, maar helemaal is het verhaal mij niet duidelijk.

Claudia heeft het heel de vakantie erover dat ze haar haren in wil laten vlechten. Net als Jessica vorig jaar, maar niet voor de helft, maar helemaal!
Gisteren, op het handwerkmandje, waar we dat vorig jaar hebben gedaan, zouden we €30,00 moeten betalen.
Op de terugweg langs de boulevard, kwamen we langs Nieks eetcafé. Daar zit ook een winkeltje om in te vlechten, maar die vroegen €50,00!
En op het strand komen ze er ook mee langs, dus we besloten te wachten. En dat loont.
Met een beetje afdingen wordt Claudia helemaal ingevlochten voor €22,00.
En door twee dames wordt ze gelijk onderhanden genomen.

Ondertussen komt er ook een bekende van de Ooitjes langs, Michael.
Normaal loopt ie met passende, Nederlandse teksten op zijn shirt, zoals "3 halen, 4 betalen" en "Niet goed, geen geld terug".
Helaas heeft ie die nu niet aan, maar beloofd morgen terug te komen voor een foto.
Joep en Patrick kijken geïnteresseerd, maar blijven Nederlanders: "Kijken, kijken, maar niet kopen!"

En, om nog even kracht bij te zetten dat het een echte Nederlander is, showt Patrick nog even voor een foto.
Men is net langs "Nieks eetcafé" geweest, en we hebben allemaal een lekkere snack.
Zo poseert Patrick hier met een Heineken en een originele Bami schijf!

Ondertussen geniet Claudia van haar invlechten... Al is het af en toe doorbijten!


Maar na 3 kwartier(!) mag het resultaat er zijn!

Bij Claudia is nu de hoofdhuid duidelijk zichtbaar, en Corina smeert deze in met zonnebrand.
"Je kunt beter even uit de zon blijven", zegt mama beschermend.
Na even onder de parasol heeft ze een nieuwe oplossing gevonden, en voegt zich bij het schaaktournooi, waar opa Joep het duidelijk zwaar heeft.
(of zou het weer komen door de deskunige hulp van zijn opponent?)

Gisteren werd de massage van Corina ruw onderbroken door de onweer. Ze was dus nog niet helemaal klaar.
Haar "vaste" masseuze komt weer langs, en ze geniet weer met volle teugen. Die komt uitgerust terug, dat wil je niet weten!
Of het nu komt dat we vaste klant zijn, óf dat ze iets goed te maken heeft voor gisteren, maar het lijkt mij dat ze langer bezig is.
Volgens Corina is ze in ieder geval wel de beste!

Zoals gezegd: Er staan lekkere hoge golven. Moeder Theresa Jessica ontfermt zich over Nikki.
En ze genieten samen van de hoge golven!

Voor Claudia was het invlechten erg vermoeiend, en valt in slaap op het strandbedje. Dat was nog eens een goede investering!
Daar hebben we elke dag veel lol van beleefd.
Jessica gaat ondertussen met de andere dames door met lol maken in de branding.

Zo rond een uur of 17:00u komt er weer bewolking opzetten, en besluiten we om terug te gaan.
En het lijkt wel of het ons achtervolgt: We zijn nog geen 30min op de camping, of de zon komt alweer door!

We zitten aan tafel, en er wordt een zak Maltezers opengetrokken.
Ik weet niet of jullie de reclame kennen? Onze dochters wel, en besluiten deze na te spelen.
Claudia speelt de rol van ventilator, en krijgt ze hem niet ver genoeg geblazen... tilt ze gewoon de tafel op!

Het heeft afgelopen avond geregend, maar dan met lekker allemaal dat zand erin, alles zit onder.
Omdat we allemaal wel beseffen dat de vakantie bijna over is, besluit ik maar om de tent van de kinderen met water af te doen.
Als ie zo gespannen staat, is ook weer snel droog.
(Gadver, als ik zo de foto's zie, wordt het écht tijd voor een kleurspoeling!)

We zijn ook al van alles aan het opmaken, en in de vriezer in de caravan worden de "Raketjes" nog gevonden.
Maar Jessica had net nog de (koude) gehaktballetjes ontdekt... Wat een combinatie!!

Volgens de huide jeugd kan dat best!

En dat nét voor het diner... Moet kunnen.
Het diner vandaag bestaat uit spaghetti, hé geen friet? Nee, gelukkig.
Spaghetti is nou niet bepaald mijn favoriete maaltijd, maar een welkome afwisseling na al die friet!
Ondertussen kijken we naar studio sport. Hoe mooi kan het leven zijn voor een man op vakantie!?

Het schoonmaken werkt aanstekelijk op Corina. Zo maken we samen de frietpan schoon.
Althans, ik help met het legen, en Corina maakt hem schoon. Ze is gelijk helemaal los, maakt gelijk van alles schoon in de caravan.
"Un bietje ruimen, zo", zegt ze.

Ondertussen werk ik de site weer bij.
We kunnen weer terugkijken op schitterende dag! Maar jonge, jonge, wat gaan de dagen nu snel zeg.
We zijn al aan het schoonmaken en opruimen! Ieek!

19:00u, even Studio Sport kijken. Heerlijk zo'n schotel. Daarna deze pagina bijwerken.
Een aantal buren zijn bij Angela en Patrick aangeschoven voor een borrel. Wij gaan ook even kijken.
De kinderen vermaken zich al snel.

En het is best een grote groep zo.

Dat ik foto's maak, werkt aanstekelijk, en men begint over en weer foto's te maken. En de meeste voor de gein.

Wilfried kent het drankje Mojito niet, en neemt een slok van Angela.
En? Hoe vindt je het, vragen we. Nou, zijn gezicht zegt genoeg!

In ons laantje is een Spaans gezin aangekomen met een labrador.
Best een mooi en lief beest, maar de baasjes laten hem vaak alleen. Zo loopt ie zichzelf helemaal vast.
De buren van Patrick ergeren zich hieraan, en zorgen dat zijn bandje weer de volle lengte krijgt, zodat ie zich weer kan bewegen.
Maar dat is nog niet het ergste, als de baasjes er wel zijn, laten ze hem gewoon los lopen.
Het beestje doet niks. Nou ja, buiten zijn behoefte dan... Tegen de tent van Joep en Gerrie! Nu wordt toch even de bewaking aangehouden.

Er wordt flink wat afgekletst wat we hieraan moeten doen. Dit loopt natuurlijk de gekste kanten uit.
Zo wordt er zelfs door Joep voorgesteld dat door de mannen de rest van de avond in een emmer geplast wordt, om die bij de baasjes te deponeren.
Gein natuurlijk, zover gaan we niet, maar we hebben er veel lol over.

Nikki wil een slokje nemen van haar 7Up. Angela wordt ineens heel snel... Dat is haar Mojito!
Ik maak even een kleine stop bij het toilet, en Claudia heeft haar krukje verruild voor mijn stoel. Ze wil er niet af.
Er volgt wat gestoei, en ze blijft klieren. Dan zet ik haar maar met stoel en al aan de kant!


Het blijft nog lang gezellig, en het wordt een latertje.

Maandag 15 Augustus.
De dag begint strak blauw, en de temperatuur loopt al hard op.
Patrick was eerder op, en heeft zijn spullen al op het strand neergezet. Hij heeft ook 2 handdoeken van ons meegenomen.
Heel attent, hierdoor hoef ik nu niet apart op en neer te lopen om onze spullen neer te zetten.

Zoals gezeg loopt de temperatuur al snel op, en we zijn blij als we op het strand zijn. Daar staat tenminste een koele bries van zee.
De kinderen liggen al snel in zee.

Omdat nu de haren van Claudia ingevlecht zijn, is er veel hoofdhuid bloodgelegd.
Corina heeft de witte huid wel ingesmeerd, maar voor de zekerheid petje op!

Gisteren, toen we met de hele groep zaten, zijn er nieuwe vriendschappen gesloten. Zo zijn er nu ook Timo en zijn zus Mira erbij.
Dit is Timo, en Claudia kan het goed met hem vinden.

De Ooitjes zijn helemaal aan het lezen geslagen

Zoals je kunt zien, hebben Claudia en Timo elkaar wel gevonden.

Het werkt weer aanstekelijk, en het wordt dringen! Onder supervisie van onze Claudia.

Dit alles onder het toezicht van Patrick...

Jessica heeft topmodel meegenomen. Dat vindt Nikki wel prettig.
Zou Jessica nu echt denken dat het om haar gaat?

Mama denkt even rustig te zwemmen. Maar ja, als je zo weinig in het water bent, ben je bij Claudia natuurlijk gelijk de pineut.
Van rustig zwemmen komt het er natuurlijk niet van!

Het lijkt wel de middag van het pesten. Zo proberen Jessica en Claudia ook Patrick van het luchtbedje af te krijgen.
Maar hij heeft er een neus voor. Telkens als ze in de buurt komen, zwemt ie snel weg.
Het wil vanmiddag niet lukken... en de dagen raken nu toch snel op!

Mama wil nog een keer afkoelen. Maar dit gaat weer niet onopgemerkt door Claudia... Er ontstaat een nieuw gevecht!


Corina komt toch enigszins vermoeid uit het zwembad.
Gelijk wordt ze door Jessica in beslag genomen om te tennissen.
Dat wil niet echt lukken, ze moeten meer het balletje van het strand plukken, dan dat ie in de lucht is...


Zoals ik al gisteren schreef loopt er ook een horlogeverkoper Michael.
Deze kent wat Nederlands, "Echt waar, joh", "Nee, joh".
Maar het leukste, hij loopt bijna iedere dag met een originele slogan.
Zoals deze: "3 halen, 4 betalen".

De masseuze van Corina onthoudt wel haar vaste klantjes, en zo rond 16:00u... Ma Sa Geee?
En jawel hoor! Voor volgend jaar moet Corina toch een extra baantje zoeken voor al die masages!
Of ik moet een cursus gaan volgen...
Maar ze leeft wel mee. Gisteren had ze het over de bultjes op Corina's rug. En vandaag heeft ze spul bij om dat te verhelpen.
We krijgen dat "gratis". Hoezo, vaste klant?
Er wordt gelijk weer een afspraak gemaakt voor morgen. Voor de laatste keer....

Claudia vindt het ook allemaal erg interessant. Ze is moe, en is gaan slapen.

De andere kids hebben inmiddels de volleybal ontdekt, en zij leuk aan het spelen op het strand.

Ondertussen geniet Corina nog steeds van haar massage. Je krijgt wel waar voor je geld, ze is toch altijd rond een half uur bezig.

Het beach volleybal gaat verder in het water. Maar gaat al snel over in "lummelen".

We liggen verder rustig aan het strand. Maar wat stroomt daar nu aan?
Niet normaal meer, en even later nog een?
Heeft iemand hoge nood gehad, of komt het ergens anders vandaan?

Bah, bah, dit hebben we nog nooit meegemaakt. Je zult er tussen zwemmen.
Gerrie is even later in het water, en we houden haar voor de gek: "Links van je", "Nu tussen je benen!" Maar ze trapt er niet.
In plaats daarvan ruimt ze met een plastic tasje de 2 drollen op die aangespoeld zijn, voor er iemand in trapt.

Zo rond een uur of 5 gaan Patrick en Joep terug. Ze willen voor het avondeten nog inkopen doen bij de Lidl in Villa Seca, hier vlak in de buurt.
En of de duvel er mee speelt: Nog geen 5 minuten later is Claudia wakker geworden, en is helemaal niet goed. Ze wil naar de caravan.
Ze heeft het koud, en het idee dat ze over moet geven. Misschien wat warmtestuwing door het slapen onder de handdoeken?
Hoe dan ook, Corina en ik gaan met Claudia terug naar de caravan. Jessica houdt Gerrie, Angela en de kids verder gezelschap.

Eenmaal bij de carvan gooi ik alle ramen open, en zet de ventilator op de hardste stand. Daar knapt Claudia van op.
Corina haalt nog wat boodschappen bij de supermarkt op de hoek, en is niet veel later terug.
Ondertussen heb ik alles al opgeruimd. Geeft haar de tijd om lekker te douchen en ze gaat even liggen.
Ondertussen werk ik de site bij. En zie daar: Onze Claudia! Die wil TV kijken. Gelukkig, ze is weer een stuk beter!

Het is vandaag 15 Augustus, een nationale feestdag in Spanje. Hierdoor is er ook vuurwerk in Salou.
Vorig jaar zijn we echt naar de haven geweest, en daar varen ze dan uit met een beeld van Maria. Op een sloep, met de hand roeien.
Dit hebben we vorig jaar al gezien, en was ontzettend druk. Dus dit jaar bekijken we vanaf het strand bij Sanguli, met de hele groep.

We vertrekken met de hele groep. Tot het onderste toiletgebouw. Daar moeten er eerst een hoop plassen.
Het is wel apart. We vertrekken 's-avonds naar het strand, met stoelen en een gevoelde koelbox.
Dat is ons geluk, want het plassen (of is het iets meer?) duurt best wel lang.
Hierop maken sommige dames dankbaar gebruik van het feit dat we stoelen en krukjes bij ons hebben...

Vanaf het strand hebben we een perfect uitzicht op Salou. Wat een aparte maan he?

We zetten de stoelen richting Salou, en de kinderen vermaken zich best.

Er worden zelfs balspellen gedaan. In het donker.

We nemen plaats, nemen wat te drinken en... Proost!

En als je denkt dat we de enigen zijn... Nee, het loopt harstikke vol!

Zo tegen elf uur nemen we allemaal plaats, het vuurwerk kan nu elk moment beginnen.

En dan begint eindelijk het vuurwerk. Schitterend!
Dat zien we met duizenden mensen op het strand: Het is bijna net zo druk als overdag!

En na zo'n 20 minuten is het helaas voorbij.
Maar dat maakt voor de kinderen niks uit, die gaan gewoon door met de gein.
Zo klapt Nikki achterover met haar stoeltje, en komt er zonder hulp niet meer uit!

Maar niet snel daarna gaat bij velen het lichtje uit.


Dinsdag 16 Augustus
Morgen gaan Claudia, Joep, Patrick en ik naar de supercup tussen Barcelona en Real Madrid.
Dat wordt een latertje, dus hebben we besloten om vandaag al veel op te ruimen.

Als ik de deur open doe, zijn ze bij Patrick al erg ver. Maar ja, die blijken ook om 7:30u begonnen, en zijn ook met 4 man.

Rond 9:00u beginnen we met afbreken.

We hebben er aardig wat ervaring mee, en het gaat lekker snel.
Corina neemt even wat verfrissing, want de temperatuur neem al snel toe.
Gelukkig hebben wij een schaduwplek....

Onze achterburen zijn nu ook begonnen met afbreken, zij vertrekken morgen al.
Alleen heeft de achterbuurvrouw een scheurtje in haar elleboog bij een val op dag één van haar vakantie.
Ze zit tot haar van haar bovenarm tot haar pols in het gips.
Gelukkig krijgen ze van 3 buren heel veel hulp bij het opbreken.

Angela en Patrick zitten volledig in de zon.
Daarom zijn hun natuurlijk zo vroeg begonnen?

Gerrie heeft zelfs de stoel bij de overburen gezet... Daar heeft ze nog wat schaduw!

En tot slot doe ik ook nog mijn "favoriete" klusje... Het verschonen van het chemisch toilet.

Rond 11:00u hebben we letterlijk de hele tent schoon en eraf.
Dat is zo'n beetje het moment dat Jessica uit bed komt.
Die kijkt links, rechts en naar achteren, en mist ineens 3 tenten! Je had het gezicht moeten zien.

Op het strand is het, ondanks dat het dinsdag is, vreselijk druk.
Gelukkig zijn Patrick en Wilfried al eerder op het strand geweest, en hebben ruimte gereserveerd.
Wij komen aan, en er liggen handdoeken op de plek waar wij kunnen liggen.
We zetten onze bedjes neer, met ons hebben en houwen.
Horen we achter ons: "ze bouwen ons helemaal in!". Pas even later hebben ze door dat we ook Nederlanders zijn.

De kinderen vermaken zich weer uitstekend. Goeie investering van Pat en Angela, dat dambord.

We hebben wel weer een schitterende plek, vlak aan zee.

Even later horen we "Hé joh, hoe gaat het" "Goed, joh".
En jawel hoor daar is Michael. En hij heeft weer een origneel t-shirt.
Nog even op de foto met Mira...

Plots klapt Angela haar boek dicht. Ze heeft hem uit.
Vol trots kijkt ze naar de laatste bladzijde... 202 pagina's. Helemaal trots.
"Nou dat zijn dan 198 pagina's meer dan vorig jaar!" zegt Corina, en er wordt wat afgelachen.

Angelique is ondertussen erg geïnteresseerd in de iPad van Corina.
Met name het omslaan door je vinger over het scherm te slepen.
Patrick zegt: "Je kunt zelfs de bladzijdes omslaan door te blazen".
En ze probeert het nog ook! We liggen allemaal in een deuk!

Het is een schitterende dag, vandaag geen wolkje aan de lucht. De hele dag niet.
Hierdoor is het heerlijk in het water.

Al wordt er op het strand natuurlijk ook andere dingen gedaan, zoals schaken en Sudoku...

Op een gegeven moment horen we geschreeuw van een marktkoopman. Deze verkoopt ananassen en kokosnoten, en maakt deze ter plekke eetklaar.

En daarna balspelletjes in de zee... En Joep doet driftig mee.

Even later is Joep aan het stoeien met Nikki. Totdat oma Gerrie het te hard gaat, en dan gaat ze er naar toe!

Daarna gaat Joep maar als grootmeester aan de schaak, met een geduchte tegenstander...

Nikki, Michelle en Claudia zitten ondertussen met z'n drieën in één band...
Dat kan nooit lang goed gaan...

Michelle vindt in de zee iets. Ze roept opa Joep erbij.
Deze neemt het mee, het is een skelet van een behoorlijk grote vis. Hou jij maar vast opa, hij stinkt!

En dan, met bijna een uur vertraging... Ma-Sa-Geee
En voor de laatste keer geniet Corina van een lekkere massage.

En ze heeft vandaag zelfs assistentie!

Na afloop heeft Gerrie ook een treffende uitspraak: "Zo, heb jij ook dit jaar je laatste beurt op het strand gehad!".

En de kinderen... Natuurlijk weer aan het dammen!
Nu ook weer met assistentie, maar net voor de foto duikt ie onder de parasol.
Maar wij herkennen Wilfried zo ook wel!

Hierna gaan we terug naar de caravan.
Als "laatste avondmaal" gaan we naar een wokparadijs richting Cambrils.

Maar nog even opfrissen. We zitten hier al zóó lang, dat Claudia nagels wéér geknipt moeten worden.
En we hebben kunnen lezen, dat dat niet zomaar gaat.

Zo rond een uur of 19:30 gaan we op stap.
Maar we komen niet ver. Alweer een pitstop bij de WC's.

En honderd meter verder een pitstop bij de flappentap...

De meesten gaan met de bus, maar Joep, Gerrie, Patrick en ik gaan lopen.
Dan hebben we toch weer onze beweging gehad.
En niet veel later komen we bij het wokrestaurant.

Het zijn chinezen, maar praten gewoon Nederlands!

Het is gelukkig niet alleen wokken, er is van alles te krijgen.
Gelukkig maar, want Claudia pakt alleen friet en frikandellen!

Nikki is niet helemaal lekker, en wil eigenlijk niks eten.
Angela haalt ze over tot een kleurig bordje kroepoek!

En, dat heb ik weer...
Ik pel een gamba af, en net als een inktvis, geeft ie zijn laatste spuit. Ik zit helemaal onder.

Hierop grapt Angela: "Zo, dat was ook een hete garnaal die klaarkomt!".

Na het eten spelen Claudia en Timo "samen" nog op de DS. Zou er toch nog iets uit voorkomen?

Na het eten gaan we terug naar de camping.
Maar net naast de eettent is een winkel. De dames daar natuurlijk naar binnen.
Nikki heeft interesse in slippers, en heeft goed afgekeken hoe wij dat doen.
Ze vragen €7,00 voor de slippers. "Nee", zegt Nikki, "Ik wil ze voor een tientje!".

We lopen terug via de boulevard.
Er is weer een mooie maan boven Salou.

En langs het strand zijn ook mooie sculpturen te bewonderen.

Moeder en dochters lopen lief zij aan zij...

We komen langs hotel Augustus, en daar zijn de 2 jongens weer aan het spelen.
Het roept wel herinneringen op toen we daar zaten met mijn moeder!

Daarna komen we alle marktkoopmannen tegen.
Ineens pakken ze allemaal hun boeltje op, en rennen het strand op... Politie.
Eén van de mannen wordt opgepakt, terwijl de rest angstig toekijkt hoe het verder gaat verlopen.

En wij? Wij kijken heel benieuwd hoe het verder gaat lopen...

Het loopt met een sisser af, en we gaan verder naar de camping.
Daar gaat ieder zijn weg.
Hierna ben ik nog een uur aan het werk aan deze site.
Ik wil hem nog uploaden, maar met de "snelheid" hier duurt dat telkens een half uur. (3kbps, vroeger via de telefoonlijn was nog sneller!)
Het is inmiddels 00:50u, dus ik probeer het morgen als eerste werk.
Want dat wordt mijn laatste upload vanuit Spanje.
Morgen moeten we echt alles opruimen, en gaan Claudia en ik naar Barcelona - Real Madrid, en daarna snel naar bed voor de terugreis.
Dus ik moet morgen wel uploaden voor de thuisblijvers!

Donderdag 17 Augustus.
Vandaag helemaal opruimen en alles rijklaar maken voor de terugreis.
Want vandaag gaan Patrick, Joep, Claudia en ik naar Barcelona - Real Madrid!
Dus de wekker gezet, en we zijn al vroeg aan de gang.

Zoals op de rechtse foto misschien nog te zien is, is het wel een cultuurshock voor Jessica om om 8:30u uit haar bedje te komen. Maar we hebben alle tijd nodig!
Met een paar man wordt onze caravan alvast in de goede richting gezet, zodat we morgen in één keer de draai kunnen maken om het veldje af te rijden.
Ook de plaats van de Ooitjes wordt steeds leger, dat gaat ook de goede kant op.

Het is een schitterende dag, en de temperatuur loopt snel op. Joep en Patrick gooien geregeld een emmer water over zich heen om af te koelen.
Wij hebben nog veel schaduw van de bomen, maar de Ooitjes staan vol in de zon. Er wordt dus schaduw gezocht bij de buren...

Het is een heel aparte dag. We moeten om 15:40u verzamelen bij Hotel Maritiem. En wat doen we nu met de tijd...
We zouden nog even naar het zwembad gaan, maar Jessica is al met de kleintjes er naar toe. Op het moment dat wij willen gaan, komen ze terug om te douchen!
Nou, dan maar hangen en kletsen.

De voetbalgangers gaan rond 14:30u nog even wat eten bij Nieks, want van echt eten komt niet veel.
Na het eten snel douchen, en hierna gaan we op weg. Met horten en stoten, Joep moet nog even terug voor zijn paspoort. Voor de zekerheid.
Enfin, we zijn netjes op tijd bij Hotel Maritiem. Er staat al een hele groep te wachten. Alleen wil de bus maar niet komen.
Af en toe komt de hele groep in beweging als er een bus aan komt... Helaas, weer niet die van ons.
Eindelijk, zo rond 16:00u komt de bus.

Maar dan moet de hele groep nog zijn/haar bonnetje inruilen voor de kaartjes. Eindelijk, rond 16:15u, gaan we rijden.
Tot de fontijn bij de boulevard, daar moet weer een hele groep instappen. Gelukkig blijkt dit de laatste stop. De bus zit nu ook bijna vol.

Rond 18:00u komen we aan bij Camp Nou. Maar we worden weer weggestuurd! We rijden helemaal weg van het stadion.
Blijkt dat de bus van de andere kant moet komen, naar een speciaal parkeerterrein. (Waar we hebben gelopen toen we in Barcelona waren)

De gids Carlos vertelt ons dat we goed de bus moeten onthouden. Ik neem geen risico en maak een foto van de bus.

Hij legt ook uit dat we na het laatste fluitsignaal binnen 25min bij de bus moeten zijn. Dat wordt nog haasten.
Enneh, gids... Nou, hij leidt ons naar de hoofdingang en "That's it!". Zoek het verder zelf maar uit!

Het is nog geen 18:30u, dus we hebben nogal wat tijd.
Allereerst wordt er nog wat eten gescoord bij "La Pan".

Hierna gaan we de commercial zone in. Eén compleet gekkenhuis!
Niet normaal zo druk het is. Voor het bedrukken van een shirt staat een rij van minimaal 30 meter, niet overdreven!

En ze verkopen er echt van alles met een FC Barcelona logo.
Natuurlijk sportkleding, maar zelfs ook slippers, paraplu's, toilettasjes, glazen en drinkbekers.
Claudia wil alles wel meenemen! Uiteindelijk verwen ik haar met een metalen bidon van Barcelona, daar heeft ze met de training tenminste ook iets aan.

Op een gegeven moment wil Joep rechtsaf, staat stil, en beweegt vervolgens van links naar rechts...
Vervolgens zegt ie: "Die vent gaat niet opzij"... Staat ie voor een spiegel!!
We hebben het wel gezien, en lopen terug naar de ingang. Maar we mogen er daar niet uit.
De meute die naar binnen wil is zóó groot, dat degenen die eruit willen, via de nooduitgangen eruit moeten! Zoals gezegd: Gekkenhuis!

We lopen het terrein van het stadion af, en lopen buiten langs alle standjes. Ook daar is van alles te koop van FCB.
Ook hier wil Claudia weer van alles meenemen, een vlag, een maffe drakenmuts, maar ik kan ze overtuigen dat ze daar straks niks meer mee doet.
En onze lieve Claudia snapt het gelukkig, en loopt lief door.

Veel supporters liggen tegenover het stadion in het gras. We volgen hun voorbeeld.

We zijn niet de enige, het wordt drukker en drukker.
En we hoeven ons niet te vervelen: Er is een parkeerverbod, en de een na de andere auto wordt weggesleept.
We zien zeker een wagen of 12 waar de eigenaar straks naar kan gaan zoeken.

Na even gelegen te hebben, gaan we weer verder kijken. Wat een mensen, het wordt steeds drukker!

Even verder zien we mensen aan een rek staan... Wat zou daar te doen zijn?
Het blijkt de ingang van een ondergrondse parkeergarage voor FC Barcelona.

Onze nieuwsgierigheid is gewekt, en we besluiten ook even te kijken.
Telkens als er een "vette bak" aan komt rijden, worden de mensen nerveus. "Welke speler zou er nu aankomen?".

Ikzelf heb er geen herkend door het spiegelen van de ramen, maar volgens de Spanjaarden zijn zeker Puyol en Iniesta langsgekomen.
En Claudia staat natuurlijk als haantje de voorste!

Er lopen ook cameraploegen rond die filmen.
En bij het zien van de camera worden ze helemaal dol.
Mijn Spaans is niet goed genoeg om te verstaan wat ze roepen, maar er zitten zeker wat minder nette uitspraken richting Morinho bij!

Het wordt al donkerder, en we besluiten om de ingang te gaan zoeken.
Wat blijkt: Onze ingang is hélemaal aan de andere kant van het stadion.
En waar we de vorige keer over het terrein konden lopen, is dat gedeelte nu afgesloten. We moeten echt helemaal omlopen.
De weg gaat langs supporterscafées en daar is het megadruk. Eén zootje met het verkeer, het staat muurvast.
We gaan als een treintje door het verkeer heen, met Patrick voorop, ikzelf zei de gek met Claudia stevig aan de hand, en Joep als hekkensluiter. De lieverd!
Claudia is zichtbaar onder de indruk... ze houdt mijn hand steeds steviger vast.
We moeten ons echt tussen de fans, de scooters en de auto's doorwurmen.

Uiteinderlijk komen we bij onze poort...

We kopen nog snel wat te drinken voor in het stadion. Want het is toch pas 21:30u, en het is nog een hele zit tot 23:00u.
De poort wordt gepasseerd, en gaan naar de ingang van ons vak.

Hier moeten we door de beveiliging. Wat denk je: Het drinken wat we zojuist hebben gekocht, gaat linea recta de kliko in! Zo €4,00 de vuilnisbak in, snik...
De beveiliger kijkt naar de drinkbeker van Claudia en roept er een collega bij. Ze kijken of ie leeg is, en bepraten van alles bij elkaar.
"Zojuist gekocht in de commercial zone", weet ik in gebrekkig Spaans duidelijk te maken... Het kaartje zit er nog aan!
Gelukkig mogen we die wel meenemen... zou toch van de gekke zijn, niet?

De toegangspoort is zo'n draaiding,  een beveiliger neemt onze kaartjes en stopt deze in een lezer. Vervolgens gooit ie ze op een stapel.
Eh... die hebben wij nog nodig, geef ik aan met handgebaren. Hij grist 2 kaartjes van de stapel af.
We lopen door, en bekijken waar we nu naar toe moeten. Maar we zien een hele andere rij en stoelnummer!
Ik gris het kaartje van Claudia uit haar handen... Een lot uit de loterij: We hebben nog steeds stoelen naast elkaar!
Ik had er niet aan moeten denken dat we uit elkaar hadden gezeten!

We hebben categorie 3 kaarten, die waren al duur genoeg. Dan weet je dat je in de bovenste ring zit, en we beginnen aan de klim.
Eerst heel fanatiek, maar na een trap of 10 gaat het al wat rustiger.

Uiteindelijk komen we aan op onze "Boca", ons vak. We stappen uit het trappenhuis en... Wow, wat hoog! Als ik moet schatten een meter of 50.

Maar het uitzicht is goed. We zitten bij de cornervlag, en hebben een fantastich zicht over het veld.
We zijn wel veel te vroeg... 21:38u. Nog bijna anderhalf uur voor de wedstrijd.

Dus we besluiten nog wat rond te kijken.
We zitten slechts 5 rijen van de top, dus even helemaal bovenaan kijken.
Het is wel veilig: Ik kan maar nét over de rand kijken. Ik moet Claudia optillen om haar te laten kijken.

Wát een hoogte!
En we zien dat we net op tijd waren voor de poort. Wij konden zo doorlopen, maar nu is het al een stuk drukker.
We kijken nog wat rond en gaan terug naar onze plaats. Het stadion loopt langzaam maar zeker vol.
In het onderste vak, achter het goal zit de stemming er al goed in, aangemoedigd door de mascotte.

We zitten echt in een toeristenvak. Je hoort alle talen rondom je heen: Engels, Frans, Nederlands, en natuurlijk ook Spaans.
Ik vraag onze achterburen, welke Fransen blijken te zijn, om een foto te maken van ons samen.
Kijk, dat zijn natuurlijk de betere plaatjes!

Op een gegeven moment komt als eerste Real Madrid om wat in te spelen.
Een fluitconcert, niet normaal meer! Claudia houdt haar handen op haar oren, OORVERDOVEND!
Vervolgens komt Barcelona het veld op, natuurlijk met een hoop gejuich.

De wedstrijd begint stipt op tijd.
De 15e minuut: 1-0 voor Barcelona! Het stadion gaat uit zijn dak!
We kregen net op het bord dat er 92.100 toeschouwers zijn. Niet uitverkocht, maar zoiets hebben we nog nooit meegemaakt.
Helaas wordt het 10 minuten later 1-1 voor Real. Net voor de rust scoort Barca opnieuw: 2-1, weer een gekkenhuis!
Vervolgens: Rust.

Ik besef me dat ik alleen maar gefilmd heb tijdens de 1e helft. Ik heb er helemaal geen foto's van... Sorry.
Wie de filmpjes wil zien, is van harte welkom!

We gaan de trap af en gaan op zoek naar een barretje. Claudia sluit aan, maar de Spanjaard wijst naar achteren...
Het is niet het begin van de rij... die is zo'n 35 meter verderop! Eh... laat maar.

Want er lopen nogal wat mensen rond die ook drinken verkopen. Wel "wat" duurder"... €4,00 voor een cola, en €3,00 voor een zakje "Barca chips"!
Nou ja, we moeten toch wat drinken, maar het is toch niet normaal meer?

Claudia is op dat moment de liefste dochter van de wereld. Ieder chipje die ze pakt, breekt ze door midden en vraagt: "Papa een stukje?"
"Nee hoor schat, pak jij hem maar". (ik vind die chips niet eens lekker!)

Barcelona speelt niet hun eigen spel, of het is de verdienste van Real. Zodoende blijft het lang spannend, en komt er steeds meer irritatie in het spel.
Met als gevolg nogal wat opstootjes en gele kaarten.

Het is echt een wedstrijd tussen 2 kemphanen!

En dan... 10 minuten voor tijd: 2-2!!
Aj, aj, dat was ook al de uitslag in Madrid bij de heen wedstrijd.
Als het zo blijft wordt het verlengen. De wedstrijd zou pas 0:45u afgelopen zijn, maar nu? Verlengen? Strafschoppen? Poeh, dat wordt wel een uur of 5 voordat we terug zijn.
En morgen naar huis rijden?? Ik had wel aan Petra van de receptie gevraagd of onze plek morgen nog beschikbaar was, zodat we eventueel een dag later vertrekken.
Maar dat zou wel een domper zijn voor de oma's en opa Jan, die ons na al die weken wel weer willen zien.

En dan... in de 90e minuut: 3-2 voor Barca!! Het publiek is buiten zinnen. Zij weten het zeker: "De beker is voor Barcelona!".
Ik haal opgelucht adem: "In ieder geval geen verlenging!". Natuurlijk wil ik zo lang mogelijk genieten van de wedstrijd, maar de vooruitblik van 05:00u thuis zie ik toch ook niet zitten.

Door alle overtredingen komt er aardig wat extra tijd bij. En Madrid hoeft maar één keer te scoren, en het feestje van Barca is voorbij... dan moeten zij 2x scoren.
Real is er nog een paar keer dicht bij, en de scheids laat maar doorspelen. Ondanks dat al het publiek continu striemend fluit.
Dan slaat echt de vlam in de pan! Bij de dug-out onstaat een pure vechtpartij waarbij spelers bij de keel worden gepakt, Morinho een speler zijn oorlel omdraait, niet normaal meer!

Na minuten gaat de wedstrijd verder en na een paar seconden fluit de scheids eindelijk voor einde wedstrijd!! Barcelona heeft de supercup.

Zoals ik al eerder schreef, hebben we 25minuten om bij de bus te komen. En we zitten helemaal aan de andere kant van het stadion.
Helaas kunnen we dus niet de bekeruitreiking zien.
Claudia en ik waren tijdens de vechtpartij al de trap afgelopen en hebben bij de reling het einde van de wedstrijd gezien.
Gelijk bij het laatste fluitsignaal rennen we alle trappen af. Gelukkig blijven nog een hoop mensen kijken voor de uitreiking, en we zijn zo beneden.
We lopen verder om het stadion heen, want terug via die drukke weg: Dat willen we niet, dat duurt te lang.
Een goede keuze, want het blijkt een "rustige", snelle route, en we komen ruim optijd aan bij de bus.

Maar dat had niet gehoeven, want er staan wel een rij of 10 van 20 bussen, en het duurt een eeuwigheid voordat de bus kan rijden.
Uiteindelijk, 01:55u kan de bus gaan rijden... hadden we nog wel de uitreiking kunnen zien!

Claudia en ik proberen wat te slapen in de bus. Maar we zijn uit hetzelfde hout gesneden, en het blijft bij alleen de oogjes dicht, we kunnen de slaap niet pakken.
Als de chauffeur de eerste groep heeft afgezet, loop ik naar de chauffeur of ie ook bij Sanguli wil stoppen. En nee heb je, ja kun je krijgen... hij doet het!
Dat scheelt al snel een kwartier lopen, en om 03:40u zijn we terug bij de caravan. Mama wordt wakker, en Claudia verteld helemaal hyper wat ze allemaal meegemaakt heeft!
Ze is er echt helemaal vol van.
Toch snel naar bed, want het is alweer snel licht, en rond 04:00u ligt alles te slapen.

Donderdag 18 Augustus
De wekker is gezet op 08:00u, maar rond 07:15u worden we door nogal wat kabaal gewekt... de achterburen vertrekken.
We zijn beiden wakker, en kunnen de slaap niet meer pakken. Spanning voor de terugreis?

Patrick en Joep hebben om 05:30 de dames naar het vliegveld gebracht. Die hebben helemaal kort geslapen.
Zij wachten tot de caravanstalling de caravan komen ophalen. Hierna bedanken we ze voor de fijne vakantie en zwaaien ze uit.

Vervolgens maken wijzelf snel alles rijklaar, koffie gezet, even opfrissen, en 08:45u rijden we de poort uit.
"Tot volgend jaar Sanguli!"

Gezien de korte nachtrust rij ik heel rustig aan, zo'n 90km per uur. Op de cruise control, en ik wordt alleen maar ingehaald. Heel relaxed rijden.
Ook nemen we veel meer stops dan normaal... alles voor de veiligheid!
De reis loopt voorspoedig. Alleen wat oponthoud in Lyon, maar ja, dat is normaal, daar heb je altijd vertraging. Wat is die stad druk, ongelooflijk.


Het is bewolkt van Narbonne tot aan Lyon. Wel prettig, zo zonder airco.
Deze had ik laten vullen voor we op reis gingen, maar hij is zo lek, dat we er niets aan hebben gehad.
Het is nu rond 24 graden, en dat is wel prettig als je zolang moet rijden.

Er gebeurd eigenlijk niks apart, tot een tolpoortje.
We staan in de rij, en rijden telkens op totdat we bij het poortje zijn.
Corina geeft me de ticket, ik wil hem in het poortje steken... en sla bijna de ruit eruit! Was ik toch vergeten de raam open te doen!
Tja, dat krijg je als het minder warm is... (sukkel!)

Om 20:00u komen we aan op de overnachtingscamping in Macon. Zo'n 850km gereden, genoeg voor vandaag.
Zou er nog plaats zijn? Gelukkig, ze hebben nog plaats, en we mogen zelf kiezen waar we gaan staan.
We zoeken een plekje waar de caravan aan de auto kan blijven. Even pootjes uitdraaien, en dan: Een welverdiend pilsje!
Nu ik niet meer geconcentreerd hoef te blijven, komt ook de moeheid zichtbaar tevoorschijn!

De temperatuur is goed, maar het is echt dreigend met de bewolking.
En ja hoor, niet veel later... Regen!

We gaan snel naar het restaurant om te eten. Zouden ze nog open zijn? Het is inmiddels al tegen 21:00u.
Gelukkig kunnen we nog wat eten. De luifels worden verder uitgeschoven zodat we droog kunnen zitten, want het regent nu behoorlijk door.

Claudia vraagt mayonaise bij haar frietjes.
Gretig neemt ze een hap, en...

Is het die heerlijke, zure, Franse mayonaise. Je kunt echt zien dat ze ervan geniet!!

Het was ook voor Claudia een hele korte nacht, en een lange trip.
Het lichtje dooft dan ook snel bij haar...
 
Na een lekkere maaltijd vragen we om de rekening. En waar we in Spanje voor €70,00 á €80,00 een hele maaltijd hadden, moeten we nu €122,00 afrekenen.
"C'est trop", zeg ik tegen die man. Dat is gewoon teveel! Hij komt ons tegemoet door de heerlijke mayo niet in rekening te brengen, en heeft 2 Ola portomonaie's voor de kids.
Wow, dat is gul!

We moeten morgen nog zo'n 700km. Dus we gaan snel terug naar de caravan.
Terwijl Corina de kinderen op bed legt, drink ik nog een biertje. Ik zie het al aankomen: Boven de bergen flitst het als de beste.
Ik ga op bed liggen, en ben gelijk vertrokken. Corina en Claudia zitten de halve nacht op door de onweer... Niks van gemerkt!

Vrijdag 19 Augustus
De wekker gaat om 6:00u en we zijn gelijk wakker.
Als de vakantie over is, wil je ook naar huis, en om 07:00u rijden we al de Route du Solfeil op.
Ik zet de radio aan, en er klinkt: "Vamos a la Playa"... Nee, vamos a la casa, we gaon naor de kiet!

Het is wederom bewolkt, en zo'n 24 graden. Heerlijk om te rijden.
Net als gisteren doen we weer rustig aan. Of we nu om 17:00u of om 20:00u aankomen, maakt nu niks meer uit.

Buiten de chauffeur wordt er veel bijgeslapen.

De hele rit gaat soepel. Tot aan Luik Daar wordt aan de weg gewerkt.
Corina ziet aan de andere kant, waar ook gewerkt wordt, een man met een vlag om het verkeer te waarschuwen.
"Dat is ook een rotbaan, om zo de hele dag te staan", zegt ze. "Eh, Corina, dat is een pop hoor!".
We lachen ons door de file heen!

Ook bij Maastricht is het erg druk door de werkzaamheden. Een hele grote camper, met een forse boot erachter zit voor ons.
Ineens vindt ie het te traag gaan, en gaat naar links... Maar daar zit al een auto!
Het gaat nét goed, maar Corina zag al een speedboat op onze motorkap liggen.

De rest van onze terugreis gaat zonder problemen, en om 17:30u komen we de Ieperstraat inrijden: We zijn thuis!!
Voor de dames een emotioneel moment. Vakantie is erg leuk, maar na 4 weken is het ook fijn om de oma's en opa weer te zien.

Zo komt er een einde aan een schitterende vakantie.
Nu wordt het uitruimen, en schoonmaken, en weer (bijna) een jaar wachten... Dan gaan we weer naar Sanguli!!

Index