Spanje, Sanguli Salou 2017

Van 18 juli t/m 15 augustus 2017

Dag 29, dinsdag 15 augustus

Zoals jullie gisteren hebben kunnen lezen zijn we alweer op weg naar huis.
Tot nu toe gaat het voorspoedig, het is lekker rustig op de weg.
Zo zijn we de drukke plaatsen Narbonne, Nimes en Orange al zonder problemen gepasseerd.

Ik rij inmiddels bij Valance.
We naderen Lyon dus al en wil ze eigenlijk verrassen om nog een uurtje door te rijden zodat we Lyon voorbij zijn als ze wakker worden.
Maar helaas, net voorbij Valence worden ze zelf wakker.

Zodoende stoppen we rond 1:11u weer even voor wat frisse lucht en de beentjes te strekken.
Na zo'n 22 minuten rijden we weer verder en 2:22u rijden we Lyon al voorbij.
Niet er doorheen, rustig over de A46 er omheen, dat rijdt zeker lekker rustig door.

Tegen 3:11u wordt het tijd om te tanken.
Hier is het €1,46 per liter, scheelt toch een stuk met Spanje en eigenlijk niet zoveel met Nederland.

We komen helemaal niets tegen, we rijden zelfs af en toe alleen.
Dan is het wel turen en hoog licht aan om goed de weg te volgen.
Maar ja, beter dan file rijden, niet dan?

Zo schiet het lekker op en rond 5:11u houden we weer een korte stop, net voorbij Dijon.
Mijn oogjes zijn toe aan even wat rust.
Piet geeft aan het wel een stuk van mij over te willen nemen. Daar ga ik graag op in.
Rond 5:33u rijden we dan weer verder met Piet achter het stuur.

Het begint inmiddels licht te worden en kunnen er weer wat elegante foto's gemaakt worden...

Ondanks dat het nu licht is geworden is er nog nauwelijks verkeer op de weg, zoals jullie kunnen zien.

Tegen 6:22u komen we bij de laatste tolpoort.
Ook altijd zo'n mijlpaal, nu komt Luxemburg wel erg dichtbij. Altijd blij als we dat grootste stuk afgerond hebben.
Wel heel fijn dat we zo'n tolbadge hebben. Geen gedoe met kaartjes en geld.
Gewoon de strook van 30km/u aanhouden, "PIEP", en door!

Alleen is het dan geen 130km/u meer, maar veel 110km/u of zelfs 90km/u.
Daar attendeer ik Piet op als ik weer een flitskast zie. Ik ben benieuwd of ik thuis nog een verrassing krijg.

En nog steeds nauwelijks verkeer.
Zo heerlijk dat 's-nachts rijden!

Ik probeer te slapen tegen de zijkant, maar het wil niet lukken.
Dus staar maar wat recht vooruit.
Later hoor ik van Piet dat ik wel een tijdje vertrokken ben geweest.

Dan, rond 7:11u rijden we in Luxemburg.
Hier nemen we standaard het 2e pompstation. Daar stoppen we voor het laatst.
De tank wordt weer volgegooid voor €1,14 per liter. Dat zijn nog eens prijzen!

Hier houden we ook een iets langere stop.
En hebben we ook tijd om weer een foto te schieten.
(Het ziet er allemaal nog behoorlijk fris uit, al zeg ik het zelf!)

We rijden weer verder en na een paar minuten rijden we om 8:22u al België in.
Dan merk je dat we weer in de buurt van Nederland komen... Rond 9:11u begint het te regenen!
(En dit stopt de rest van de weg niet meer.)

Het wordt nu wel wat drukker, zeker bij Luik.
En tegen 9:55u, Nederland!

Ook het laatste stuk gaat goed en 11:22u komen we aan in... Den Dungen.
Den Dungen?, zullen jullie denken?
Ja, eerst El en Piet thuis afzetten, gaat het snelst door vanaf de A2 een binnendoorweg te nemen.
Het was een trip van dik 16u, maar we hebben rustig aan gereden en zijn vaker gestopt.
Van de ene kant voor Corina haar rug en van de andere kant om even te roken, dat deden we nu niet in de auto voor onze gasten.

Enfin, staan we daar in de regen... Elfried moet eerst de sleutel halen bij de buren.
Welkom terug in Nederland!

Piet is galant en biedt Corina wat beschutting aan.

Het lijkt wel of Elfried eerst de hele vakantie aan het bespreken is met de buren.
Maar ja, wachten duurt altijd lang als je in de maaium staat, nietwaar?
Uiteindelijk komt ze daar dan aan met sleutel en kunnen we naar binnen.

Binnen eerst een lekker bakkie koffie.
We praten nog wat na en laaien daarna de spullen van El en Piet uit.
Dan is het afscheid nemen van hun en bedanken ze voor de heel gezellige week.
Tuteren en zwaaiend rijden we het laatste stukje naar huis.

Als we dan om 11:55u onze straat inrijden, zijn daar ook net Jan en Toos gearriveerd.
Corina vliegt ze om hun nek en er vloeit aan beide kanten een traantje...
Is ook wel lang zo 4 weken weg, ondanks het videobellen.

Mijn moeder heeft het appje gemist, maar ziet op haar telefoon dat ik het alarm uitschakel en komt ook direct.
Die is ook zo blij dat wij nu weer net om de hoek zitten. Die heeft ons ook zó gemist.

Vervolgens staan we in de stromende regen de auto uit te laden. Wat een ... zomer hier in Nederland.
Als alles binnen is, babbelen we lekker na over de vakantie.
De tijd vliegt en na een paar uur gaan ze allemaal weer naar huis.

Zo, de Houëtjes zijn thuis!
Nu is het weer aftellen naar volgend jaar.
Maar we kunnen in ieder geval weer terugkijken op een schitterende vakantie!

Vorige dag

Index

Volgende dag