Spanje, Sanguli Salou 2014
Van 15 juli t/m 7 augustus 2013
Dag 23, Woensdag 6 augustus
Onze laatste dag, vandaag moeten we alles opbreken. Je mag hier vanaf 7:00u de camping af, en willen morgen echt op tijd vertrekken. Vanavond moet alles netjes ingepakt in de caravan liggen. Hiervoor hebben we gisteren de wekker gezet om 7:55u. Oh, mijn god, wat kan dat ding zeer doen na zo'n gezellige avond! Snel even een bakkie, en opfrissen.
Corina staat klaar met de camera om het memorabele moment vast te leggen: De eerste haring gaat eruit. En zoals jullie wel gemerkt zullen hebben, speel ik graag met de tijd op Oeteldonkse wijze, maar deze foto is werkelijk om 8:33u gemaakt!
Alle flappen en de zijwand schoon gemaakt, en dan een bakkie... Laat die eerst maar lekker drogen.
Daarna de stokken eruit, en het dak plat. We zijn inmiddels zo ervaren, in tegenstelling tot wij af en toe bij anderen horen, gaat dit bij ons zonder één woord!Behalve af een toe een waarschuwing "Pas op oew vingers, als er een stok naar beneden komt. Wat een hecht team zijn we toch...
Als het dak plat ligt, even afborstelen, en schoonmaken. Nu het groene doek weg is, staan we in de volle zon. Tja, ieder voordeel hep z'n nadeel... Het zweet gutst van mijn kop af, en ik moet regelmatig stoppen om even een handdoek te pakken!
En het dak moet dan ook natuurlijk weer even drogen, net als de schoonmaker... Effe rusten.
Leuk detail dat de handdoek, waar ik het net over had, ook is meegekomen op de foto.
Omgekeerd heeft ieder nadeel ook weer zijn voordeel: Met deze zon is het dak ook zo weer droog! Dus van de caravan afhalen, en netjes met z'n tweeën opvouwen.
Het loopt al tegen 10:00u, en Claudia is er inmiddels ook uit. Was ze dat niet, dan moest ze er nu wel uit: Haar tentje is aan de beurt. Claudia kijkt ervan op hoe ver we al zijn gevorderd.
Nogmaals, we hebben nu geen schaduw, en op de plek is het gruwelijk warm. Claudia duikt gelijk de caravan in. Daar heeft ze schaduw, en doet ze een spelletje op haar DS, met de ventilator op volle stand op haar gericht!
Papa en mama ontfermen ons inmiddels op haar tentje. Dus ook schoonmaken, en laten drogen.
Tja, en dit deden we met zijn tweeën, dus helaas verder geen foto's van... Ook niet van het opbreken en opvouwen.
(Claudia vergeten te vragen)
Dus niet veel later is het al bijna een lege plek!
Inmiddels hebben we aan de zijkant wat schaduw gekregen van de boom van onze overburen. We moeten nog ontbijten, dus de tafel maar even op het pad! En even later: Ons laatste ontbijtje hier voor dit jaar.
Na het ontbijt wacht de volgende vieze klus: Het chemisch toilet. Had ik al zoveel ingeladen, moest ik nog moeite doen om het karretje uit de caravan te vissen. En het was toch al niet warm... Maar ja, om met een volle bak te gaan sjouwen, da's ook geen doen.
Hierna houden we het even voor gezien met het opruimen: We gaan nog één keer naar het strand voor een frisse duik in de zee. Straks weer verder opruimen.
Nog even de gebruikelijke gang naar de super voor bier en fris. Corina gaat ook nog langs de tabacco: Een blik om zelf sigaretten te maken kost hier bijna de helft van wat we er in Nederland voor moeten betalen. Dus niet veel later komen de dames aan... Hebbes!
Wij moeten eerst achter de groep. Naast de groep is maar plek voor één bedje, en die zet ik er alvast neer. Maar het is 11 over 1, en de Spanjaarden naast ons beginnen al met inpakken voor hun Siësta. Dus niet veel later: Plek genoeg, aan het water!
Met het opruimen moest ik zo zweten dat het in mijn ogen liep. Normaal al niet prettig, maar ik heb een korreltje zand of iets dergelijks in mijn oog gekregen en in combinatie met lenzen is dat helemaal geen pretje. Het blijft vervelen, en ik ga terug om mijn lenzen goed schoon te maken en mijn ogen te spoelen.
Kan ik gelijk een kussentje voor Corina meebrengen. Die heeft gisteren met tennissen in het water een golf in haar rug gehad, en heeft het sindsdien behoorlijk in haar rug.
Wanneer ik een half uurtje later terugkom, gaan Joep en Gerrie net samen het water in. Dus ik pak mijn toestel om dit vast te leggen. Zodra ze dit in de gaten hebben... Oh, wè verliefd!!
En onze Claudia... Zou ze het volhouden? Ja, hoor: Ook de laatste dag weer Siësta. Elke dag sinds we hier zijn heeft ze siësta gehouden, het zou zo een Spanjaard kunnen zijn!
Angela gaat ook het water in. Mooi moment om vader, moeder, én dochter op de gevoelige plaat te leggen!
Het lijkt wel of Gerrie aan haar 2e jeugd is begonnen. Ze komt uit het water en pakt het bodyboard van Nikki of Michelle. Zo'n mini surfplank om op de branding te surfen. Maar ze komt er letterlijk en figuurlijk niet ver mee!
Ze heeft er wel zichtbaar lol in, en wij aan de kant niet minder!
De kids gaan weer op de banaan. Claudia wordt ook gevraagd, maar die laat haar Siësta niet onderbreken. Dus niet veel later... Gaan met die banaan!
Het afgeschermde laantje van de watersport uit, de volle zee op!
Nikki is ook mee. De vorige keer dat ze mee ging was Patrick er nog niet. Blijkbaar maar goed ook: Kijk hem eens bezorgd kijken!
Blèft toch oew kleintje wôr!
Gelukkig voor papa duurt zo'n ritje maar net 10 minuten, en niet veel later komen ze er alweer aan!
(Allemaal ongedeerd!)
Oh ja, buiten onze Claudia was er nog iemand niet mee op de banaan. Rara, wie ligt er onder deze handdoek? Daantje! Die is aangestoken door Claudia, ook siësta. Ik krijg niet eens commentaar dat ik zo een foto maak!
Het grote ligbed is altijd passen en meten om in de caravan te krijgen. Deze had ik al opgeborgen. Dus voor vandaag neemt Corina maar genoegen met een stoel. Geen commentaar, met haar rugpijn zit ze zo het beste, met het kussentje in haar rug.
Claudia's bedje was wat makkelijker weer uit het serviceluik te wurmen. Ik wou mijn dochter toch niet haar middagslaapje onthouden! Tegen 14:55u komt ze weer tot leven...
In tegenstelling tot Joep en Gerrie. Die moeten nog echt acclimatiseren... Toch zwaar, dat strandleven!
Angela zoekt de zee weer op. Ze geeft het goeie voorbeeld aan de kleintjes... Zwembandjes om!
Eenmaal wakker gaat Claudia gelijk verder met haar Suske en Wiske strips op de iPad. Ze staan er vanaf het eerste deel op, dus die heeft nog wel even te lezen. De zwart/wit edities heeft ze al uit, ze is nu bezig met de rood/blauwe edities. Nog even, dan is ze bij de edities volledig in kleur.
En volgens mij hangen er bij het laantje bij ons verderop Spaanse vliegen, want na Joep en Gerrie worden ook hun buren Henk en Diana ineens romantisch... "Hè, poepie?!" Ut moet nie gekker worden!
Tegen 15:55u verzamelen de dames zich. Wat gaan die nu weer doen? Samen naar Central, één cocktail pakken. Staat d'n dieje van mij ook bij: "Ik ga ook mee, schatje!"... Tja, hoe kunde nou nee zeggen tegen zo'n romantische glimlach??
(Als ik nee had gezegd Was ze trouwens toch wel gegaan!)
En daar gaan ze!
De controle op en rond het strand is weer opvallend. Geregeld zien we het zwart/geel van de policia local rondlopen. En dus ook geen masseuzes of andere verkopers op het strand.
Zo ook aan de rand van het strand. Het kan aan mij liggen, maar wat schuifelen de dames voorzichtig achter hem langs? Volgens mij hebben ze niks te vrezen... Nu nog niet, misschien op de terugweg?
En de dames zijn nog niet weg, of Claudia gaat ook alweer naar de caravan. Vandaag moet en zal ze haar favoriete douchehokje hebben! "Neem je nog afscheid van het strand en de Middellandse zee?", het is de laatste keer dit jaar dat ze op het strand was. Effe zwaaien, en daar gaat ze...
Op de achtergrond, in het blauw, zien jullie overigens Gerrie achter de andere dames aan gaan. Eerst wou ze niet mee, maar heeft zich bedacht!
Tja, dan blijven alleen de mannen nog over. En daar zitten ze dan... Lekker rustig!
Patrick heeft diverse denkspelletjes bij hem. Wilfried wil die ook wel eens proberen. Allereerst gevolgd door zijn zwager, maar die heeft het al snel genoeg gezien, niets voor hem! Komt er een wandelaar voorbij, en die is gelijk nieuwsgierig, blijft spontaan kijken! Bijna dezelfde foto, maar toch anders.
Na een uurtje borrelen en slappe klets komen de dames rond 16:55u terug. Zo te zien is het maar goed dat die agent er niet meer stond!
Altijd lastig, recht te lopen op dat losse zand, of niet?
Maar alle dames zijn terug... op d'n dieje van mij na! "Die is al naar huis!", roepen de dames lekker melig!
Dat lijkt me heel sterk, want ik moet rijden! Maar we hebben nog genoeg te doen, en het wordt al laat. Waar blijft ze nou? Bleek ze nog even met Hennie gebabbeld te hebben. Maar niet veel later zie ik mijn blauwe smurfje aankomen.
Ik ben benieuwd naar de terugreis. Na die klap in haar rug gisteren heeft ze behoorlijk last van haar rug. Het is van haar gezicht af te lezen als ze door het mulle zand loopt. Het gaat niet echt soepel!
Voor de laatste keer wordt het karretje opgetuigd. Angela maakt nog snel een foto als wij afscheid nemen van zee en strand. En dan ploeg ik me nog één keer een weg naar de verharde weg.
Op de terugweg komen we langs het terras van de camping. Daar hebben onze achterburen inmiddels een stamtafel op de hoek van het terras. Kunnen ze lekker "blieken" naar alles wat langs komt. Zo ontkomen wij ook niet aan hun scherpe blik. (of zou die inmiddels al niet meer zo scherp zijn?) Na een minuutje bijpraten gaan wij snel weer door: We zijn echt veel te laat dit jaar... Nog genoeg te doen!
Als we op onze plek komen, toch eerst nog even wat drinken, en rustig zitten.
Nou ja rustig...Ik probeer toch nog wat aan de site te doen. Maar helaas voor de thuisblijvers wordt het al snel duidelijk dat ik het verslag van gisteren niet ga redden. En morgen is het de hele dag rijden, dus dat moet ik toch even uitstellen tot vrijdag, als we weer thuis zijn. Sorry, mensen!
Nou ja rustig...Ik probeer toch nog wat aan de site te doen. Maar helaas voor de thuisblijvers wordt het al snel duidelijk dat ik het verslag van gisteren niet ga redden. En morgen is het de hele dag rijden, dus dat moet ik toch even uitstellen tot vrijdag, als we weer thuis zijn. Sorry, mensen!
Na even bijgekomen zijn, gaan we snel weer verder met opruimen en schoonmaken. Claudia veegt het toiletje uit, maar het laatste opvegen lukt net niet! Mama staat al te trappelen met een sopje... "Kom maar, schatje", en mama doet het laatste stukje.
Kan mijn "toiletjuffrouw" ook snel weer verder.
Elk jaar hebben we het worteldoek en de zeiltjes onder de tenten nieuw gekocht, en gooiden we ieder jaar na afloop weg. Maar het is deze vakantie zo droog geweest, dat ze niets geleden hebben. We besluiten ze nog een jaar te geven, en ze netjes op te bergen.
Papa wordt goed meegeholpen door onze Claudia. Die is nu natuurlijk goed bijgeslapen!
Claudia veegt stukje voor stukje, samen omvouwen, en dan de onderkant. En zo wordt het hele doek gedaan. Opvouwen en in de caravan.
Zo, die hoeven we volgend jaar niet nieuw mee te nemen. Scheelt toch weer een paar pilsjes!
Het loopt al tegen 20:00u en we moeten nog eten. Corina wil voor de laatste avond nog één keer eten bij de Afghaan. Dus snel opgefrist, en daar gaan we. Eigenwijs... ze heeft al zo'n pijn in haar rug, en weer een keer naar beneden en straks weer terug.
(Op de rechtse foto is goed te zien dat het niet van harte gaat.)
En ja hoor, zijn we al aan de late kant, komen we beneden: Treintje. Gelukkig de snelle variant, deze keer.
Rond 20:22u komen we aan bij het eettentje.
Normaal zijn we nooit zo laat, en het is er gruwelijk druk. Buiten is geen plaats, dus we moeten binnen zitten. Balen, want dan moet je naar buiten om te roken. Niet veel later vertrekt er één tafeltje buiten, dus wij gelijk alles overzetten. Buiten! Roken!
Corina is geen held om te rijden in het buitenland. Dus als ik niks mankeer, rij ik gewoon naar Nederland. Ik twijfel om het kippetje te nemen, maar ik speel maar op veilig, en bestel een schnitzeltje. Komt het bord aan... Pff, wat een lap!
Claudia heeft niet zo'n honger, en neemt alleen wat kipnuggets, en pakt wel frietjes van papa of mama. Corina bestelt nog een keer een lekker zeetongetje.
En of de duvel ermee speelt: Normaal hebben we heel snel ons eten, als we alleen met het gezinnetje zijn. Maar nu duurt het, en duurt het maar. Maar uiteindelijk: Eten!
De vriendelijke uitbater maakt op verzoek een paar foto's, staan we er mooi nog met drieën op.
Of het aan de spanning ligt, zullen we nooit weten, maar Corina voelt zich niet lekker. Ze hoeft ook geen sangia, en bestelt een cola.
"No Sangria?", vraagt de ober heel verbaasd! Haar zeetongetje wordt ook maar voor de helft genuttigd, en ze hoeft ook geen schnaps na afloop! De ober slaat bijna stijl achterover van verbazing, dat is ie niet gewend van haar!
Hij wil toch iets weggeven, en brengt mij nog ongevraagd een bierje... Heel attent natuurlijk, maar we wilden net gaan. Want het begint al donker te worden, en we moeten nog wat laatste dingetjes doen. Dus snel het bierje achterover gooien en de rekening gevraagd. Zegt de ober dat we even moeten wachten. Hij weet dat het de laatste keer is dat we dit jaar bij hem zijn komen eten, en komt terug met een flesje wijn als dank voor alle keren dat we zijn komen eten. Toch netjes!
Het is inmiddels al 21:33u, en we willen snel terug. Als alles betaald is staan we op en lopen terug. Vraagt Claudia ineens: "Gaan we nog even langs de zwarte mennekes?". Corina en kijken haar vol verbazing aan. Ze schiet in de lach: "Grapje!". Wat een grappemaker is het toch, onze Claudia.
Corina en Claudia schieten de super in voor drinken en eten voor morgen onderweg. Ik loop door, en zie de slagbomen al zakken. Dus ik neem een sprint, en voor de bomen helemaal gezakt zijn, ben ik aan de overkant. Poeh, mazzel!
Het is al helemaal donker als ik terug kom. Ik raffel nog snel de laatste klusjes af. Bijvoorbeeld de waslijn, die moet er nog af. Alleen de knopen waarmee ik de waslijn heb vast gemaakt, had ik beter bij daglicht los kunnen maken. De dames zijn inmiddels terug, en Claudia schijnt me bij met haar iPhone. Maar helaas: Ik trek de knoop alleen maar strakker, hij wil echt niet los. Hoe heb ik die 3 weken geleden toch vastgemaakt? Normaal sluit ik altijd af met een lus die je zo los kan trekken. Einde van het liedje: Volgend jaar zit er ergens midden in de waslijn een knoop!
Het is al 22:33u als we bij de rest even langswippen om afscheid te nemen. We worden nog gevraagd om even wat te drinken. Dus nog maar even plaatsnemen.
Zitten we goed en wel: Krijgen we een SMS van Hennie. "We zitten al de hele avond op jullie te wachten!". Blijkt Corina na het borrelen bij Central met Hennie te hebben afgesproken. Toch een cocktailtje teveel? We kijken elkaar aan... Tja, we kunnen het natuurlijk niet maken om zonder afscheid te vertrekken, dus toch ook daar maar even langs.
Komen we even later aan bij de caravan van Hennie en Rietje: Alles donker. Wordt er ineens van de overkant geroepen: Zitten ze bij de overburen! Na een kort babbeltje nemen we afscheid, en wensen ze nog een prettige vakantie: Zij hebben nog even!
We lopen terug en rond 11 over 11 zijn we terug bij de plek van Henk en Diana. We drinken wat, en willen even later afscheid nemen... Mag niet! "Wij zien jullie morgenvroeg!". Staan allemaal op om ons uit te zwaaien! Stelletje gekken! Maar wel heel lief.
Maar waar is onze dochter gebleven? Die zit te moederen bij de caravan van Patrick en Angela.
"Kom, morgen is het weer vroeg dag". Even afscheid nemen van de kinderen, en snel terug naar onze caravan.
Niet veel later liggen we op bed. Nu maar hopen dat we goed kunnen slapen, het is al middernacht, en om 5:55u gaat de wekker weer.
| Vorige dag | Index | Volgende dag |